Więcej o kombinacji Neptun/Słońce...
Kiedy Słońce i Neptun łączą się, zazwyczaj mamy do czynienia z przytłaczającym pragnieniem połączenia się z czymś niewypowiedzianie większym od nas samych. Sława, splendor, bóg, seks, sztuka i odmienne stany, kombinacja Neptun/Słońce inspiruje w nas rodzaj boskiego sięgania i jednoczesnego niezadowolenia. Wyobrażenie formy, kształtu lub obrazów tęsknot Neptuna może być najtrudniejsze, ponieważ mamy tendencję do opisywania Neptuna za pomocą słów takich jak „bezforemny” lub „poza”. Kiedy traktujemy te słowa zbyt dosłownie, łatwo jest zostać wyrzuconym do morza, odurzonym, zatrutym, zahipnotyzowanym lub odurzonym. Jesteśmy uchwyceni przez subtelniejsze warstwy już subtelnych obrazów i zapominamy o nierozłączności naszych tęsknot z obrazami… i obrazami Neptuna bardziej niż ktokolwiek inny lubi się ukrywać.
Na przykład pragnienie wielu z nas muszą „być w naturze”. Moglibyśmy powiedzieć coś w stylu:„Chcę po prostu być w górach, z dala od świateł miasta. Chcę zobaczyć gwiazdy. Chcę rano zobaczyć oddech i być otoczony drzewami”. Chociaż są to przekonujące obrazy, łatwo jest przeoczyć subtelne ciało tych obrazów (taka jest moc Neptuna). Na przykład, widząc gwiazdy, brak świateł miejskich lub przebywanie w górach, kto jest tym, kto widzi gwiazdy lub chodzi po górskich szlakach? W subtelnym ciele tych obrazów odnajdziemy siebie i jeśli będziemy dalej opisywać, możemy również znaleźć więcej Neptuna. Możemy powiedzieć:„To tylko ja. Mieszkanie w wiejskim domu. Mam kominek i ładne biuro. Piję herbatę rano i wychodzę na zewnątrz i widzę góry w oddali, widzę swój oddech i widzę gwiazdy w nocy. Wszystko, co muszę zrobić, aby je zobaczyć, to zgasić światła na zewnątrz domu. To takie proste.”
W większości przypadków, jeśli będziemy „wchodzić w” fantazję lub sen, dowiemy się więcej o kształcie i formie obrazu wołającego do nas z odległego brzegu. Im dalej idziemy z obrazem, wystarczająco często, tym bardziej będziemy mogli zobaczyć, czy w obrazie jest coś ukrytego, próbującego przemówić przez mgłę. Na przykład, czasami tęsknota za domkiem w lesie okazuje się głosem naszego pragnienia czasu wolnego od pracy, głębszej eksploracji seksualnej lub zmiany tempa lub harmonogramu, a innym razem jest to naprawdę wezwanie do przeprowadzki na wieś . Nie chodzi o to, aby kiedykolwiek zredukować Neptuna do czegoś praktycznego, ale raczej o zbadanie wyśnionych obrazów Neptuna, aby sprawdzić, czy nasze fantazje mają jakieś metaforyczne żądania. Czy jest chatka w lesie, czy też nieskażony światłem widok, który możemy otworzyć tu i teraz? Czy te obrazy ze snu mogą działać jako metafory, jeśli ich dosłowne osiągnięcie nie jest możliwe? To dziwne, jak rozmarzony jest Neptun, a jednocześnie jak dosłowne mogą się stać jego żądania dotyczące swoich marzeń. To tak, jakby opór Neptuna wobec czegokolwiek innego niż dosłowny sen (to nie jest metafora do cholery!) jest ironicznym rozmyciem samego siebie, które tworzy rodzaj samoirytacji, stąd związek Neptuna z hipochondrią, wysypką, podrażnieniami skóry
i alergie.
Z Neptunem zawsze jest wyzwanie, by śnić sen, jak lubią mawiać osoby zajmujące się snami. Nie pozwól, aby sen się skończył i zawieś jego tęsknoty nad głową. Zamiast tego, kiedy już rozpoznasz sen, śnij go razem, fantazjując we śnie z pytaniami. Poproś sen, aby przemówił lub ujawnił trochę więcej siebie. W przeciwnym razie, znowu, tendencją snu może być koagulacja w coś bardziej przypominającego wzburzoną chmurę burzową… może wyssać, przytłoczyć, wyczerpać, stłumić, przygnębić i napełnić nas własnymi dosłownymi irytacjami fantazji.
Inną rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę zwłaszcza w przypadku Neptuna i Słońca, są wyśnione obrazy ego. Różne fantazje na temat tego, kim jesteśmy lub kim chcielibyśmy się stać, mogą nas przytłoczyć i łatwo możemy łudzić się wyborami, które później posłużą jedynie do rozczarowania naszego ego. Rozczarowania Neptuna znów mają związek z tą bardzo ważną czynnością wsłuchiwania się lub śnienia w fantazje, które Neptun inspiruje. Ponieważ dość często rozczarowanie jest czymś, co po prostu ujawnia nam subtelne ciało naszych fantazji, w których rozpoznajemy prostszą wizję lub metaforę w romantycznym krajobrazie snu.
Na koniec medytujmy przez chwilę o idei wrażliwości psychicznej lub intuicji oraz ideach snów i wizji. Kluczem do rozwoju receptywności psychicznej jest zdolność widzenia przez sztuczny podział między stanem snu a stanem jawy. Jak napisała kiedyś poetka Neptuna/Słońca Mary Oliver o naturze otrzymywania poetyckiej inspiracji:„[Istnieje] w tajemniczej, niezmapowanej strefie:nie nieświadoma, nie podświadoma, ale ostrożna”. Neptun lubi się ukrywać. Albo jak napisał kiedyś Heraklit:„Natura lubi się ukrywać”. Kiedy próbujemy zachować zwykłą świadomość we śnie, sen znika. Kiedy próbujemy przejąć zbyt dużą kontrolę nad inspiracją, ona znika.
Kiedy próbujemy zinterpretować sen, sam sen zanika. Wrażliwość psychiczna nie polega zatem na „uderzeniu w dziesiątkę” lub „uderzeniu w sedno”, z jakimś wymyślnym darem lub umiejętnością, ale o delikatnym przyzwoleniu, które pozwala subtelniejszym ciałom, „tysiąc rybim oczom” Junga, delikatnie unieść się do powierzchnia, płetwy cicho wznoszą się, a ogony szybko pluskają. Nie zeszyty świadomego śnienia czy psychiczne obozy treningowe, ale liminalne życie. Tarcza zawsze nawiązywała, przyciągana do przodu, ale nigdy nie uderzała, żeby nie wydłubać samych byczych oczu, którymi widzimy.
Modlitwa:prosty byk, brodzący przez trawę, obserwujący subtelne niebieskie kamienie gdy wznoszą się z rzeki.