We wrześniu napisałem dzienny horoskop, który mówił, że w ciągu następnego roku, gdy Jowisz jest w opozycji do Neptuna, powinniśmy spodziewać się ekscytujących skoków i skoków w naszym naukowym zrozumieniu. Wspomniałem o kilku ważnych osiągnięciach naukowych, które miały miejsce podczas poprzedniej dynamiki Jowisza/Neptuna, w tym wystrzeleniu teleskopu Hubble'a, odkryciach, które rozszerzyły naszą wyobraźnię wizji kosmosu. Podobnie w innym poście później, jesienią, patrząc na dynamikę Saturna/Neptuna, mówiłem o odkryciach lub wydarzeniach, które prowadzą do ważnej restrukturyzacji naszych przekonań lub paradygmatów... fundamentalnych zmian w naszym strukturalnym rozumieniu rzeczywistości lub Wszechświata. Są to archeytpalne dynamiki, które odzwierciedlają kombinacje Jowisza/Neptuna i Saturna, a wczoraj byłem bardzo podekscytowany, gdy usłyszałem ogłoszenie, że odkryto fale grawitacyjne, skutecznie udowadniając ostatnie przewidywania Einsteina dotyczące ogólnej teorii względności. Nie wspominam o tym, aby uznać się za jakiegoś wielkiego astrologa. Te pomysły są dostępne dla każdego, kto spędził czas z pracą Richarda Tarnasa nad archetypową dynamiką planet zewnętrznych. Mimo to niesamowite jest widzieć, jak zdolności predykcyjne astrologii odnoszą sukces!
Jednocześnie jestem tak podekscytowany tym odkryciem, zwłaszcza tym, co mogłoby nam powiedzieć o genezie naszego Wszechświata, jest mi też smutno, że nadal w dużej mierze brakuje im wyobraźni lub duchowej wizji w naszym naukowym modelowaniu. Wyjaśnienie, jak coś zadziałało lub jak coś się stało, bez zadawania pytania „Dlaczego?” z natury decydujemy się zdewaluować pytanie bez żadnych dobrych dowodów lub podstaw, aby to zrobić. To nie jest naukowe. I wcale nie jest satysfakcjonujące dla duszy, dla życia duszy, powiedzenie:„Tylko dlatego, że tak dzieje się w fizycznym/przyczynowym wszechświecie”. To nie jest odpowiedź na pytanie dlaczego, ale osąd oparty na wartościach przeciwko celowości pytania „dlaczego?” Jak pisał CS Lewis o pojawieniu się nowych modeli kosmicznych w miejsce starego i bogatego w wyobraźnię kosmosu ptolemejskiego:„Mam nadzieję, że nikt nie pomyśli, że zalecam powrót do modelu średniowiecznego. Sugeruję jedynie rozważania, które mogą skłaniać nas do traktowania wszystkich modeli we właściwy sposób, szanując każdy i nie ubóstwiając żadnego. Wszyscy bardzo dobrze znamy ideę, że w każdej epoce ludzki umysł jest pod głębokim wpływem przyjętego modelu wszechświata. Ale jest ruch dwukierunkowy; na model wpływa również panujący temperament umysłu. Musimy uznać, że to, co zostało nazwane „smakem we wszechświatach”, jest nie tylko wybaczalne, ale nieuniknione. Nie możemy dłużej odrzucać zmiany modeli jako zwykłego postępu od błędu do prawdy. Żaden model nie jest katalogiem ostatecznych rzeczywistości i żaden nie jest jedynie fantazją. Każda z nich jest poważną próbą uchwycenia wszystkich zjawisk znanych w danym okresie i każdemu udaje się uzyskać bardzo wiele. Ale także, nie mniej pewnie, każdy z nich odzwierciedla powszechną psychologię epoki prawie tak samo, jak stan wiedzy w tym wieku…”
Lewis sugeruje, że sposób, w jaki zadajemy pytania o Wszechświecie i dlaczego szukamy dowodów, których szukamy, jest częściowo kształtem Wszechświata, którego szukamy. odnaleźć. Są to uwagi Saturna/Jowisza/Neptuna:„Nowy model nie zostanie ustanowiony bez dowodów, ale dowody pojawią się, gdy wewnętrzna potrzeba tego będzie wystarczająco duża. To będzie prawdziwy dowód. Ale natura daje większość swoich dowodów w odpowiedzi na pytania, które jej zadajemy. Tutaj, podobnie jak w sądach, charakter dowodów zależy od kształtu badania, a dobry przesłuchujący potrafi zdziałać cuda. On rzeczywiście nie wyciągnie kłamstwa od uczciwego świadka. Ale w odniesieniu do całkowitej prawdy w umyśle świadka struktura badania jest jak szablon. Określa, ile z tej całkowitej prawdy pojawi się i jaki wzór zasugeruje”.
Są to słowa, które odnoszą się do naszego własnego kwestionowania Wszechświata, a także naukowców. Pytania na ten rok raz jeszcze brzmiały:„Jakie pytania zadaję na temat rzeczy, w które wierzę i zakładam, że są prawdziwe? W jaki sposób te szczere pytania prowadzą do innego paradygmatu lub innej rzeczywistości? Jak zmienia się moje życie, aby odzwierciedlić nową strukturę wyobraźni lub pojawiające się nowe paradygmaty?”
Modlitwa:naucz nas widzieć prawie niewidoczne linie naszych pomysłów, jak szablon… następnie pomóż nam zamknąć oczy i być świadkiem wydarzenia sprzed 1,3 miliarda lat , falując do przodu w czasie, wysyłając fale i przechodząc przez nasze linie właśnie teraz.