* W ostatnich godzinach cyklu księżycowego odbijające się światło zostaje utracone
* Świat wydycha, mięknie, wycisza się
* A śmierć nadchodzi zima po raz ostatni
* Zbliżamy się również do końca ciemnej połowy roku słonecznego. W przyszłym tygodniu przejdziemy do zodiakalnej wiosny.
* Przejścia są trudne. Jesteśmy naturalnie stworzeniami z przyzwyczajenia, ponieważ każdy z nas jest wiecznym duchem/duszą, nienarodzonym i nieumarłym. Kiedy przechodzimy przez ten świat zmian i zmian, nieustannie szukamy schronienia przed burzami życia w świecie materialnym. Cały nasz ludzki świat jest tak naprawdę zaprojektowany, aby pomóc nam schronić się przed trudnościami zmian i nietrwałości natury. Problem w tym, że nie czujemy się zadowoleni z prostego schronienia przed żywiołami. Ogólnie rzecz biorąc, po zaspokojeniu podstawowych potrzeb materialnych nadal czujemy się niezaspokojeni. I tak dalej budujemy rzeczy, które, mamy nadzieję, dadzą nam schronienie i szczęście. Problem polega na tym, że wszystko, co konstruujemy, w końcu się załamie lub rozpadnie, a kiedy to nastąpi, tracimy poczucie szczęścia lub komfortu, z którego korzystaliśmy z tymczasowego schronienia, które dla siebie zbudowaliśmy. Przejścia są nieuniknione, a przejścia są trudne.
* W okresach przejściowych, jeśli pozostajemy ignorantami co do podstawowej nietrwałości rzeczy, wówczas kuszące staje się przypisywanie winy lub wściekłość na zmiany zachodzące wokół nas. Jeśli pozostaniemy świadomi nietrwałej natury rzeczy, wtedy kiedy zachodzą nieuniknione zmiany materialnego świata, przejścia stają się łatwiejsze.
* Jedną z wielkich przemian, z którą wszyscy mamy do czynienia, jest śmierć materialna.
* Ale jeśli obserwujemy uważnie to przychodzenie i odchodzenie, zaczynamy zauważać, że pomimo tego, co przychodzi i odchodzi, pozostaje coś prostego i nietykalnego. Uświadomienie sobie nas samych jako wiecznie świadomych, duch/dusze wyłania się, świt na nas jak pierwsze promienie wiosny.
* To nie jest wiosna, która prowadzi do jesieni. Jest to niekończąca się fontanna duchowej wiosny, poza dosłownym światłem i dosłowną ciemnością, ale także w dosłownej wiośnie i dosłownej jesieni.
* Jedną wielką rzeczą, którą wszyscy dzielimy, jest wieczne życie duchowe.
* Jak więc żyć w tym świecie przesuwającego się piasku, nie gubiąc się przy każdej nowej zmianie? Jak nie czujemy się całkowicie pokonani, ciągle? Na przykład często ludzie publikują w odpowiedzi na codzienne lub miesięczne prognozy astrologiczne, mówiąc:„Czuję, że tak wiele już przeszedłem, a ty mówisz mi, że przed nami jeszcze coś ?!” TAk. Ponieważ tak się tutaj rzeczy mają. Fale wciąż nadchodzą. Dzięki Bogu są przynajmniej trochę przewidywalne!
* Powodem, dla którego zajmujemy się astrologią, jest pomoc w zrozumieniu natury tych ruchomych piasków, tych ciągłych przejść i zmian, a konkretnie po to, abyśmy mogli się w nich nie zagubić, a konkretnie po to, aby możemy zacząć identyfikować rodzaje duchowych schronień w tym materialnym świecie, które trwają dłużej, ponieważ odzwierciedlają naszą prawdziwą, duchową naturę.
* To dobry astrologiczny moment, aby o tym wszystkim pamiętać, ponieważ okresy przejściowe mogą przypominać nam o rzeczywistości nietrwałości, a sezonowe początki regularnie kuszą nas, abyśmy o tym zapomnieli.
* Tak więc w tych ostatnich dniach zimy oderwij się od zgiełku i przepływu tej liminalnej przestrzeni, aby rozpoznać wieczność pośród nas.
Modlitwa:Obyśmy odczuwali błogosławieństwo i znajdowali światło w każdej porze roku. Niech każda zmiana wypowiada Twoje imię, tak jak objawia nam nasze dusze, których usta zawsze śpiewają w Twojej wiecznie kochającej służbie.