Με την Αφροδίτη στον Υδροχόο να αντιταχθεί στον Δία στον Λέοντα είναι ένα καλή μέρα για να μιλήσουμε για την προσωπικότητα και την ομαδική ταυτότητα. Αυτά τα θέματα ήταν πάντα φορτωμένα όσον αφορά τις πολιτιστικές και θρησκευτικές διαφορές, την ιστορία των φυλετικών/πολιτιστικών και θρησκευτικών πολέμων, κ.λπ., αλλά όλο και περισσότερο τα ίδια είδη βίαιων συγκρούσεων ταυτότητας βρίσκουν το δρόμο τους στα εμπορικά κέντρα και τα σχολεία μας, την ταινία μας θέατρα και χώρους εργασίας. Από την οπτική γωνία της αντίθεσης μεταξύ της Αφροδίτης στον Υδροχόο και του Δία στον Λέοντα, το πρόβλημα δεν είναι απλώς ένα συστημικό αποτέλεσμα της άνισης κατανομής του πλούτου στη χώρα μας ή λόγω φαρμακευτικής αγωγής ή ακόμη και κορεσμού των μέσων ενημέρωσης. Ναι, φυσικά, όλα αυτά τα πράγματα είναι προβλήματα που μπορούμε να κατηγορήσουμε ή πρέπει να λάβουμε υπόψη, αλλά κατηγορώντας αυτούς τους «συστημικούς» παράγοντες μπορεί να διαιωνίζουμε την ίδια ακριβώς νοοτροπία που προκαλεί εξαρχής τέτοια οργή:μια νοοτροπία που λέει:«Το ποιος είσαι είναι απλώς μια αντανάκλαση ή μια συλλογή κοινωνικών αιτιών και προϋποθέσεων».
Ίσως η μόνη αντίστασή μας σε αυτήν την κυρίαρχη αντίληψη είναι η εικόνα του σταρ ή της φήμης. Για να ξεπεράσεις την ήπιοτητα της συστημικής άποψης για την ταυτότητα, πρέπει να κάνεις μια πόζα. Πρέπει να πιάσεις τον ταύρο από τα κέρατα. Πρέπει να ξεπεράσετε τις αντιξοότητες και να φορέσετε ένα λαστιχάκι στον καρπό σας. Γίνε ήρωας. Πείτε κάτι μοναδικό και αποτυπώστε αυθόρμητα σε βίντεο. Αυτό μπορεί να είναι απόδειξη για το σύστημα ότι είστε μοναδικός από αυτό. Ότι βρήκατε τη διέξοδο σας ή ότι ΕΣΕΙΣ είστε η λαμπερή εξαίρεση.
Όσο αυτή η ακραία πόλωση διαιωνίζεται, το ίδιο συμβαίνει και με το αίσθημα της παγίδευσης. Εάν η διέξοδος από τη συστημική αφαίρεση και την ήπιοτητα είναι μόνο για τους λίγους εκλεκτούς, τότε πολωνόμαστε εύκολα στην ιδέα ότι μια ισχυρή αίσθηση της ομαδικής ταυτότητας είναι ευκολότερη ή πιο επιθυμητή από την προσωπική μοίρα. Από την άλλη πλευρά, αν πιστεύουμε ότι η διέξοδος είναι η βελτίωση του συστήματος, τότε πολωνόμαστε επίσης εύκολα σε έναν συνεχή πόλεμο ιδεών για τη «δίκαιη ή καλή κοινωνία», χάνοντας ίσως τον σεβασμό μας για την ιδεολογική ή αρχετυπική διαφορετικότητα. ο τρόπος.
Από την προοπτική της πλανητικής αντίθεσης μεταξύ της Αφροδίτης στον Υδροχόο και του Δία στον Λέοντα, πρέπει να προσέχουμε να βάζουμε εύκολους στόχους ο ένας στον άλλον ως τρόπος αντιμετώπισης της έλλειψης περιβαλλοντικής ουσίας . Δεν είναι τόσο απλό όσο το να λέτε «είμαι πάνω ή πέρα από τα κοινωνικά αναγνωριστικά», αλλά δεν είναι επίσης τόσο απλό όσο να επιλέξετε σε ποια ομάδα ανήκετε και στη συνέχεια να φέρετε τη σημαία όσο περήφανα μπορείτε.
Η λέξη-κλειδί, νομίζω, είναι η ανταπόκριση, η οποία έχει επίσης σχέση με τις λέξεις «αυθόρμητος» και «σύζυγος». Κάθε στιγμή, είμαστε ελεύθεροι να ανταποκρινόμαστε δημιουργικά στο περιβάλλον μας, όπως είναι ένας φίλος ή ένας αδερφός ή ακόμα και ένας σύντροφος. Αυτή η περιβαλλοντική ανταπόκριση προσδίδει την εμπειρία της ουσίας στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό είναι κάτι που ο Τζέιμς Χίλμαν αποκάλεσε, «ψυχολογικό περιβαλλοντισμό». Μέσα σε όποιες ομάδες ταυτιζόμαστε πιο έντονα, ή σε όποιους κοινωνικούς παράγοντες γνωρίζουμε περισσότερο μέσα μας, απλώς κρύβουμε ή αποφεύγουμε κάτι ή ανταποκρινόμαστε συνεχώς στο περιβάλλον μας, κάνοντας την παρουσία άλλων ομάδων και περιπλοκών μέσα μας γνωστό ή δει; Ακούμε προσεκτικά και φανταζόμαστε τα γεγονότα, τους ανθρώπους και τα μέρη που μας παρουσιάζονται συνεχώς, όπως τα πουλιά που φωνάζουν και πετάνε, κουρνιάζουν και χοροπηδούν; Είμαστε σε θέση να δούμε τον τρόπο με τον οποίο οι ΑΛΛΟΙ ανταποκρίνονται στο περιβάλλον τους; Είναι πολύ εύκολο να ανταποκριθεί κανείς στη συστημική μειλίχια με εξίσου μονότονο τρόπο. Η συστημική μειλίχια είναι ένας τρόπος να βλέπουμε, με άλλα λόγια, που κάνει ακόμη και τις επικρίσεις μας γι' αυτήν συστημικά ήπιες. Ω Η ΜΙΛΙΑ! Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι μέρος του φαινομένου των δημοσίων πυροβολισμών αφορά την έκρηξη μιας αυθεντικής ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ σε ένα περιβάλλον, μέσα σε ένα περιβάλλον, δημιουργώντας ένα νέο περιβάλλον…όπως ο θεός Άρης ή ο Σίβα ή η Κάλι που απαιτούν να είμαστε πιο ζωντανοί, πιο προσεκτικοί , πιο παρόν, οι ταχύτητες σύσπασης των ζώων μας επέστρεψαν στη συχνότητα των ζωντανών.
Σε μια παράσταση όπως το walking dead, η μεταφορά που πρέπει να προσέξουμε δεν αφορά μόνο τα ζόμπι, αλλά και τον αριθμό των μαχαιριών στα κεφάλια των ζόμπι που πρέπει να παρακολουθήσετε καθώς νέοι ήρωες αντικαθιστούν τους πεσόντες και συνεχίζουν να αποκρούουν τα ζόμπι επεισόδιο μετά από επεισόδιο. Ο λόγος που προσωπικά βαρέθηκα την παράσταση είναι γιατί το φαινόμενο των ζόμπι έγινε ζόμπι μετά από λίγο. Το βλέμμα ενός λοστού μέσα από ένα μάτι ζόμπι στην πρώτη σεζόν είναι πλέον νεκρό και στενάζει στο έδαφος μέχρι τη δεκαεπτά σεζόν.
Απευαισθητοποίηση όλοι λένε….μέχρι να απευαισθητοποιηθούμε στην έννοια…αυτή η ειρωνεία, ότι συνεχές ροκάνισμα ζωντανών αλλά νεκρών συστημικών τρόπων για να δεις συστημικά προβλήματα…σαν ακόμη ένα κεφάλι ζόμπι χτυπημένο στο πεζοδρόμιο….
Λοιπόν, πώς μοιάζει μια πραγματική ανταπόκριση; Δεν έχω ιδέα… εσείς; Να ξεκινήσουμε σύλλογο; Τι θα λέγατε για μια ταραχή ιδεών; Δεν υπάρχει τίποτα πρακτικό εδώ που μπορώ να σκεφτώ.
Προσευχή:βοηθήστε με να ανταποκρίνομαι και να είμαι σε εγρήγορση, ζωντανός στο περιβάλλον μου…βοηθήστε μας να δημιουργήσουμε έναν ψυχικό περιβαλλοντισμό