Więcej o t-kwadracie Wenus/Saturna/Neptun.
słowo „epistemologia” pochodzi od greckiego „episteme”, co oznacza „wiedzę lub znajomość czegoś”. Oznacza to również „umiejętność lub doświadczenie”. Dodaj „logię”, a otrzymasz coś w rodzaju „studium wiedzy, umiejętności i doświadczenia”. Niestety większość ludzi mówi o epistemologii w kategoriach czysto filozoficznych, jako „nauka wiedzy”, a co gorsza, część słowa „episteme” zostaje zredukowana do jej najbardziej analitycznie brzmiącej części, „wiedzy”.
Ale nawet w nauce lub badaniu „wiedzy” generalnie nie uznajemy głębszego i bardziej tajemniczego rezonansu słowa, które jest przedmiotem badań. Słowo wiedza ma różne skojarzenia, w tym „uhonorowanie czegoś wyższego lub uwielbienie”, a jeszcze bardziej interesujące „odbycie stosunku seksualnego”.
Tak więc, używając tych głębszych znaczeń jako naszego przewodnika w tej chwili, co możemy powiedzieć o naszych „teoriach poznania” lub mówiąc prościej, o naszych „wierzeniach”? Moglibyśmy powiedzieć, że każdy zestaw przekonań, każda wiedza, którą nosimy, jest do pewnego stopnia wydestylowanym lub rozrzedzonym wyrazem naszych doświadczeń. Obcy:wszelka wiedza, którą nosimy, jest również doświadczeniem seksualnym. Nasza wiedza i przekonania odzwierciedlają rodzaj „stosunku” jaki mamy ze światem:środowiskiem, ludźmi, kulturą, geografią, rasą, religią, płcią itp.
Nasza ciekawość, aby dowiedzieć się więcej Inni ludzie, inne części świata, inne wierzenia, inne sposoby patrzenia, robienia lub wierzenia to także ciekawość seksualna. Wiedza o czymkolwiek wiąże się z intymnością, której nie możemy nie doświadczyć jako seksualnej, nawet jeśli tylko na poziomie psychicznym.
W tej chwili wiele naszych związków odzwierciedla nam naturę naszych przekonań lub wiedza…nagromadzone doświadczenia, ich różnice lub podobieństwa, które z kolei odzwierciedlają różne orientacje seksualne, style, wartości estetyczne lub ciekawostki.
Jesteśmy tak zafascynowani częścią epistemologii OLOGII, że zapominamy, że doświadczenie, głęboko intymne doświadczenia seksualne z otaczającym nas światem, są nieodłączne od logicznych lub intelektualnych porównań między „systemami wiedzy lub przekonań”. W rzeczywistości jesteśmy tak zafascynowani tą częścią OLOGII, że wiele osób wyrzuca ją prosto przez okno. "W co wierzysz?" pytamy kogoś. Mówią:„Cóż, jestem duchowy, a nie religijny”, co jest sposobem powiedzenia:„Mój umysł i ciało są intymne seksualnie, z wieloma ideami i doświadczeniami, a umieszczenie ich w jednym konkretnym systemie zamknęłoby drzwi do więcej takich doświadczeń, więc jestem duchowy, ale nie jestem religijny”.
Nawet jeśli ludzie wybierają rzeczy takie jak „uniwersalizm” lub „jedność”, ale potem przyjmują bardzo sprzeczne metafizyczne idee lub sposoby widząc lub myśląc, większość ludzi kiwa głową i uśmiecha się, ponieważ każdy z nas „przyznaje”, że te wszystkie inkluzywne pojęcia są po prostu bardziej sposobami uhonorowania empirycznej natury duszy… miłości lub czynienia miłością życia.
Problem z tym wszystkim (nie to, że jest to zawsze problem) pojawia się, gdy zastanawiamy się nad faktem, że tak wiele z tych wszystkich inkluzywnych oświadczeń wiary lub wiedzy pochodzi z nadmiernie dychotomicznego poglądu na same dychotomie. Ponieważ nie chcemy zamykać się na nieustanne kochanie doświadczeń (w ten sposób czujemy, że powstaje prawdziwa wiedza), zbyt silnie reagujemy na ideę systemów lub teorii wiedzy razem. Przyznaje się, że dzieje się tak zwykle dlatego, że tak wiele teorii lub systemów wiedzy zaprzecza trwającej, empirycznej naturze prawdy, niemniej jednak mamy tendencję do reagowania na te sztywne systemy, zamykając naszą wyobraźnię na wartość lub piękno takich systemów na całym świecie.
To trochę jak powiedzenie:„To, że monogamia może być naprawdę gównianą instytucjonalną formą relacji, nie oznacza, że jest bezużyteczna lub zła. To, że systemy wiedzy lub prawdy są często represyjne, nie oznacza, że są TYLKO represyjne”.
Pozostanie „otwartym”, dlatego czasami bardziej przypomina „dogmat braku zaangażowania”, który może być innym sposobem powiedzenia „egoizm” lub „obronność”. Pozostanie „all inclusive” jest czasem bardziej jak „dogmat obojętności lub apatii”.
Czy nie jest prawdą, że Picasso oddał się kolorowi „Niebieski” na genialny moment swojej kariery malarskiej? ? Hemingway proste zdanie? Bowie do Ziggy Stardust? Książę świadków Jehowy? Dickinson do jej strychu? A może Madonna dziewicy i dziwce?
Czy nie jest możliwe, aby bardzo głęboko oddać się komuś, czemuś, jakiś sposób widzenia lub poznania, nie zaprzeczając trwającej i radykalnie otwartej naturze doświadczenia? Czy nie widzimy wokół nas paradoksu i czy nie jest coś odświeżającego w epistemologicznym zaangażowaniu? Czy nie podziwiamy również oświadczeń o wierzeniach, przywiązaniach do szkół myśli lub tradycji, doktryn, dogmatów, rodowodów, praktyk zawodowych, specjalności, stylów i przedmiotów?
Czy w końcu nie wyjaśniamy naszych gustów, potrzeb , i umiejętności pomiędzy arkuszami życia?
Niesmak, jaki ludzie często mają do poliamorii (nie próbując teraz czepiać się poliamorii) jest tym samym niechęcią, jaką ludzie mają do uniwersalizmu lub jedności. Chociaż to działa na niektórych ludzi, istnieje również dziwny dogmat lub naleganie na „radykalnie otwarte i bez monogmatycznego zobowiązania jakiegokolwiek rodzaju”, które naraża ludzi w niewłaściwy sposób, jak osoba, z którą sypiasz, która sprawia, że czujesz się po prostu kolejna osoba na długiej liście świeckich, które są w większości bezosobowe.
Nasze intelektualne i duchowe zobowiązania błagają, abyśmy je podejmowali z miejsca doboru naturalnego…z najbardziej organicznych i uduchowionych miejsc, które powracają do kształtów i kolorów i style… tak samo estetyka, jak „przekonanie”. Jak niebieskie staniki Picassa czy staniki dźgające w stożki Madonny w latach 80-tych. Uniwersalizm nie zawsze jest odpowiedzią, ponieważ uniwersalizm jest jak intelektualne (a nie estetyczne) odrzucenie nieestetycznego sposobu bycia.
Prawda jest taka, że lubimy leżeć w łóżku z niektórymi bogami bardziej niż inni. Niektóre idee przenikają nas bardziej niż inne. Niektórzy uwodzą i zdejmują nasze mentalne spodnie bardziej niż inni. Niektóre trzymają nas i pielęgnują bardziej niż inne. Nie możemy uniknąć tego procesu różnicowania, jeśli chcemy wzrastać w prawdzie. Ponieważ prawda jest jak rozwinięcie tysiąca skrzydeł i kolorów pojedynczego pawia ogona. Prawda cały czas rośnie i zmienia się, a przywiązanie do poszczególnych prawd, zwłaszcza tych, które w naturalny sposób wykluczają inne, są tak samo ważne dla indywidualizacji duszy, jak każda inkluzywna deklaracja wiary.
W tej chwili jesteśmy patrzenie sobie oko w oko i może pojawić się którekolwiek z tych pytań lub wątpliwości:
* Czy znasz te same rzeczy, które ja wiem i czy to się zmienia?
* Czy my zdolna do tworzenia zgodnej rzeczywistości?
* Czy jesteśmy seksualnie kompatybilni na najgłębszym poziomie?
* Czy to środowisko jest wystarczająco stymulujące dla mojej duszy?
* Czy mam wystarczająco dużo wiary, czy potrzebuję więcej , czy moja ambiwalencja jest w porządku?
* Czy on/ona/ta grupa naprawdę mnie widzi lub doświadcza mnie takim, jakim jestem?
* Czy jestem pożądany lub pożądany dokładnie takim, jakim jestem?
* W jaki sposób moje przekonania zmieniają się w oparciu o nowe doświadczenia, które mam?
* Jakie kompromisy jestem gotów pójść w swoich związkach w oparciu o to, w co wierzę lub co moje doświadczenia doprowadziły mnie do wartości?
* Czego mi brakuje lub za czym tęsknię, jeśli chodzi o rozmowy lub relacje, które mają teraz miejsce w moim życiu?
Modlitwa:Zaangażowanie nie jest czymś, co może powstrzymać nowe doświadczenia. Zaangażowanie samo w sobie jest rodzajem doświadczenia. Pomóż nam to zrozumieć i poprowadź nas w tej chwili ku najgłębszym zobowiązaniom naszej duszy.
zdjęcie dzięki uprzejmości Creative Commons:https://www.flickr.com/photos/pinkcotton/