Wiele osób nie wie, że Mas i Wenus (Ares i Afrodyta) byli cudzołożnymi kochankami w greckiej mitologii. Chociaż pragnęli jej wszyscy bogowie, Afrodyta poślubiła Hefajstosa, ponieważ Zeus obawiał się, że jej piękno może wywołać wojnę między bogami. Hefajstos, bóg kowalstwa metalu i ognia, został wybrany (jak mówi jedna z wersji tej historii), ponieważ był brzydki i kaleki. Oczywiście Afrodyta nie była pod wrażeniem i zaczęła w tajemnicy romansować z Aresem (Marsem). Sprawa Wenus i Marsa trwała każdego wieczoru, aż do jednej nocy, ponieważ zwlekali zbyt długo, Helios (bóg słońca) widział ich rano ze swojego złotego rydwanu (który Hefajstos zrobił dla Boga Słońca) i poinformował Hefajstosa, który następnie wykuł nierozerwalną siecią i złapał ich nią.
Po tym, jak Hefajstos złapał dwoje kochanków, przywiózł ich na Olimp, aby je wystawić i wyśmiać przed innymi bogami, ale ku jego zaskoczeniu inni bogowie tylko się śmiali (Hermes/Merkury nawet żartował, że chciałby, żeby go złapano w siatkę!). Niektóre historie mówią, że za karę Ares został tymczasowo wygnany z Olimpu (rodzaj upadłego bóstwa), podczas gdy inne mówią, że został przeklęty nieuleczalnym pożądaniem. Tak czy inaczej, miłość między Wenus a Marsem zawsze była skomplikowaną dynamiką. Jeśli przyjrzymy się głębiej tym opowieściom, możemy się wiele dowiedzieć o naszych własnych komplikacjach związanych z miłością.
Po pierwsze, historia małżeństwa Wenus zaczyna się od idei, że piękno jest w stanie wywołać wojny lub konflikty między bogowie. Piękno rodzi zazdrość, rywalizację i kłótnie. Jeśli pamiętamy to proste, małe, mitologiczne pojęcie, wyobraźmy sobie, jak zmienia to nasze postrzeganie piękna! Zastanów się, po prostu rozważ te
pomysły…
* Kiedy mówimy „jesteś piękna”, tak naprawdę mówimy, że wzbudzasz zazdrość, rywalizację, zazdrość, pożądanie , a nawet nienawiść.
* Kiedy mówimy życie, wszechświat, natura to „piękno”, zawsze jednocześnie prowokujemy wrogość, złośliwość i podziały.
* Kiedy mówimy, że piękno jest tym, co jest w środku , wtedy tworzymy również ideę, że piękno jest prywatną „sprawą”, że nie jest przeznaczone dla świata „tam” lub że świat „tam” jest być może okrutny, nie zasługujący na to lub nie tak piękny.
Zatem zanim przejdziemy do romansu Wenus z Aresem (zapowiadanym przez strach Zeusa, że piękno Afrodyty może wywołać wojnę między bogami), przyjrzyjmy się wyborowi Hefajstosa na męża Afrodyty. Dlaczego Zeus miałby wybrać kalekiego boga obróbki metalu? Istnieje wiele historii o Hefajstosie, ale nie szukamy dosłownej/historycznej odpowiedzi. Hefajstos został kaleką, ponieważ został rzucony na ziemię przez swoją matkę, Herę (żonę Zeusa), za to, że był brzydki przy urodzeniu. Choć brzydki, Hefajstos był mistrzem rzemiosła. W rzeczywistości
Hefajstos stworzył wiele najświętszych przedmiotów i narzędzi bogów, w tym sandały i hełm Hermesa, słoneczny rydwan Heliosa oraz łuk i strzały Erosa. Co być może najciekawsze, uważano, że Hefajstos był odpowiedzialny za stworzenie ożywionych mocy, o których Grecy wierzyli, że znajdowały się w posągach.
Możemy wczuć się w plan Zeusa, by poślubić Wenus z Hefajstosem. Ponieważ piękno jest częścią takich zmagań, czy nie ma sensu łączyć jej z brzydotą? Ponieważ piękno może powodować tak wiele niepotrzebnych konfliktów, czy nie ma sensu łączyć jej z „użytecznością” lub „rzemiosłem” zamiast z bogiem takim jak Ares, który jest bogiem wojny i pożądania? Czy nie musimy po prostu powstrzymać Wenus? Sprowadź ją na ziemię. Umieść ją w złotym, kutym posągu miłości i piękna… łaski dla naszego życia, ale także twardej, słonecznej i utrwalonej.
Możemy wczuć się w aranżację małżeńską Zeusa, ponieważ sama Wenus jest rodzajem ognia, dla tak samo jak jest pięknem i harmonią, jest także tajemnym ogniem zazdrości i waśni. Jest tajemnymi płomieniami przesady i zazdrości. Jaki lepszy bóg dałby jej wtedy mistrzowi płomieni z Panny i pożytecznemu, ale brzydkiemu rzemieślnikowi, jak Hefajstos. Widzimy to cały czas. Piękna kobieta pociąga tylko problemy, dlatego poszukuje „męża stabilnego, ale nudnego”. Piękna kobieta przyciąga nudę osiągającą wysokie wyniki. Piękna kobieta jest uczona bycia pożyteczną, silną i czystą, i uczona jest odpuszczania frywolności i niebezpieczeństw jej urody. Czystość pierwsza, druga strona, a może nawet trzecia lub czwarta.
Ale wiemy również, że Wenus w „użytecznym/czystym” znaku Panny (znaku, który możemy sobie wyobrazić jako znak Haefajstosa) została uznana za upadłą. Pomijając świętą/magiczną/seksualną kobiecą stronę Panny, możemy się tutaj nauczyć czegoś ważnego. Wenus nie da się tak po prostu zamknąć. Jej naturalnym kochankiem jest walka.
Mars nigdy nie jest daleko od Wenus...nawet jeśli tylko pod osłoną nocy.
Możemy również zapytać, dlaczego bóg Słońca wydał dwoje kochanków . Dlaczego miałby to być bóg Słońca? Oczywiście bóg Słońca widział ich, ponieważ zbyt długo przebywali razem, więc złapał ich, gdy wschodził na wschodzie, ale jest coś więcej. Bóg Słońca wskazuje, że świat dzienny nie jest w stanie poradzić sobie z moralnymi zagadkami ukrytego pociągu Wenus do wojowniczego Marsa. Innymi słowy, zrozumienie i docenienie sekretnej strony miłości (Wenus), która jest jej naturalnym powinowactwem do przemocy, chaosu i wrogości, wymaga bardziej księżycowej, bardziej nocnej formy świadomości. Bóg Słońca wydaje je, ponieważ jego forma świadomości po prostu nie może pomieścić miejsca na naruszenie jego „czystych” granic. Z słonecznego punktu widzenia miłość to miłość to miłość, a nienawiść to nienawiść to nienawiść, i uprzywilejowujemy jednego nad drugim, oddzielamy te dwa, a Wenus powinna pozostać przy swoim metalowym kuźni, brzydkim, ale bardzo utalentowanym i „użytecznym” mężu .
Więc przejdźmy do rzeczy, bo są Walentynki, a Wenus w swej egzaltacji przygotowuje się do połączenia z Marsem. Spalmy się z tym. Odłóżmy na bok wstydliwy, powstrzymujący lęk przed ojcem Zeusem (na ile możemy zrozumieć jego aranżowane motywacje małżeńskie, a nawet zgadzamy się z niektórymi z nich) i odłóżmy na bok naszą empatię dla brzydkich i pożytecznych. Zobaczmy, czym są Wenus i Mars…
Tlący taniec „to skomplikowane”
Walka, której miłość tworzy wiecznie głodnego, nigdy niezaspokojonego Erosa, kupidyna, kochanka duszy i partner naszej „Psyche”
Smak krwi w każdej podanej róży
Pożądliwa nienawiść w każdym metafizycznym pojęciu pokoju i transcendencji
Głód tego, co dane, a nie tego, co potrzebne, pożyteczne, lub jasne
Zamiłowanie do niepraktyczności
Pragnienie udręki i udręki ogromnej urody
Budel pełen psychicznych obrazów, na które jesteśmy najbardziej napaleni, tych, które spalamy doszczętnie
Walka o cnoty pokoju, płoniemy dla nich
Pocałunek, który zabija, trucizna, która leczy, pokój, który rani i wojna, która łagodzi
W znaku dwóch ryb widzimy zaplątanych w sieć wieczności nielegalnych kochanków, jak twarz wieczności, ze związanymi ogonami, szeleszcząca w wodnym wirze. Możemy płonąć dla niego, płonąć przeciwko niemu, zatopić się w nim, pozwolić mu przejść przez nas, cokolwiek chcemy…
Modlitwa:cokolwiek chcemy…