Księżyc znajduje się dzisiaj w Rybach i w ciągu najbliższych kilku godzin występuje przeciwko opozycji Jowisza. Jestem podekscytowany, ponieważ niedługo uruchomię swój kickstarter, aby zebrać fundusze na kolejny pełny rok pisania horoskopów. Kickstarter będzie trwał 40 dni i nastąpi podczas narodzin mojego pierwszego dziecka! A więc teraz jest to bardzo szczególny czas i czas, który planuję wykorzystać na refleksję, zanim spróbuję napisać ponad 300 codziennych horoskopów w 2016 roku. Niedługo czekajcie na to ogłoszenie i proszę zastanów się nad wniesieniem wkładu, jeśli moje codzienne horoskopy były dla ciebie pomocne w 2015 roku. Obiecuję, że w nadchodzącym roku ponownie wykonam dla Ciebie moją najlepszą pracę!
Tymczasem spójrzmy jeszcze raz na plac Saturna/Neptuna, który szybko się zbliża i będzie dokładny w przyszłym tygodniu!
Kolejny ważny punkt do rozważenia między Saturnem a Neptunem dotyczy koncepcji obiektywności i subiektywności. Podczas gdy Saturn jest tradycyjnie związany z „obiektywem”, Neptuna często kojarzy się z „podmiotem”. Tłumacząc, mówi się, że Neptun ma więcej wspólnego z wyobraźnią i refleksją psychologiczną… poetyckim interfejsem lub pośrednim podłożem, które przyjmuje zdarzenia „tak, jak się pojawiają” i przekształca je, poprzez percepcję, wyobraźnię i refleksję, w coś więcej lub coś mniej albo coś innego, albo coś niezwykłego. Neptun jest okiem poety lub świadomego śniącego spacerującego przez świat na jawie.
Z kolei Saturn dotyczy obiektywności. Mówiąc jeszcze raz, Saturn ma więcej wspólnego z „rzeczami takimi, jakie są” lub „rzeczami w ich sprawiedliwej bytowości”. Kiedy widzimy korek i zaczynamy go sobie wyobrażać jak fontannę wściekłych mrówek ognistych, Saturn mówi:„wyobrażasz sobie”. Saturn niekoniecznie degraduje to wyobrażenie, ale mówi:„W tej chwili zastanawiasz się psychologicznie lub w wyobraźni”. Saturn jest realistą i zaciemniającym światłem intelektu sięgającym granic wyobraźni. Cisza i otwartość jak zima.
Większość z tego ma sens dla większości z nas, którzy wiedzą co nieco o astrologii. Ale być może coś, czego nie wiemy, to sposób, w jaki jedna z tych dwóch planet, zwłaszcza w dialogu ze sobą, może subtelnie zmieniać twarze lub łączyć się ze sobą.
Na przykład, po wielu latach rytualnych ceremonii psychodelicznych, zacząłem dostrzegać w grze interesującą ironię. Ludzie, którzy zmieniają swoją świadomość dość regularnie, poprzez sztukę, muzykę, a może, co bardziej prawdopodobne, za pomocą rzeczywistych substancji, zaczynają powtarzać bardzo nieelastyczne mantry. „Tworzymy naszą własną rzeczywistość” lub „wyobraźnia JEST rzeczywistością” lub „sny SĄ rzeczywistością” lub „psychika JEST rzeczywistością”, a nawet „wszystko jest wszystkim i TO jest rzeczywistością”.
Ironią jest oczywiście fakt, że te idee stają się nieelastycznymi ideologiami. Co tak naprawdę nie stanowi problemu, o ile możemy się wycofać i uznać, że czysta subiektywność jest rodzajem uprzedmiotowienia czegoś. Bez względu na to, jak bardzo staramy się tańczyć wokół niego, prześlizgiwać się obok niego, unikać go lub zaprzeczać, jeśli trzymamy się tych „nieskończenie możliwych” punktów widzenia, a nawet jeśli ucieleśniamy je lub żyjemy, nadal jesteśmy trzymani w uścisku Boga lub struktura świadomości… „archetyp”, jeśli wolisz, i nawet jeśli struktura jest raczej elastyczna lub niewidoczna i porowata (jak ocean), nadal ma kształt w królestwie Bogów, a dawcą formy jest Saturn.
Z drugiej strony naleganie Saturna na obiektywną rzeczywistość staje się ironicznie subiektywne, im bardziej nastrojowy, temperamentny lub kontrolujący się w tym staje. Musimy wyjść poza ideę, że jeden i tylko jeden archetyp oznacza „ocean”. Związek Saturna z oceanem można lepiej opisać jako burzliwą czerń burzy lub ponury lub ponury charakter szarego dnia nad zimowym morzem. Saturn staje się bardziej subiektywny, szalony, przygnębiony, a nawet szaleńczy, tym bardziej, że stara się przekonać samego siebie, że rzeczywistość formalna jest jedyną rzeczywistością. Jego niezdolność do rozpoznania siebie jako podmiotu subiektywnego JEST w jakiś sposób jego subiektywną obecnością jako osobowością wśród Bogów. I z tego powodu Neptun jest najbardziej polaryzującą postacią dla Saturna i vice versa.
Biorąc to wszystko razem, możemy zasugerować nam kilka rzeczy do rozważenia teraz w ramach naszych osobistych przemyśleń lub codziennych nabożeństw:
* Jak mogę się cofnąć, przestać projektować historię i spróbować zobaczyć najprostsze fakty z tego, co się dzieje…to się dzieje, robię to, robię tamto…i pozwolić na tej prostoty, która sprowadza mnie z powrotem do mojego ciała i z nasycenia wyobraźni lub mentalnych/emocjonalnych fluktuacji lub opowiadania historii?
* Jak mogę wkroczyć w historię, wizję, pomysł lub poezję tego momentu w moim życiu?
* Jak mogę zobaczyć gwiazdy, zwierzęta, planety i rośliny rosnące wokół mnie symbolicznie?
* Jak mogę nauczyć się przestać postrzegać siebie JAKO symbol lub JAKO projektowaną fantazję lub wizję… jak mogę przestać czynić swoje życie wyłącznie metaforami?
* Jak mogę zaprosić metafory i fantazje poetyckie do odegrania większej roli w tym, jak postrzegam?
* Zamiast próbować zrobić to dobrze lub próbować zademonstrować, że mój sposób robienia czegoś jest obiektywnie „poprawny”, jak mogę nauczyć się postrzegać moje podejście jako kostium, kolor , obraz czy pomysłowy obiektyw?
* Zamiast opierać się pomysłowi, że istnieje właściwy lub lepszy sposób, zamiast opierać się wszelkim autorytetom, strukturom, dogmatom lub wskazówkom, jak mogę otworzyć się na ideę, że mój subiektywne moce nie są wszystkim i do końca
Zabawa z tymi pytaniami teraz, tam iz powrotem, prawdopodobnie przyniesie dobre rezultaty. To są Bogowie, którzy dyskutują teraz o sprawach na niebie, a zatem ukrywają atmosferę swoją wyobraźnią i napełniają nas swoją numinosy… a jednak są tylko symbolami… nie można ich utożsamiać. Bo byli ludźmi, a nie bogami.
Modlitwa:Pomóż mi zobaczyć prawdziwą wyobraźnię i pomóż mi pozostać mocno zakotwiczonym w wyobrażonych faktach… że jestem kim jestem i jesteśmy kim jesteśmy, wszystkie rzeczy wielkie i małe