Dobry dzień, aby rozważyć użycie języka i jego zdolność do leczenia ran, a także sposób, w jaki słowa mogą być przekręcane lub używane nieświadomie w celu pogłębienia lub zaostrzenia ran.
Na przykład… użycie słowa „bandyta” używanego przez naszego prezydenta, a także burmistrza Baltimore, aby odnieść się do czegoś, co można by nazwać naturalnym powstaniem wściekłej młodzieży. Czy użycie słów takich jak „przestępca” lub „bandyta” odpowiednio lub z wyczuciem odnosi się do zawiłości występujących w wydarzeniach takich jak te, które widzieliśmy w Baltimore? Z jednej strony wszyscy możemy się zgodzić, że niektóre zamieszki i grabieże odzwierciedlają rodzaj mentalności tłumu, która prawdopodobnie powinna zostać skrytykowana. Jednocześnie, czy natura nie wyraża zamieszek na tak wiele różnych sposobów przez cały czas? Czy to nie naturalne, że system nagrzewa się do punktu wybuchu? I czy chaos nie jest częścią tego procesu?
Zbadajmy ranienie i zranienie słowa „bandyta”, a także jego mityczną głębię i witalność.
słowo „thug” pochodzi od indyjskiego/hindijskiego słowa „thag/thak”, które oznacza oszukiwanie lub oszustwo. Zagłębiając się głębiej w sanskrycie, korzeń oznacza coś w stylu „on zakrywa” lub „on ukrywa”. Słowo to ma długą historię kojarzenia się z grupami religijnych fanatyków, którzy przemierzali indyjskie tereny w przebraniu handlarzy, zdobywając zaufanie innych podróżników, których udusili. Jedno ze źródeł, które znalazłem, mówi:„Motywem zbirów była nie tyle żądza grabieży, co pewien fanatyzm religijny. Ciała ich ofiar były ukryte w grobach wykopanych konsekrowanym kilofem, a ich zdobycz jedna trzecia została poświęcona bogini Kali, którą czcili”.
Czy to możliwe, że chociaż jesteśmy używając słowa „bandyta” przecząco, że jego korzenie mają nieświadomy związek z boginią Kali, której żądania krwi i ofiary są „ukryte” w samej historii i korzeniach tego słowa?
Ja' Nie próbuję gloryfikować wandalizmu ani niszczenia dzielnic. Ale w którym momencie nie dostrzegamy hipokryzji lub poetyckiej ironii samych słów, których używamy do opisania niektórych wydarzeń, które rozgrywają się przed nami? W którym momencie zatrzymujemy się i wykonujemy wewnętrzną pracę widzenia bogów pośród nas?
Zbiry, jak wielu przywódców komentuje dzisiaj w odpowiedzi na naszego prezydenta i innych przywódców, jest być może tylko nowym „Słowo na N”. A nawet „słowo n” oznacza coś w rodzaju „czarny”. Jak bardzo boimy się archetypowego znaczenia tego, czym jest czerń i co robi. Nie tylko jako rasa, ale jako wyraz boskich sił. Jak długo zajmie nam uświadomienie sobie, że słowa, których się boimy, są tymi samymi, których używamy najbardziej nieczule lub agresywnie? Czy nie najtrudniej jest wpuścić Kali pośród nas? Czy nie najtrudniej jest uznać i szanować prawdziwą głębię i moc tego, co właśnie wydarzyło się na całym świecie? Czy nie jest to takie trudne, ponieważ byłoby to naprawdę wpuszczeniem się w czerń… w głąb… w coś innego niż ciągła polaryzacja „czarno-białego”, zawsze w kierunku uszlachetniającej bieli.
Słowa mogą pomóc, a słowa mogą uzdrowić; kiedy studiujemy słowa, ich historia rozbrzmiewa boską mocą. Czy możemy winić naszego czarnoskórego prezydenta płci męskiej za chęć oddzielenia jednego rodzaju wizerunku czarnoskórego mężczyzny od innego? Nie, oczywiście na jednym poziomie wszyscy to rozumiemy. Ale na innym poziomie musimy poważnie rozważyć ironię użycia słowa takiego jak „bandyta” przez naszego przywódcę politycznego oraz sposób, w jaki to słowo ma tendencję do „bielenia” czarnych, zamiast naprawdę pozwalać się przeniknąć jego archetypowej autonomii .
Kali szaleje, dopóki nie usłyszy… chociaż, podobnie jak historia „bandytów” z Indii, praktyki Kali są również częściowo ukryte lub ukryte, w przeciwnym razie jak czarna noc mogłaby strzec niewidzialnych krajobrazów przed intruzów świata dziennego? Słowa takie jak „bandyta” wydają się bardziej dowodem na frustrację świata dziennego z powodu sprzeczności lub złożoności czarnej nocy.
Subtelność języka i wrażliwość języka zaciemnia czerń i oferuje ciemne róże wdzięczności na ołtarzu świątyni Kali. Obyśmy znaleźli odwagę, by pamiętać bogów w naszych słowach i ideach… zamiast używać słów zbyt szybko lub nieświadomie lub potępiać słowa jako puste „słowa”.
Modlitwa:Pomóż nam poczuć bogów w nasze słowa i myśli i niech nasze słowa i myśli będą uzdrawiające, cierpliwe, wrażliwe i mądre.