Ο Ήλιος και ο Κρόνος παίζουν αυτούς τους εξαιρετικά σημαντικούς ρόλους στη ζωή μας και ο συμβολισμός τους μπορεί να φανεί μέσα από τον εγωισμό, το βάρος της ευθύνης, την αυστηρή στάση απέναντι στον Εαυτό (και τους άλλους), την κρίση ή τα υγιή όρια και την επίγνωση ότι είμαστε όλοι - μόνο άνθρωποι. Η πρωταρχική αντίθεση του Λέοντα και του Υδροχόου βρίσκεται εδώ και λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της σε όλες τις σχέσεις μας και στον προσωπικό κόσμο κάθε ατόμου, δεν είναι περίεργο που το ζώδιο του Υδροχόου αντιπροσωπεύει τόσο τα δεσμά μας (που παραδοσιακά κυβερνάται από τον Κρόνο) όσο και την απελευθέρωση και την ανάπτυξή μας της συνείδησης (κανόνας του Ουρανού).
(Άγιος) Πατήρ
Και οι δύο αυτοί πλανήτες αντιπροσωπεύουν τον πατέρα μας σε έναν χάρτη και η κυριαρχία του καθενός εξαρτάται από την ώρα γέννησης. Εάν ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από τη γραμμή του ωροσκόπου μας, είναι η κυρίαρχη αρχή, και η γέννηση κατά τη διάρκεια της νύχτας (με τον Ήλιο κάτω από τον ορίζοντα) δίνει μεγάλη έμφαση στον Κρόνο. Από την άλλη πλευρά, και οι δύο αυτές οντότητες αντιπροσωπεύουν τη σύνδεσή μας με τον Θεό και το Σύμπαν, ο Κρόνος υποστηρίζει την ικανότητά μας να αγκαλιάζουμε τις περιστάσεις όπως αυτές έχουν το μερίδιο ευθύνης μας και ο Ήλιος που υποστηρίζει την ικανότητα του Εαυτού να ξεπερνά τις προκλήσεις του περιστασιακή.
Αυτό που μας δίνει η σχέση μας με τον πατέρα μας φαίνεται να είναι πολύ περισσότερα από ό,τι αντιλαμβανόμαστε συχνά, γιατί αυτός είναι η προτεραιότητά μας, η εξουσία και ο Θεός στον οποίο υψωνόμαστε για να κοιτάξουμε ψηλά. Η ίδια η σχέση προκαλεί το Εγώ (στο αρσενικό ζώδιο του Ζυγού όπου πέφτει ο Ήλιος) αλλά χτίζει τον κόσμο των ορίων μας (εξυψώνει τον Κρόνο). Σε αντίθετους όρους, η ικανότητα του πατέρα μας να στέκεται σταθερά στα πόδια του και να έχει τον έλεγχο της ζωής του φαίνεται στον Κριό (η έξαρση του Ήλιου) ή η αδυναμία του να ξεπεράσει τα περιστασιακά και να λύσει προβλήματα (πτώση του Κρόνου). Όταν παρατηρούμε τον γενέθλιο χάρτη μας με αυτούς τους όρους, μπορεί να βρούμε τη ρίζα της πίστης μας ή την έλλειψή μας σε αυτά τα δύο ζώδια και τη θέση του Ήλιου και του Κρόνου με όλες τις προκλήσεις, την αξιοπρέπεια, την υποστήριξη και τις αναμνήσεις τους.
Ενημέρωση
Το κύριο καθήκον της επίγνωσης και η αναζήτησή μας για φώτιση εμπίπτει στη σφαίρα της κυριαρχίας τους, γιατί αυτοί οι συμβολισμοί αντιπροσωπεύουν τη γραμμή της κατανόησής μας για το Σύμπαν και την όραση που καταφέραμε να αναπτύξουμε. Θα δώσουμε σεβασμό και διαύγεια ανατέλλει μέσα από τον Ήλιο, αλλά θα πέφτουμε για να δούμε σκιές, σκοτάδι και περιορισμούς όπου ο Κρόνος δεν μας επιτρέπει να έχουμε τον έλεγχο. Ευτυχώς, δεν υπάρχει κανένα εσωτερικό πρόβλημα που να μην μπορεί να ξεπεραστεί και καμία εξωτερική περίσταση που να μην μπορεί να γίνει αποδεκτή, όταν είμαστε σταθεροί στη θέση της προσωπικής δύναμης και επικεντρωμένοι στο φως της κατανόησής μας.
Ενώ οι άνθρωποι τείνουν να κρίνουν εκείνους με σοβαρά προβλήματα εγώ, συχνά αδυνατούμε να δούμε ότι η ίδια η κρίση αντιπροσωπεύει τη δική μας σχέση με το θέμα. Η κρίση είναι το σημείο επαφής, όπου λείπουν τα συναισθήματα και πέφτουμε οι ίδιοι. Είναι η δική μας αδυναμία να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για λάθη που κάνουμε (ή νομίζουμε ότι κάνουμε). Το πρόβλημα του Εγώ είναι το μόνο πράγμα που όλοι μοιραζόμαστε μέχρι να διαφωτιστούμε πλήρως. Με αρκετό πόνο που μας προκαλείται κατά την παιδική ηλικία, θα γίνουμε όλοι μανιακοί του εγώ και δεν υπάρχει παιδική ηλικία χωρίς πόνο στη συλλογική άνοδο της συνείδησης. Αν και η πρόοδος επέτρεψε περισσότερο φως στις τάξεις μας και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα έχουν δικαίωμα ψήφου, εξακολουθούμε να δίνουμε τόση προσοχή στην «ανατροφή» των παιδιών ώστε να είναι υπάκουα και να συμπεριφέρονται με συγκεκριμένους τρόπους ώστε να ταιριάζουν στη συλλογικότητα. Η ατομικότητα φαίνεται να πληγώνεται κάθε φορά που λέμε στο παιδί μας να μην τρέχει γυμνό δημόσια ή να μην ρίχνει ένα κεραμικό πιάτο. Από την άλλη πλευρά, είναι ευθύνη μας να διδάξουμε στα παιδιά μας πώς να γίνουν μέρος της τρέχουσας συλλογικότητας και να παραμείνουν γενναία, πώς να ντύνονται και να είναι αυτοί που είναι, πώς να παρουσιάζουν τον εσωτερικό τους κόσμο αλλά να μην νιώθουν απόρριψη. Απαιτείται δομή για την ανάπτυξη, καθώς και προκλήσεις για την ανάπτυξη γενναιότητας και ατομικότητα για να σπάσετε τα όρια και να σημειώσετε πρόοδο.
Μόνο Ανθρώπινος
Αυτή φαίνεται να είναι μια περίπλοκη διαδικασία που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ακόμα. Ωστόσο, μπορούμε να θυμηθούμε ότι όσοι έχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα εγώ έχουν υποστεί πολύ πόνο και ότι όσοι υποφέρουν από το σύμπλεγμα του Θεού φέρουν επίσης την ευθύνη του Θεού καθώς λαμβάνουν αποφάσεις στο όνομά μας.
Μερικοί άνθρωποι θα μαλώσουν τα πράγματα, θα πιστέψουν στη μαγεία του Εαυτού, αποκομμένοι από την πραγματικότητα, νομίζοντας ότι έχουν κάποιον ασυνείδητο έλεγχο που προκαλεί οδυνηρές καταστάσεις και σκοτάδι. Συνήθως, πιστεύουν ότι το να αντισταθούν «στο σκοτάδι» τους κάνει αυθόρμητους, καθώς αποκόπτονται από την εικόνα που πυροδοτεί τους φόβους τους. Θα τρέξουν και θα κρυφτούν από τον πόνο τους. Άλλοι θα αισθάνονται σαν ιεραπόστολοι που βοηθούν αυτούς τους μη ρεαλιστές ανθρώπους να βρουν τη βάση τους καθώς βασίζονται στον Εαυτό τους, χωρίς κανέναν άλλον στον οποίο να βασίζονται. Ζουν στην παγίδα να τους ορίζει ο πόνος. Το δεύτερο είδος θα προσπαθήσει να βοηθήσει το πρώτο είδος να αναλάβει την ευθύνη για τον εαυτό του. Το πρώτο είδος θα προσπαθήσει να βοηθήσει το δεύτερο είδος να αναπτύξει την ευελιξία και την αποδοχή των περιστάσεων που δεν μπορούν να ελέγξουν. Τις περισσότερες φορές, κανείς δεν θα δει ότι μοιράζεται το ίδιο πρόβλημα στον πυρήνα του - τη μοναξιά και την απουσία συναισθηματικής επαφής με την πατρική φιγούρα. Τα προβλήματά μας μας φέρνουν κοντά σε στενή επαφή, λαχτάρα για επίλυση και η αποστολή που μας καλεί να βοηθήσουμε κάποιον άλλο είναι η εσωτερική λαχτάρα να βοηθήσουμε τον εαυτό μας.
Ίσως είναι καιρός να δούμε όλοι πόσο μεγάλος είναι όλος αυτός ο συμβολισμός. Όλοι το μοιραζόμαστε μέχρι κάποιο σημείο. Ενώ ο ένας από εμάς θα βοηθήσει και θα στηρίξει, ο άλλος θα αποτύχει να αναλάβει την ευθύνη. Στη συνέχεια, θα εναλλάσσουμε, θα αλλάξουμε ρόλους και θα αναλάβουμε την ευθύνη για όλα τα λανθασμένα πράγματα, με αποτέλεσμα να καταλήξουμε να μεταθέτουμε ευθύνες (την κατώτερη εκδήλωση του Κρόνου) αντί να παραμείνουμε σταθεροί στη γραμμή των υγιών ορίων σε μια σχέση αγάπης. υποστηρίζοντας ουσιαστικά την ανάπτυξη δίνοντας ο ένας στον άλλον αφελή αγάπη για κάθε περιορισμό και πρόβλημα. Δεν είναι αυτό το αφελές συναίσθημα η ουσία της πραγματικής ανάγκης της αυθεντικής προσωπικότητάς μας;
Η πραγματική ελευθερία έρχεται όταν αφήσουμε την ευθύνη που δεν είναι δική μας και τους φόβους που μας δεσμεύουν από τις συνέπειες που μπορεί να προκύψουν. Απελευθερωνόμαστε καθώς αναλαμβάνουμε την ευθύνη της προσωπικής μας ευτυχίας και ενδίδοντας στο κάλεσμα της καρδιάς μας. Έχουμε τη δική μας Ψυχή να θεραπεύσουμε, τη δική μας καρδιά να ακούσουμε και πραγματικές πράξεις και ενέργειες που γίνονται προς τους άλλους για να είμαστε υπεύθυνοι. Η επαφή μεταξύ των ψυχών μας θεραπεύει όλους, γι' αυτό και καλούμαστε όλοι στις ζωές των άλλων σε δύσκολες στιγμές. Είναι απόφασή μας να αποδεχθούμε την πρόσκληση και να δώσουμε αγάπη σε έναν άλλον κάθε στιγμή. Είναι επίσης απόφασή μας να ικανοποιήσουμε τις δικές μας ανάγκες ως αντάλλαγμα και να αποστασιοποιηθούμε από σχέσεις που δεν τις ικανοποιούν. Υπάρχει ένα σημείο προσωπικής αλήθειας όπου είμαστε, στην πραγματικότητα, αυτοί που ελέγχουμε τις επιλογές μας στη ζωή, γιατί ναι – υπάρχει ένα Σύμπαν, μια Φύση, ένας Θεός, ένα σύστημα ανθρωπότητας στο οποίο ανήκουμε, πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας ανθρώπινες αρχές θα μπορούσαν ποτέ να ήταν. Και υπάρχει ένα σημείο συγχώρεσης όπου πραγματικά καταλαβαίνουμε ότι οι αρχές μας υπήρξαν μόνο ανθρώπινες, δεσμευμένες και επιτρεπόμενες να κάνουν λάθη, όπως και εμείς.