Το ανάδρομο ξεφάντωμα του Ερμή μέσα από το ζώδιο των Ιχθύων φαίνεται ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να μιλήσουμε για ουσίες που αλλοιώνουν την όρασή μας και αναισθητοποιούν τον πόνο που δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε στον πραγματικό κόσμο. Κάθε εξάρτηση στην οποία απευθυνόμαστε, ανεξάρτητα από το αν είναι η λαχτάρα μας για φαγητό, τσιγάρα, αλκοόλ ή ηρωίδα, είναι ένας δεσμός που δεν χαλάσαμε ποτέ και η δέσμευση σε χαμένες από καιρό αναμνήσεις που πρέπει να αφήσουμε. Οι συναισθηματικές καταιγίδες θα έρχονται και θα φεύγουν, αλλά η φυσιολογία μας δεν θα απολαύσει πραγματικά τις προσπάθειές μας να κρατάμε τα συναισθήματα εμφιαλωμένα μέσα μας, και ενώ φαίνεται ότι χρειαζόμαστε ένα ποτήρι κρασί για να απελευθερώσουμε την ένταση, θα σπρώξει το πρόβλημα βαθύτερα στο φυσικό επίπεδο όπου γίνεται όλο και πιο δύσκολο να δούμε τον πραγματικό του σκοπό στη ζωή μας.
Αστρολογία των εξαρτήσεων
Όλες οι εξαρτήσεις μπορούν να βρεθούν στον δωδέκατο οίκο, με τον κυβερνήτη του, να προκαλεί τον Ποσειδώνα ή στο ζώδιο των Ιχθύων. Καθεμία από αυτές τις σημασίες έχει τον δικό της τρόπο εκδήλωσης, ο δωδέκατος οίκος μιλάει για ψυχολογικά προβλήματα ή ζητήματα της προηγούμενης ζωής κάποιου, ο Ποσειδώνας ποζάρει για μια σχέση που μας δένει και το ζώδιο των Ιχθύων μιλά για χρέη που άφησαν οι πρόγονοί μας να λύσουμε. Όποια και αν είναι η περίπτωση, υπάρχει μια ασυνείδητη ανάγκη να θολώσουμε την εικόνα, να παραμερίσουμε τα ταλέντα μας για να λύσουμε ένα χρέος προς το παρελθόν και να σβήσουμε την καλύτερη, πιο οικεία επικοινωνία λόγω επώδυνων εμπειριών που μας άφησαν διαλυμένους κάποτε. Κάθε μία από τις ουσίες που επιβάλλουμε στη φυσιολογία μας είναι θέμα φαντασμάτων που προσπαθούμε να καλέσουμε, νικώντας το συναίσθημα, την αγάπη, τον θάνατο ή την ίδια τη ζωή, ανάλογα με τον αρχέγονο φόβο που κουβαλάμε μέσα μας.
Τόσο δυνατά Ποσειδώνια στοιχεία του ευρύτερου υποσυνείδητου κόσμου και τα όνειρα που μας έπνιξαν αντί να μας ανοίγουν πόρτες για να φτάσουμε στο ιδανικό, συνδυάζονται πάντα με τον Άρη, τον Ερμή και τη Σελήνη με διαφορετικούς τρόπους για να προκαλέσουν σταθερούς εθισμούς που φαίνονται αδύνατοι να αποτινάξει. Η Σελήνη, που είναι ο συναισθηματικός πυρήνας και η ανάγκη της Ψυχής μας που σβήστηκε, λέει την ιστορία των συναισθημάτων που προσπαθούμε να παραμερίσουμε. Κάποιοι θα πιεστούν στον λαιμό μας αντί να μιλήσουμε για αυτούς (Ερμής) και άλλοι δεν θα τους δούμε ρεαλιστικά με τρόπους που μας επιτρέπουν να προχωρήσουμε (Άρης). Υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ όλων αυτών των οντοτήτων, αφού ο Άρης αντιπροσωπεύει τον υλικό κόσμο, τον φόβο και το επίπεδο του σώματος που μεθάμε, και ο Ερμής αντιπροσωπεύει τους τρόπους αυτοέκφρασής μας που προσπαθούμε να σβήσουμε, συνήθως βάζοντας κάτι κυριολεκτικά. κάτω από το λαιμό.
Ο Δίας εμπλέκεται επίσης στη δοκιμασία, για την επιθυμία του να ξεφύγει από την πραγματικότητα και να δει τα πράγματα με ένα πιο όμορφο φως από το πραγματικό, χρωματίζει τον κόσμο μας με έλλειψη πίστης όταν τον αμφισβητούμε. Με οδηγό τον συμβολισμό του, θα δούμε ότι η μεγαλύτερη επιθυμία για αυταπάτη και «προκαλούμενη» ευτυχία ζει σε όσους μυρίζουν τοξικές ουσίες όπως η κοκαΐνη ή η κόλλα. Ο Ερμής θα μιλήσει για καταπιεσμένους παράγοντες και καπνό στο λαιμό μας, ενώ ο Άρης και ο Κρόνος υποδηλώνουν τους ισχυρότερους ασυνείδητους δεσμούς μέσω βελόνων που διαπερνούν το δέρμα. Το κάπνισμα θα μεταφερθεί απευθείας στους πνεύμονες όπου τα συναισθήματα σβήνουν (Σελήνη), ενώ η κατάποση φαρμάκων και αλκοόλ απειλούν το ηλιακό πλέγμα (Ήλιο), το κέντρο της θέλησής μας και δείχνουν την ανάγκη μας να σταματήσουμε να αισθανόμαστε ανίσχυροι όταν αντιμετωπίζουμε τον πραγματικό κόσμο.
Calling of the Heart
Το σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι κάθε εξάρτηση μας καλεί να δώσουμε στον εαυτό μας περισσότερη ελευθερία καθώς αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις πράξεις μας και το σώμα μας. Ο Ποσειδώνας εξυψώνει τον Υδροχόο, όπου είμαστε ελεύθεροι να είμαστε αυθεντικοί ως μέρος μιας ενοποιημένης και απελευθερωμένης συλλογικότητας. Κάθε αγώνας με την κατάχρηση ουσιών προκαλεί και μας καλεί να δώσουμε στα συναισθήματά μας περισσότερο χώρο για να δείξουμε και να τους επιτρέψουμε να πρωτοστατήσουν. Η προσέγγισή μας στη φυσιολογία και οι αυτοκαταστροφικές μας επιλογές αντιπροσωπεύουν την υπογραμμισμένη κατάσταση της συναισθηματικής ελευθερίας να εκδηλώνουμε θυμό, να προστατεύουμε τον εαυτό μας, να κλαίμε με τα μάτια μας ή να νιώθουμε φόβο, απόγνωση και να πέφτουμε σε κατάθλιψη. Λόγω δυσπιστίας στις δικές μας ικανότητες να ξεφύγουμε από αρνητικά συναισθήματα και βρόχους θλίψης και θυμού, χάνουμε την πίστη στον εαυτό μας και αποφασίζουμε να εγκαταλείψουμε την εσωτερική μας καθοδήγηση αντί να υποστηρίζουμε τον εαυτό μας να ουρλιάζει, να τρέχει και να κλαίει όσο χρειάζεται για να καθαρίσει η καρδιά μας.
Αν πιστεύαμε στην καρδιά μας και τον συντονισμό της με τρόπους του Σύμπαντος, θα βλέπαμε ότι αφήνοντας οποιοδήποτε συναίσθημα έξω, μας δείχνει το σωστό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουμε σύμφωνα με τη φυσική τάξη πραγμάτων. Με τη σωστή καθοδήγηση και τους ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε να μιλήσουμε στην πορεία, δεν υπάρχει εξάρτηση που να μην ξεμπερδεύει, όσες φορές κι αν επαναλάβουμε τον ίδιο κύκλο δέσμευσης σε αυτήν την ενστικτώδη συναισθηματική αναστολή. Το να δίνουμε στον εαυτό μας την άδεια να αισθανόμαστε, να θυμώνουμε ή να λυπόμαστε ανεξήγητα είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους και μας δίνει χώρο να αντιμετωπίσουμε οδυνηρές πραγματικότητες. Μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε πραγματικά τη δυσαρέσκεια στην καρδιά μας, όσο σκοτεινή και επιβαρυντική κι αν είναι, θα βρούμε το κίνητρο να κάνουμε μια αλλαγή που θα μας οδηγήσει εποικοδομητικά προς τα εμπρός βήμα προς βήμα στο χρόνο.