Vanochtend mediteerde ik op het veranderlijke grootkruis en er kwam een beeld in me op dat ik uiteindelijk grondig heb onderzocht.
Het beeld dat in me opkwam was van sediment dat op de bodem van een pot lag. Dit beeld leidde me naar een beroemde passage in het oudtestamentische boek Jeremia, waar een van de afstammelingen van Sodom en Gomorra, Moab, wordt vergeleken met wijn die sinds zijn jeugd op het bezinksel is achtergebleven. De schrijver zegt:"Moab heeft van jongs af aan rust gehad, zoals wijn op het bezinksel, niet van de ene kruik in de andere gegoten - ze is niet in ballingschap gegaan. Dus ze smaakt zoals ze deed, en haar aroma is onveranderd.”
Vervolgens profeteert de schrijver dat Moab zal worden uitgegoten en dat er wijnschenkers komen.
Deze passage raakt de kern van veranderlijkheid. De veranderlijke tekens vallen tussen vaste en kardinale tekens. Ze worden zowel gedefinieerd door de aanwezigheid van vastheid als de aanwezigheid van kardinaliteit. Veranderlijke tekens als indicatoren van tijdelijke gebeurtenissen omvatten zowel de eentonigheid of stabiliteit van verschillende elementen in ons leven, als louterende of cruciale gebeurtenissen die dienen om een einde aan die dingen te katalyseren, evenals een nieuw begin.
Terugkerend naar de wijnbeelden, zouden we kunnen zeggen dat we op dit moment zijn als de containers met wijn die sinds hun jeugd (of voor een zeer lange tijd) op hun bezinksel hebben gelegen. Er is echter een tijd gekomen waarin gebeurtenissen samenspannen om ons wakker te schudden en ons van de ene pot in de andere te gieten. Dit zal onze smaak en geur veranderen, wat onze wezenlijke aard kan complexeren en verdiepen, maar zoals de passage al aangeeft, kan het ook de pijn van ballingschap en verlies of het innerlijke conflict van door elkaar geschud of gezuiverd worden met zich meebrengen.
Het is interessant dat het beeld van een koninkrijk dat sinds zijn jeugd op zijn bezinksel rust (het aroma/de smaak onveranderd) zowel positief als potentieel negatief tegelijk is. Het is zowel een beeld van de zuiverheid of consistentie van iets als zijn naïviteit en de mogelijke corruptie die aan de basis ligt. Het is misschien niet verwonderlijk dat een joodse profeet ballingschap zou beschouwen als iets dat lijkt op het vers en divers houden van wijn door het van de ene kruik in de andere te schenken, maar in een bredere en niet-historische zin is de metafoor nog steeds erg nuttig.
Tot slot, het beeld van lang rustend sediment dat omhoog wordt geschopt en de vloeistof van de ene pot die in een andere wordt gegoten, komt nu voor de geest. Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat het veranderlijke grote kruispunt verwijst naar precies zo'n tijd van diversificatie en complexiteit, evenals ballingschap, conflict en oppositie. Voor mij zijn deze eenvoudige beeld- en heilige tekstmeditaties mijn manier om deel te nemen aan het proces, in plaats van er simpelweg op te reageren of me erdoor bedreigd te voelen.
Gebed:laat ons de engelen zien die ons zachtjes van de ene pot in de andere gieten.