Μερικές φορές μπορεί να φαίνεται αδύνατο να προχωρήσετε, λες και το βάρος των προσδοκιών που προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο σας αφαιρεί τη δύναμή σας και σας κάνει να αγχώνεστε. Οι πρακτικές λύσεις έρχονται καθώς αυτή η μακρινή λάμψη και όλα είναι πιθανά, από την αποπροσωποποίηση έως την κατάθλιψη, εάν δεν είστε αρκετά προσεκτικοί για να φροντίσετε τις προσωπικές σας ανάγκες με το εσωτερικό σύστημα υποστήριξης που είναι χτισμένο στα ύψη. Μοιάζει να μην υπάρχει χρόνος και χώρος για πειράματα καθώς το ποτάμι της ζωής μας προϋποθέτει τη μοίρα. Εδώ, η ελεύθερη βούληση γίνεται ένα μεταφυσικό ζήτημα του «ίσως» όταν το όλο νόημα της Αστρολογίας είναι να μας υπενθυμίσει ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ να δημιουργήσουμε τη ζωή μας αισθαντικά, ευγνώμονες για όλα τα δώρα που μας έχουν δοθεί. Οι σκιές και οι προσωπικές μας κολάσεις μάς βαραίνουν και η γνώση μας βοηθά να φτάσουμε στο σημείο να καταλάβουμε ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε τις περιστάσεις μας, μόνοι μας.
Ο Βασιλιάς της Πίεσης
Ο Κρόνος περιγράφεται συχνά ως αυτός ο μεγάλος «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», το σύνολο των περιστάσεων εκτός ελέγχου μας, η μοίρα, το κάρμα, το χρέος, ο φόβος και ο πανικός, και ναι - η πίεση του κόσμου. Δεν είναι μόνο ο άρχοντας της ευθύνης, του χρόνου και της υπομονής, αλλά ένας άρχοντας της κατάθλιψης και της αδυναμίας, των ορίων και των φράχτων, και δεν είναι εύκολο να το καταλάβουμε γιατί έρχεται σαν σκιά, μια πέτρα στο λαιμό μας, και κάτι που γενικά πρέπει να αποφύγετε. Στις αστρολογικές σας αναζητήσεις, θα διαπιστώσετε ακριβώς το ίδιο ότι ο Κρόνος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αποφευχθεί και οτιδήποτε φέρνει στο δρόμο μας δεν μπορεί να ξεπεραστεί χωρίς αποδοχή της πραγματικότητας και των τρόπων του κόσμου. Πρέπει να αποδεχτούμε τη μοίρα μας για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τη βαριά και σκοτεινή φύση της ή ακόμα καλύτερα, τη βαριά και σκοτεινή προοπτική μας.
Υπάρχει προφανώς πολλή διαμάχη γύρω από αυτή τη σκοτεινή, απόμακρη, προστατευτική, υπομονετική, πιεστική, δύσκολη εξουσία που έρχεται «κόντρα» στις αυθεντικές μας ανάγκες (όταν αμφισβητούμε τον Ήλιο), τρώγοντας μυθολογικά τα παιδιά του (όταν αμφισβητούμε την Αφροδίτη), περιορίζοντας τους πόρους μας (όταν αμφισβητούμε τον Άρη), σταματώντας την καρδιά μας και μπλοκάροντας τους αεραγωγούς μας (όταν αμφισβητούμε τη Σελήνη) κ.λπ. Μπορεί να θυμώνουμε με την αδικία του, αλλά αυτός ο θυμός προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για να ξεπεράσουμε την πρόκληση του αντί να κατηγορήσουμε τον κόσμο , την κοινωνία, τους γονείς μας ή τον εαυτό μας. Η κατηγορία, η κρίση και η ενοχή δεν είναι υγιείς εκδηλώσεις του Κρόνου, αλλά οι σκιές του σε όλο τους το μεγαλείο και όλοι κουβαλάμε μερικές μαζί μας καθημερινά.
Ένα βήμα πίσω
Με τη μαζική ανάδρομη κίνηση αυτή τη στιγμή στον ουρανό, φαίνεται φυσικό να σκεφτόμαστε όλα τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε πίσω, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το παρελθόν και να προχωρήσουμε από αυτό. Όταν τα πράγματα είναι τόσο βαθιά όσο ο Κρόνος, πρέπει να δούμε το ζήτημα σε ένα επίπεδο προσωπικών σχέσεων, οικογενειακών επαφών και συναισθηματικής βάσης, να κατανοήσουμε τα άκρα του Καρκίνου και του Αιγόκερω και πραγματικά, βαθιά, να νιώσουμε ικανοί να απελευθερωθούμε από πρότυπα που μας έφαγε την ενέργεια και μας έκανε να νιώθουμε κουρασμένοι. Όλες οι προκλήσεις του Κρόνου απαιτούν μοναξιά, ανάπαυση και πνευματική εργασία. Ο διαλογισμός, το τέντωμα και η απόκρυψη μέσα σε τέσσερις τοίχους έρχονται πάντα ως ανακούφιση. Η κύρια ιστορία του είναι η ιστορία της κατανάλωσης ενέργειας και της χρήσης πόρων, έξω ή μέσα. Είναι η συνέπεια πράξεων που έγιναν που δεν έχουν δει, και η κύρια πρόκληση που έχουμε συνήθως είναι να μην μας «επιτρέπουμε» να χαλαρώσουμε ως τεμπέληδες, κακομαθημένοι, κρίσιμοι και ανάξιοι χρόνου για ξεκούραση. Η γενική θεραπεία για οποιοδήποτε από τα σκοτεινά και απίστευτα ανησυχητικά προβλήματα είναι τόσο απλή όσο – ξεκούραση . Και ναι, χρειάζεται χρόνος και απαιτεί μοναξιά . Εάν θέλετε να ξεπεράσετε το μοτίβο, όταν είστε αρκετά ξεκούραστοι για να αντιμετωπίσετε μια πιεστική περίσταση, ξεκουραστείτε λίγο περισσότερο για να απομακρυνθείτε εντελώς από αυτό.
Οι απλές αποστάσεις δεν είναι πάντα τόσο απλές, αλλά πρέπει να γίνονται. Στις ζωές τόσων πολλών ανθρώπων θα δείτε ότι η μοναξιά είναι μια πρόκληση, ότι η μοίρα τους κάνει να αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι και θύματα να κάνουν πράγματα μόνοι. Αισθάνεται αδικία, αλλά είναι πραγματικά χώρος που μας δίνεται για να έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας χωρίς παρεισφρήσεις στις ενέργειες, τις απόψεις και τις ατομικές αλήθειες άλλων ανθρώπων. Η μοναξιά είναι πάντα μια ευλογία, όπως είναι η καθαρή συναισθηματική επαφή, ακόμα και όταν υπάρχουν σοβαρά σκοτεινοί δαίμονες που πρέπει να αντιμετωπίσεις στην πορεία. Η ανάπαυση είναι επίσης πάντα ευλογία. Ακόμη και όταν είναι μέρος των καταθλιπτικών διαδικασιών μας. Αυτός ο εσωτερικός κριτής ως η δική μας σκιά μάς λέει συνεχώς ότι δεν είμαστε άξιοι χρόνου, ότι δεν έχουμε χρόνο, ότι πρέπει να φοβόμαστε τις περιστάσεις μας, ότι οι πράξεις έχουν συνέπειες, ότι δεν μπορούμε να αφεθούμε έξω από το δικό μας κλουβί. Αλλά όλοι μπορούμε να δίνουμε στον εαυτό μας δέκα λεπτά διαλογισμού την ημέρα. Όλοι μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη το τηλέφωνό μας για να πάμε μια βόλτα. Όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι σωστό για την καρδιά μας για να την προστατεύσουμε, ακόμα κι όταν είμαστε δομημένοι ως οι πιο πολυάσχολοι εργαζόμενοι μανιακοί που γεννήθηκαν ποτέ.
Οι μεγάλοι στόχοι μπορούν να επιτευχθούν μόνο όταν εργαζόμαστε για να τους πετύχουμε με απόλυτη εστίαση, κάνοντας μικρά βήματα σήμερα. Η έλλειψη εστίασης είναι πραγματικά δική μας να χειριστούμε μέσω των προτεραιοτήτων που έχουν καθοριστεί με σαφήνεια. Είναι δύσκολο, αλλά εδώ ακριβώς ξεκινά η αποδοχή και μας δείχνει σε ένα πρακτικό, καθημερινό επίπεδο, ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ να ξεφύγουμε από κάθε πρόκληση βήμα-βήμα και προς την απελευθέρωση στον Υδροχόο. Η αποτυχία έρχεται μόνο όταν χάνουμε την εστίασή μας, ξοδεύουμε τους πόρους μας πάνω από τα δικά μας όρια και ξοδεύουμε την ενέργειά μας χωρίς την απαραίτητη ανάπαυση που θα ακολουθήσει. Εάν η ζωή απλοποιηθεί και σταματήσαμε όλοι να σκεφτόμαστε υπερβολικά, μπορεί να διαπιστώσουμε ότι η σκληρή δουλειά και η πρωτοβουλία (Άρης) απαιτούν σκληρή ξεκούραση (όπως ο Άρης εξυψώνει στον Αιγόκερω) και ότι η διατήρηση των παλιών συναισθημάτων χρησιμεύει πραγματικά για να κρατάμε ανθρώπους που μας θυμίζουν ιστορίες άλυτες (ο Άρης πέφτει στον Καρκίνο). Είμαστε εξαρτημένοι από συναισθήματα να υποφέρουμε από μώλωπες που μπορεί να αποφύγουμε αν πιστεύαμε μόνο ότι αξίζουμε να μην πληγωθούμε. Αν μόνο η πίστη μας δεν είχε πληγωθεί για να σκεφτούμε ότι η πραγματικότητά μας ΠΡΕΠΕΙ να είναι οδυνηρή (Δίας στον Αιγόκερω).
Για να ρέουν τα συναισθήματα και οι πραγματικότητες μας να είναι απόλυτα παραγωγικές, πρέπει να τροφοδοτούμε θετικές πεποιθήσεις και να βλέπουμε καθαρά τις δυνατότητές μας. Πρέπει να εξετάσουμε τις προτεραιότητες και να συνεχίσουμε να επικεντρωνόμαστε όσο πεισματικά χρειάζεται σε στόχους που μας εμπνέουν περισσότερο. Ανεξάρτητα από το ιδανικό της αγάπης, πρέπει να αποστασιοποιούμαστε από κάθε άτομο μέχρι το σημείο όπου η αγάπη πάει αμφίδρομα, γιατί τίποτα εκτός ισορροπίας δεν είναι ιδανικό και πρέπει να πιστεύουμε ότι υπάρχει πάντα κάτι περισσότερο από αυτό που πληγώνει την καρδιά μας και μας στεναχωρεί. Αυτό είναι που στην πραγματικότητα πρέπει να κάνουμε και σε τι πραγματικά μας πιέζει η μοίρα.