Terwijl Mercurius en Saturnus traditioneel tegenover elkaar staan in twee tekens geassocieerd met de geest, intellect, geloof en kennis, is het een goede dag om te praten over de moderne spirituele obsessie met metafysica. Laten we onze definitie van metafysica vereenvoudigen omwille van deze meditatie. Spirituele metafysica is het soort spiritualiteit dat draait om verklaringen van 'hoe' dingen spiritueel werken. Dus, bijvoorbeeld, wanneer we een spiritueel paradigma presenteren dat zoiets zegt als:"dit is de manier waarop spiritueel bewustzijn evolueert, en dit zijn de algemene mechanica van hoe het evolueert", of wanneer we zeggen:"Alle energie werkt zo", of we zeggen:"de ziel wordt geregeerd door deze specifieke reeks wetten", of zelfs "alle energie gaat fundamenteel terug naar waar het vandaan kwam", - in elk van dit soort uitspraken bieden we een uitleg van " hoe dingen werken.”
Als we zeggen dat tegengestelden werken aan synthese, of als we zeggen dat dingen uit elkaar gaan en weer bij elkaar komen, of dat elke up een down heeft en elke down een up...in elk van deze verklaringen zijn we tot op zekere hoogte spirituele wetenschappers.
Maar wat gebeurt er als we afstand nemen van deze uitspraken en leren ze te doorzien? Wat gebeurt er als we ze psychologiseren?
James Hillman, de grondlegger van de archetypische psychologiebeweging, betoogde dat de ziel niet zozeer geïnteresseerd is in metafysica als wel in de constante activiteit van het doorzien... om iets te nemen "zoals het is", inclusief metafysische beweringen over de aard van de werkelijkheid, of zelfs beweringen over de aard van de ziel zelf, en werken in steeds diepere lagen van verborgen betekenis die vervat zijn in de beweringen (op dit moment of in de omgeving of specifieke context waarin ze worden gemaakt). Naarmate een nieuwe ontdekking wordt gedaan, trekken meer verborgen lagen ons naar binnen. Hillman suggereerde dat dit mysterieuze proces zelf, niet zijn ontdekkingen, is waar de ziel naar hunkert. In feite suggereerde hij dat dit proces het dichtst in de buurt komt van een definitie van ziel... die hij ook vaak vergeleek met de woorden 'psyche' en 'verbeelding'.
Dus, terug naar de metafysica. Wanneer iemand bijvoorbeeld zegt dat de ziel zich fundamenteel een weg baant door opeenvolgende stadia van verlichting, op haar weg terug naar de bron, zou Hillman beweren dat de bewering psychologisch en archetypisch is voor en nadat ze ooit 'waar' is in elke letterlijke zin. zin van het woord. Hij gebruikte vaak dezelfde ideeën om over de psychologie zelf te psychologiseren.
Bijvoorbeeld de Jungiaanse notie van individuatie waarover hij vaak sprak als zonneschijn of heroïsch. Niet om de theorie van individuatie te verwerpen, maar om het actieve proces van psychologisering voort te zetten... zodat een psychologisch idee geen metafysica, waarheidsclaim, doctrine of dogma zou worden. Voor Hillman was het grote probleem van het cartesiaanse dualisme nog steeds duidelijk zichtbaar in de neiging van de moderne geest om fantastisch rijke ideeën te nemen en ze om te zetten in harde, concrete, absolutistische waarheidsclaims.
Toegepast op ons spirituele leven, we zouden kunnen proberen de meest voorkomende metafysische verklaringen die we hebben over hoe de dingen zijn of hoe de dingen zouden moeten zijn, te psychologiseren of te 'doorzien'. Bijvoorbeeld de algemene bewering dat 'alles liefde is'. Wanneer het idee uit de context van een bepaald moment wordt gehaald waar de claim relevant is, waar de claim een poëtische verklaring of een organische psychologische reactie op een omgeving is, wanneer de claim wordt omgezet in een "zo werkt het allemaal" soort dingen, dan hebben we het proces van psychologiseren in een wurggreep gehouden... wat niet gaat over de vraag of die bewering letterlijk waar of onwaar is. De taak gaat dan over het doorzien van het waarheidsclaim-aspect van de verklaring ... opnieuw proberen iets te ontdekken dat erin verborgen is. Bijvoorbeeld ... iemand plaatst willekeurig een bewering dat "het universum is gemaakt van liefde en dat het allemaal teruggaat naar de bron", maar je merkt dat ze het woord "gemaakt" verkeerd hebben gespeld. De verklaring luidt eigenlijk:"Het universum is een partner van liefde en het gaat allemaal terug naar de bron." Je herkent dat de persoon die een bericht plaatst Australisch is, en bovendien toont hun profielfoto hen halfnaakt op een groot festival. Meteen begin je te denken aan Australiërs, seks, dieren in de outback en paren. Deze beelden nemen nu de verklaring over en maken deze milieuvriendelijk. Het uit elkaar halen, het complexer maken, het in lagen aanbrengen, het verdiepen, een ironische nevenschikking van humor toevoegen, enz, enz. Je hebt nu het beeld van een australisch high five orgiefestival in dierentuinen in plaats van een waarheidsclaim. Om welke reden dan ook heeft de ziel dit nodig, naast het overwegen of de bewering ooit waar of onwaar is. Dit is ook de reden waarom de ziel blijkbaar door de kieren glijdt en kleine rommeltjes maakt zoals "partner" in plaats van "gemaakt". Het zal niet te lang worden tegengehouden door de hyperletterlijke beweringen van de rationele geest of het ego.
Hillman was een leerling van Heraclitus, die een beetje lijkt op de Griekse versie van Lao Tzu. "De manier die genoemd kan worden, is niet de manier", en bovendien is dit geen metafysische verklaring of waarheidsclaim. Dit is poëzie.
Hillman hield van tapdansen. Hij werd eigenlijk begraven met zijn tapdansschoenen aan.
Dus als je je ongemakkelijk voelt bij wat we hier zeggen, dan nodig ik je uit om een oude man in je hoofd te zien tapdansen oog. Of misschien vind je iets anders in de woorden of afbeeldingen van dit bericht waarmee je dan van start gaat..zodat wat ik schrijf het proces van psychologiseren niet STOPT...van het maken van soul stuff van wat je bent' opnieuw ervaren.
Te sluiten tot de astrologie.
Met Mercurius tegenover Saturnus wordt ons gevraagd om onze overtuigingen en waarheidsclaims te psychologiseren en wordt ons ook gevraagd om zorgvuldig de beelden, de omgevingen en de esthetiek (de vilten beelden) van onze overtuigingen en ideeën onderzoeken. Zijn we eigenlijk in resonantie met wat we geloven of de ideeën die ons het meest dierbaar zijn? Is de omgeving echt voor ons of zijn het gewoon een heleboel woorden en beweringen die zichzelf proberen te concretiseren over de organische Tulpen van onze psyche?
Waar zijn we fris en organisch met onze studies, praktijken, overtuigingen, en ideeën? Waar zijn we gewoon een vermoeide reeks gefrustreerde clichés? Waar manifesteert onze spirituele studie of ons geloof zich als een levend systeem van natuurlijke, psychisch levendige reacties en interacties? Kunnen we bedenken dat spiritualiteit meer te maken heeft met een omgeving of een bewustzijnsstijl dan met een verklaring of een "zo werkt het allemaal"-statement?
Belangrijke dingen om te overwegen als Mercurius langzamer gaat stationeren in tegenstelling tot de felle Saturnus in het teken van de ware gelovige.
Gebed:een tapdansende beer, een verleidelijk contract, een oogkijken, een ongelovige piraat, een plotseling verraste priester….beelden zeggen vaak meer dan uitleg