Wyobraź sobie całe życie, w którym nigdy nie troszczysz się o przyszłość ani nie myślisz o przeszłości. A teraz wyobraź sobie, że rozkłada się on na dwie skrajności, na przeszłe i przyszłe wcielenia, ciemność i Wielki Wybuch, oświecenie i podróże kosmiczne. Jak się czujesz? Panika i strach, które wychodzą z naszej codziennej egzystencji w materialnym ciele, manifestują się poprzez wszelkiego rodzaju spazmy w sferze fizycznej. W naszej mocy jest uzdrowienie bólu pozostawionego naszemu dziedzictwu i pokazanego przez Saturna, bez względu na liczbę pokoleń, które pochowały w nim swoje cierpienie.
Co to jest Sade Sati?
Astrologia wedyjska głosi, że Sade Sati jest okresem siedmiu lat, które tranzytujący Saturn spędza w znaku, w którym znajduje się nasz urodzeniowy Księżyc, znaku poprzedzającym go i znaku następującym po nim. Ponieważ przejście przez jeden z nich zajmuje około dwóch i pół roku, cały okres kończy się za około siedem i pół roku, ściślej mówiąc. Jest to często określane jako czas kontemplacji, samotności i wielkiego smutku, nie bez powodu nazywane „siedmioma latami smutku”. Kontakt Saturna z Księżycem nigdy nie jest łatwy i w zależności od naszego urodzeniowego związku między nimi będziemy czuć się odizolowani i smutni, trochę bardziej lub trochę mniej.
Manifestacje
Chociaż można by pomyśleć, że jest to czas, w którym pojawiają się tylko mroczne problemy i dzieją się negatywne rzeczy, nigdy tak nie jest. Siedem lat to naprawdę długi okres, w którym wiele rzeczy może się wydarzyć. Można wziąć ślub, mieć dziecko (i wysłać je do szkoły), skończyć studia lub zapisać się na nowe (i to też skończyć). Jest to czas uczenia się życiowych lekcji i zawsze będzie ubarwiony okolicznościami i ważnymi sprawami, które mają miejsce w prawdziwym życiu, zmieniając rutynę osoby na głębokim poziomie.
Sade Sati może być dość chłodna i przygnębiająca, popychając niektórych ludzi na skraj psychicznej równowagi, a innych obciążając trudnymi lekcjami odpowiedzialności i samotności w życiu, których należy się nauczyć. Podczas gdy jeden może pracować zbyt ciężko, drugi może złamać nogę, stracić dom lub po prostu podróżować daleko, aby go znaleźć. Konkretna manifestacja zależy od naszych pozycji urodzeniowych i relacji naszego władcy wznoszącego się zarówno z Saturnem, jak i Księżycem.
Teraz!
Wyobraź sobie jeden ze swoich romantycznych związków i zastanów się, jak go postrzegasz. Czy podobało ci się to, czy też byłeś obciążony wszystkim, do czego może to doprowadzić, lub wszystkim, czym kiedyś było? Zrelaksowałeś się, stopy spontaniczne i wyluzowane, gotowe w każdej chwili odpuścić? Prawdopodobnie nie. W naszej ludzkiej naturze leży trzymanie się rzeczy, które sprawiają, że łączymy się z naszym wewnętrznym rdzeniem. Te szczęśliwe osoby, które rozpalają naszą Duszę, łatwo uzależniają nas od ich poczynań i chociaż może się wydawać, że „budujemy” nasze relacje od punktu A do punktu B, w rzeczywistości trzymamy się stabilności i wyobrażenia więź, która nie musi być tym, co postrzegamy w pierwszej kolejności.
Ostateczna wiara rządzona przez Saturna przypomina nam, że zawsze jesteśmy we właściwym miejscu we właściwym czasie i z jej punktu widzenia nie możemy nigdy popełnić błędu. Unikanie odpowiedzialności popchnie nas w trudniejsze warunki (a także upadnie za innych), a akceptacja daje nam poczucie swobody i ułatwia łączenie się z magią życia i Matką Naturą.
Kontakt między Saturnem a Księżycem mówi o kontakcie między Czasem a naszą wieczną Duszą iz tej perspektywy musimy zobaczyć, że i tak żyją one w Jedności, dzień po dniu. Nasz świat dualizmów zostanie wstrząśnięty, gdy nasz smutek będzie trwał nadal, a ten kontakt nauczy nas, że są rzeczy, które wytrzymują próbę czasu, zapisaną w naszych sercach. Każda osoba będzie wędrować po przeszłości, podczas gdy ich Sade Sati przejmie ich emocjonalny świat, wykopie każde uczucie, które musi zostać rozwiązane, i zapamięta emocje, które kiedyś widziały ją w pełnym rozkwicie. Ważne jest, aby nie dać się tu wciągnąć w pętlę, bo kiedy już wyobrazimy sobie tę idealną więź z przeszłości w całej jej wyidealizowanej chwale, przenosimy ją w przyszłość, by tam na nas czekać, w nadziei, że wrócimy do ideału czas, który nigdy nie był idealny.
Perspektywa, którą wybieramy
To, co naprawdę pamiętamy, to emocje. Wyobraź sobie mały kawałek swojego serca, który został przelany i złamany, pozostawiony w każdym osobistym i bolesnym doświadczeniu, jakie kiedykolwiek miałeś. Ci ludzie, którzy go zepsuli, nadal mają jego kawałki, niektórzy wyrzucili je do kosza, a niektórzy trzymają je jako trofea, ale tak czy inaczej, jest w ich rękach, a nie w naszych. Aby odzyskać je i uleczyć rany w twoim sercu, musimy poczuć piękno w całej okazałości, pomyśleć o najlepszym czasie, jaki spędziliśmy z kimś, o rzeczach, za którymi tęsknimy najbardziej i o rzeczach, które musieliśmy zostawić za sobą, i zdać sobie sprawę, że ta emocja czujemy i pamiętamy, że kształtujemy własną przestrzeń i czas, który kiedyś był.
Nic nie ma trwać dłużej niż jego żywotność, brak związku, konstrukcji lub człowieka. Niektórzy ludzie są tam tylko po to, by nas inspirować, a nie urodzili się, by pozostać w naszym życiu. Inni tu zostaną. Trzymanie się tych, którzy musieli się z nami rozstać, może sprawić, że będziemy smutni i nieszczęśliwi przez siedem lat. Podobnie jak w przypadku wszystkich rzeczy w życiu, perspektywa robi różnicę, ponieważ możemy płakać i tarzać się, ale możemy również zdecydować się na wdzięczność za to, co mamy, przejść do innej fazy naszego życia i stworzyć podstawę dla wyzwalającej przyszłości .