Dlatego jest to dobry dzień, aby przypomnieć sobie podstawowe cykle światła, które są podstawą naszego dnia, tygodnia, miesiąca i roku. Każdy tydzień składa się z siedmiu dni, nazwanych na cześć siedmiu tradycyjnych planet, a każdy dzień obejmuje około 24 godziny od wschodu do zachodu słońca i z powrotem do wschodu słońca. Każdy miesiąc składa się z około czterech tygodni, a słowo „miesiąc” pochodzi od słowa „księżyc”. Z naszej perspektywy, podróż Słońca nabiera i zanika każdego dnia, od wschodu do zachodu słońca, ale także w dłuższym okresie roku słonecznego. W czasie przesileń i równonocy rok się wydłuża, a dni wydłużają się (przynajmniej na półkuli północnej i południowej), a następnie osiągamy szczyt w czasie przesilenia letniego, najdłuższego dnia w roku, kiedy to rok zaczyna się wydłużać. słabną, a dni stają się krótsze, osiągając ponownie najkrótszy dzień w roku podczas zimowego przesilenia. Pomiędzy przesileniami, równonocy wyznaczają punkty w połowie drogi między najjaśniejszymi i najciemniejszymi punktami, przy czym równonoc wiosenna jest w połowie drogi do przesilenia letniego, a równonoc jesienna jest w połowie drogi do przesilenia zimowego.
Gdy słońce podróżuje przez rok słoneczny, porusza się również przez około jeden znak zodiaku na miesiąc i trzy znaki zodiaku na sezon. To właśnie daje nam 12 znaków zodiaku i 12-miesięczny rok. Każda pora roku jest podzielona na trzy różne rodzaje znaków:kardynalne, stałe i zmienne. A każdy znak symbolizuje różne cechy rozwojowe sezonu. Na przykład, znaki kardynalne inicjują sezon, znaki stałe reprezentują najbardziej stabilną energię sezonu, a znaki zmienne reprezentują fluktuację między energiami kardynalnymi następnego sezonu i energiami stałymi bieżącego sezonu.
Gdy Słońce tańczy, Księżyc podąża we własnym lustrzanym rytmie. Fazy księżyca przebiegają równolegle do równonocy i przesileń słonecznych. Najciemniejszym punktem miesięcznego cyklu księżyca jest nowiu, który jest najciemniejszą porą miesiąca, podobnie jak przesilenie zimowe jest najciemniejszą porą roku. Następnie jest pierwsza kwadra księżyca, w której połowa księżyca jest oświetlona, a połowa ciemna, podczas gdy księżyc zbliża się do pełni. To jest jak równonoc wiosenna. Potem jest pełnia księżyca, która przypomina przesilenie letnie. Księżyc jest całkowicie oświetlony, podobnie jak przesilenie letnie daje nam najwięcej światła w ciągu dnia. A potem ostatnia kwadra księżyca jest jak równonoc jesienna, kiedy połowa księżyca jest ponownie oświetlona, a połowa znowu ciemna, ale teraz jest po stronie słabnącej i światło traci moc każdego dnia, kierując się z powrotem w kierunku nowiu (lub jak zimą). przesilenie w roku słonecznym).
Gdy księżyc przybywa i ubywa w swoim cyklu w ciągu 27-30 dni, podróżuje przez cały zodiak (co Słońcu zajmuje cały rok, innymi słowy Księżyc robi co miesiąc). To daje nam 12-13 cykli lunacji na rok słoneczny lub rok słoneczny składający się z 12 miesięcy.
Dla niektórych z nas te fakty są tak podstawowe, że moglibyśmy je wyrecytować we śnie, ale dla wielu ludzi świadomość tego, że nasz zegar, nasz tydzień, nasz miesiąc i nasz rok są ugruntowane w astrologii, jest prawie zerowa ( nie tylko astronomiczna) historia. Na przykład dzisiaj jest sobota, czyli dzień Saturna. Jutro będzie niedziela, czyli dzień słoneczny. Poniedziałek to dzień Księżyca i tak dalej.
Astrologia może czasami wydawać się niepotrzebnie skomplikowana. Ale kiedy naprawdę rozłożymy go na najprostsze elementy, cały świat astrologii wywodzi się z dwóch świateł na naszym niebie, najbardziej oczywistego i rytmicznego zjawiska niebieskiego, jakie widzieliśmy i żyliśmy z nim od zarania ludzkiej świadomości. Co jeszcze bardziej niewiarygodne, z naszej perspektywy Słońce i Księżyc wydają się mieć ten sam rozmiar, chociaż każdy z nich znajduje się w radykalnie różnych odległościach od Ziemi. Czy w tym prostym fakcie nie jest coś, co mówi wiele o tym, kim jesteśmy? Czy rozpoznanie dwóch różnych sfer świadomości, ich zjednoczenia i separacji, ich podobieństw i różnic, nie leży u podstaw sposobu, w jaki myślimy, wierzymy, postrzegamy, nie zgadzamy się, walczymy, spotykamy się i tworzymy?
A więc tutaj stoimy u szczytu roku słonecznego (przynajmniej tutaj na półkuli północnej). Możemy spojrzeć wstecz na pierwszą połowę tego roku i zobaczyć, jak daleko zaszliśmy. Możemy spojrzeć na wszystkie osiągnięcia, porażki, lekcje i zmiany i zobaczyć, jak ten moment reprezentuje kulminację. Możemy zobaczyć, jak wiele rzeczy zbliża się teraz do głowy, a także możemy zobaczyć nadchodzącą podróż w dół. Zintegrowane lekcje, dokonywane przejścia i mądrość, która teraz zacznie się manifestować w wyniku tak dużej pracy nad rozwojem… pamiętając, że dusza jest zawsze pogłębiana, gdy światło słabnie.
Podsumowując, oto kilka ćwiczeń, które możesz wypróbować na ten czas przesilenia letniego:
* Spójrz na swoje życie od nowego roku. Jakie tematy, które zaczęły się w tym czasie, rozwinęły się i rozwinęły i gdzie są teraz?
* Nawet jeśli teraz jest ci trudno, jakich lekcji się uczysz.. na co wskazywały ci tematy tego roku, jeśli chodzi o zmiany, które należy wprowadzić, zmiany, których po prostu nie możesz usprawiedliwiać dłużej?
* Czy obecnie odbywa się zmiana? Jak możesz pomóc w płynnej zmianie tej zmiany?
Modlitwa:Dwa starożytne światła żyjące w moim sercu. Teraz najdłuższy dzień w roku, najdłuższe światło, dziękuję za tę wspinaczkę. Pomóż mi odpocząć tutaj na szczycie. Pomóż mi zobaczyć ukształtowanie terenu. Weź to i poczuj, jak daleko zaszedłem. Następnie pomóż mi z wdziękiem rozpocząć podróż w dół.