Hoe zit het met dit idee van integratie? Het is een populair concept, maar ook een concept waar we zelden bij stilstaan. Het is een goed idee om er vandaag over na te denken nu Mars en Venus Vissen verlaten en Ram binnengaan.
Sinds Carl Jung het idee benadrukte, is het een kenmerk van new age-denken. Het basisproces waarnaar het idee verwijst werkt als volgt:we beginnen met een min of meer stabiele set van ideeën over wie we zijn, een min of meer stabiele ego-identiteit. Het probleem is dat deze ego-identiteit problemen heeft. Het is zich niet bewust van zijn eigen schaduwen. Uiteindelijk gooit het leven een soort kromme bal, of we komen gewoon aan het einde van ons touw met de status-quo, en dan komen we in een desintegratieproces. We verliezen onze stront. We vallen uit elkaar. We doorzien de illusie van de suprematie van ons ego en Humpty Dumpty valt uit de toren. Dan wordt het werk om begrip te verzamelen, of inzichten te vergaren, met betrekking tot alle verschillende delen, de verschillende schaduwen, enz., en ze opnieuw te integreren (bewust te bewerken) terug in een staat van heelheid. Afgezien hiervan kan het proces zich echter blijven herhalen naarmate de staat van heelheid meer en meer "heel" wordt, op weg naar het hogere zelf of zelfrealisatie of verlichting...
Integratie wordt de steeds groeiende , complexe, uitgestrekte, maar uiteindelijk samenhangende mandala van het zelf.
Jung was een Leeuw, wiens Zon in Leeuw met Uranus was verbonden. Hij werd ook geboren met een noordelijke knoop in Ram terwijl heerser Mars in Boogschutter was. Het moeilijkste voor ons om met zijn ideeën te doen, vooral degenen die de new age-wereld zo volledig domineren, is ze te zien als reflecties van eeuwige archetypen in plaats van als metafysische waarheden of programma's.
Als de De zon is zojuist Vissen binnengegaan, maar Mars en Venus gaan Ram binnen, het is een geweldige tijd om het integratiearchetype en zijn impliciete programma van ZELF-realisatie "door" te zien. We moeten ons afvragen "wie" van de goden is het meest geïnteresseerd in het idee van een samenhangende, centraliserende mandala genaamd "Zelf?" Is het niet de zon? We moeten ons afvragen, welke god zal de deconstructie van het ene in het vele het meest zien als een proces dat uiteindelijk weer gericht is op de verdieping of verbreding van het ene? Is het niet de zon? Is dit niet de schoonheid van de zon... dat om iets in het centrum te hebben, om een levengevend centrum of een hart te hebben, dat alle dingen zouden worden gezien als van daaruit ontstaan, eruit gaan en terugkeren naar het?
Neem op dezelfde manier het idee van het uiteenvallen van ons begrip, onze kennis van onszelf of de werkelijkheid die 'uit elkaar valt', en marcheer het dan naar een steeds breder, groter maar meer samenhangend gevoel van ultieme betekenis en eenheid.
Zijn dit niet de veroverende ideeën van Jungs Mars in Boogschutter? Is het niet duidelijk om de Centaur op zijn achterpoten te zien oprichten, pijlen die de nacht in schieten, doordringend door de duisternis met zijn vurige verlangen naar bredere staten van hogere kennis?
Het probleem met integratie is dat het zo weinig tolerantie heeft voor zijn minder populaire neef, 'bijzonderheid'. Het kan niet verder kijken dan de dualiteit van bijzonderheid en heelheid... denkt dat het twee kanten van dezelfde medaille zijn, omdat integratie niet kan stoppen met denken aan 'gelijkheid', niet kan stoppen met aan zichzelf te denken, niet kan stoppen met integreren.
Op dit punt zou iemand zich kunnen afvragen, maar wat kunnen we denken van het proces van ego-desintegratie als niet de uiteindelijke opstanding van de koning en zijn koninklijke licht? Antwoord:veel verschillende dingen.
Een voorbeeld. Op een keer zag ik tijdens een ayahuasca-ceremonie hoe enkele van mijn meest samenhangende ideeën over mezelf, mijn verleden, mijn toekomst, over de werkelijkheid, volledig uiteenvielen. Daarna legde ik mijn ervaring aan een vriend uit en sprak met hem over hoe ik de persoonlijkheid en onafhankelijke koninkrijken van alle verschillende delen van mijn leven, mijn lichaam, psyche en zelfs kosmos kon voelen. Hoe divers en uniek waren al die verschillende stemmen. Ik kon zien dat hij dacht dat ik manisch was, en hij bleef maar zeggen:"geef het tijd en ze zullen re-integreren en je zult je weer gecentreerd voelen." Hij bleef proberen me dit beeld te bieden van een koning en zijn gezonde koninkrijk, het hart en zijn centraliserende, organiserende programma... gecentreerdheid, heelheid, integratie. Ik probeerde een grapje te maken en zei iets als:"In mijn koninkrijk weet iedereen, inclusief de koning, dat de koningswereld gewoon een ander themapark is... inclusief al zijn eigen attracties en restaurants."
Mijn vriend had een blik op zijn gezicht die ik nooit zal vergeten... het was een gecombineerde blik van zorg en oordeel. Hij maakte zich zorgen om mijn gezond verstand (hij merkte zelfs op dat ik misschien te veel tijd doorbracht met de schizofrenen met wie ik destijds in New York City werkte), maar hij was ook bezorgd dat ik ketters of 'donker' was (hij verwees steeds naar aan de verschillende leringen van de sjamanen en groepsleiders over heelheid, enz.).
Later die avond, toen ik thuiskwam, dacht ik toevallig na over de diepe liefde van mijn vriend voor Carl Jung, en het was op dit punt dat ik me realiseerde hoe ongemakkelijk het is voor het zonneparadigma om iets anders te overwegen dan zijn centraliserende behoeften. Toen ik Jungs horoscoop opende, ja hoor... een Leeuw met de altijd zoekende, individualiserende Uranus samengevoegd en die brandende noordelijke knoop in het individuele teken Ram, met Mars die regeerde vanuit het altijd verenigende teken Boogschutter.
Ik heb het respect voor Jung niet verloren, dat is niet wat ik zeg. Ik verloor ook het respect voor het idee van heelheid of het proces van integratie niet. Maar ik keek er ook doorheen... ik zag, werkelijk zag, de centaur en de leeuw, de pijl en boog en de rode ijzeren speer. Ik zag het ongemak dat de koning heeft met de rebel. De waanzin die Jung doormaakte als onvermijdelijk onderdeel van de grotere heelheid die hij moest systematiseren... mandala's, integratie, hoger zelf, enz. Prachtig! Maar ook archetypisch. Mythisch in plaats van metafysisch.
Dus wat betekent dit allemaal, gezien onze astrologie in de komende dagen?
Praktische man, praktisch!!
Allereerst , Mars en Venus brengen samen het verlangen naar een samenhangende, verenigde visie. Op dit moment is het idee van integratie dwingend, dynamisch en belangrijk. Waar worden we gevraagd om onze stront bij elkaar te krijgen, de delen samen te voegen tot het geheel, of de wijze mandala te creëren uit de bewegende stukken? Deze drang zal de komende week alleen maar in ons toenemen naarmate het licht van de maan aan kracht wint en we steeds sneller stijgen naar de lente-equinox, waar de zon verheven wordt in het teken Ram (acties naar heelheid, synthese, enz.). Dus als we dit weten, kunnen we dienovereenkomstig handelen ... we kunnen niet achterover leunen, rondhangen en wachten tot iemand deze heelheid creëert waar we van gedroomd hebben ... terwijl Mars en Venus samenkomen en van de vis naar de krijger gaan, is het tijd om het te laten gebeuren!
Tegelijkertijd, als we onze pogingen tot eenwording niet doorzien in hun archetypische aard (als we de beelden van de krijger en de koning, of de centaur uit het oog verliezen) en de speer), dan kunnen we nu gemakkelijk dogmatisch worden. Het belangrijkste is om je af te vragen welke karakters of elementen van ons leven of onze psyche om welke soorten eenwording vragen? We moeten specifiek zijn, zodat we niet te streng worden….
Bijvoorbeeld, wat doe je als je verlangt naar eenzaamheid, reflectie, zuivering en zuivering…alleen tijd en lezen, en toch is er een ander personage dat om meer seks, meer lichaamsbeweging en meer ondoelmatige speeltijd vraagt?
Het programma van "integratie" zal over het algemeen ofwel proberen het perfecte compromis uit te werken, aangezien de verschillende personages als elk "gelijke stukjes van het geheel", of het zal moraliseren over welk programma ons waarschijnlijker naar een sterker en consistenter zelfgevoel zal leiden. of energetisch, enz. We geven het meer ontwrichtende kind een klopje op zijn hoofd en zeggen:"Het spijt me, maar ik probeer integraal te zijn en je helpt me niet."
Wat zou het lijken om de “integratie” drive van Mars/Venus in Ram op dit moment te relativeren? Simpel gezegd, het zou betekenen dat doen wat je ook doet, het volgen van welk ander element van je psyche dan ook dat op dit moment om je aandacht vraagt, waarschijnlijk zal leiden tot een groter gevoel van begrip in dat unieke deel van jezelf. Niet dat je het als een deel van het geheel zult zien en als de koning van je kasteel een level omhoog gaat, maar dat je de details vollediger zult zien. Bijzonderheid gediend door het passeren van een geïntegreerd weersysteem door de verschillende landschappen van uw verschillende koninkrijken. Je seks en ongestructureerde speeltijd kunnen net zo essentieel (maar totaal anders) aanvoelen als je vasten en zonsopganggebeden van verzaking.
We zouden met deze ideeën moeten werken, want het is maar al te gemakkelijk wanneer de Ram-energie overspoelt zodat we de razernij van de krijger en de overheersing van de zon kunnen ondergaan. Als we de speer niet kunnen zien terwijl we ons "hele leven in één consistent beeld spietsen", dan zijn we waarschijnlijk bezeten door de speer en neemt een dictator de controle over. En waar komen bezit en dictatuur vandaan, zo niet het gezag van een koning...
Integratie... het meest sexy politieke machtswoord dat ooit over het koninkrijk van de nieuwe tijd heeft geheerst. Een grote krijger in de lucht! smile emoticon
Gebed:Help deze golf van integratie om details te versterken... vooral de delen van onszelf waarop we neerkijken of die we het meest tegenstrijdig vinden
Afbeelding met dank aan Keani, bij creative commons imagelicenties