Enkele voorbeelden van wat er in de getto's van dit alles op de loer ligt je bent altijd goed genoeg zoals je bent” praat…
* Je geeft iemand een cadeau zonder zorgvuldig onderzoek te doen, zonder tijd en daadwerkelijke aandacht in het geschenk te steken. Je geeft goedkoop geld uit, of je geeft te veel geld uit zonder oog voor iets bijzonders. Je stuurt een kaart, maar je schrijft er niet echt iets in. Je vinkt een bedankbriefje van de lijst af. Je geeft een van die 'toekomstige zelfgemaakte cadeaubonnen' en probeert het attent te maken, terwijl de waarheid is dat je niets hebt geïnvesteerd in het geluk van de ander en je al je geld ergens anders hebt uitgegeven.
Dus het is niet alleen de gedachte die telt... de gedachte die telt is een gedachte die een echt ritme heeft... een gedachte die de maat houdt, een gevoel voor stijl behoudt, een gevoel voor timing en harmonie behoudt. Een 'gedachte die telt' moet meer worden gezien als een muzikale gedachte. Een gedachte in de juiste toonaard en MET de juiste telling. Dat is de 'gedachte die telt'.
Of...
* Je wilt ergens goed in worden en daarom begin je een nieuw vak te studeren of een nieuw vak te leren, hobby of vaardigheid. In het begin doe je veel moeite, maar dan word je moe, verveeld of lui als het 'nieuwe ding' bekend of moeilijk wordt. In plaats van je te verdiepen in het werk, voel je je comfortabel met waar je bent. Je plateau en blijft daar. Je verdediging voor het harde werk van het beklimmen van de volgende piek wordt de zin:"Ik heb mijn best gedaan, en dat is alles wat ik kan doen", of "Ik doe mijn uiterste best."
Nee. Nee dat ben je niet. Je stelt jezelf teleur en gebruikt een excuus. Het ontwikkelen van zo ongeveer alles tot een hoog niveau van vaardigheid of beheersing vereist bloed, zweet en tranen en bijna nooit zinnen als:"Nou, dat is dat, ik heb mijn best gedaan."
Of …
* Je wilt iets veranderen aan jezelf, je lichaam, je psychologie of gedrag, of een ander patroon in je leven. Misschien verander je een paar dingen, maar dan zullen sommige andere dingen gewoon niet wijken. Dus je begint te zeggen:"Ik ben waardevol, wat er ook gebeurt. Op het niveau van mijn hart en ziel ben ik perfect zoals ik ben.” Maar de waarheid is dat je "ik ben mezelf zat", een afkeurende leraar hebt genomen die je beter wil maken, en je hebt haar in de kelder opgesloten en haar een demon of een onwaarheid of een leugenaar genoemd of een meedogenloze leermeester, of wat dan ook. Dus nu is je innerlijke leraar weg, de enige die je de hardere waarheden zal vertellen, omdat je de mantel en dolk van vriendelijkheid en acceptatie tegen haar hebt gebruikt, en nu is ze tot de hel vergeven.
Maar hoe dan ook, die oude lerares is nog steeds daar beneden in de vlammen, en al snel zul je haar waarheid weer horen spreken:'Nee, je bent niet goed genoeg zoals je bent. Je bent hoe dan ook niet waardevol. Kom van je luie reet en blijf werken.'
Met Mars en Neptunus verenigd in Vissen en de Zon culminerend in Steenbok, horen we nu misschien de stem van DAT soort innerlijke leraar:de harde klootzak die is niet onder de indruk van onze eigenliefde wanen. Op dit moment zijn we ons misschien meer dan normaal bewust van hoe kort ons leven is en hoe kort de tijd is om te groeien naar ons ware potentieel. Wat zijn we bang om te veranderen aan onszelf waarvan we weten dat het moet veranderen? Waarom zijn we zo bang voor de toewijding, focus en discipline die nodig zijn om te gaan waar we toe in staat zijn?
Dit alles wordt weerspiegeld in de combinatie Steenbok/Vissen in de lucht, rechts nu, die het verlangen naar grootsheid weerspiegelt, of het verlangen naar transcendentie, opoffering, prestatie of erfenis. Een erfenis kan natuurlijk op veel unieke manieren worden gemaakt, en niet iedereen is geroepen om een Mozart te zijn, maar een eenvoudig punt dat nu in de sterren wordt weerspiegeld, gaat over het kijken naar de manier waarop sommige van deze gemeenplaatsen over "al goed genoeg" zijn helpt ons niet echt. Het is een zeer gevoelig onderwerp, want dat soort uitspraken die 'al goed genoeg' zijn, zijn ook nodig in een wereld waar de drang naar succes en erfenis meedogenloos kan worden als ze niet gebaseerd is op de roeping van de ziel.
Alles Hier heb ik de laatste tijd aan gedacht, omdat ik persoonlijk de roep voel om sommige van mijn oefeningen te verdiepen en "mijn spel naar een hoger niveau te tillen", om zo te zeggen. Telkens als ik me zo voel, is het alsof die enge leraar me benadert met zijn afkeurende blik. Ik word opgewonden en nerveus tegelijk. En natuurlijk zijn er momenten waarop de leraar echt krankzinnig is. De leraar heeft soms stoelen naar mijn hoofd gegooid om te proberen me beter te maken, en ik heb hem aangegeven bij het schoolbestuur en begon dingen tegen mezelf te zeggen over hoe geweldig ik al ben. Hoe het "de gedachte en de moeite is die telt". Dat is een tijdje nodig als de leraar te gek wordt, maar als ik uiteindelijk te lang in het land van "zelfliefde" blijf, komt hij altijd weer langs om mijn onzin uit te roepen, en als hij dat doet, weet ik dat het is omdat het tijd is voor mij vast te pinnen en harder te werken binnen de praktijken waar ik het meest van hou. Het is tijd om beter te worden en te stoppen met het verzinnen van excuses voor mezelf.
Tot slot, gisteravond gingen mijn vrouw en ik naar de film "Whiplash", en de timing kon niet beter zijn geweest. De film (maak je geen zorgen, geen spoilers) gaat over de complexiteit van meesterschap en grootsheid, van discipline en hard werken, evenals de relatie met eigenliefde en acceptatie. Het gaat over de leraar en de leerling, de Senex en de Puer, en het gaat over de angst en het ongemak om naar ons potentieel te worden gepusht, evenals de dunne lijn tussen grenzen verleggen en misbruik.
In mijn ervaring van tien jaar ondergedompeld te zijn in de New Age-cultuur, en daarvoor het christendom sinds onze kindertijd, naast een decennium van het drinken van ayahuasca, hebben we de neiging om de ideeën van eigenliefde veel te snel en dogmatisch te omarmen, wat onmiddellijk de "harde lijnleraren demoniseert " in ons. Maakt hen tot gemeens of duivels of meedogenloze egoïsten. De reden dat ik de invalshoek van de horoscoop van vandaag inneem, is niet omdat ik mislukking, middelmatigheid, zelfacceptatie of iets anders niet waardeer, maar eerder omdat mijn eigen pad me door de jaren heen heeft geleerd om een oogje in het zeil te houden. het verschil tussen eigenliefde en excuses of luiheid (iets wat ik elk nieuw seizoen nog leer!). Sommigen gaan misschien zo ver om te zeggen dat "eigenliefde" "hard werken" IS, evenals alle andere knuffelige dingen, maar ik ben meer geneigd te zeggen dat "zelfliefde" niet het enige spirituele spel in de stad is. Kunnen we zelfs maar een paar minuten stoppen om alles over 'liefde' te maken? Is het mogelijk dat onze aandrang op liefde is als de maagklachten van een ego dat gewoon te veel gegeten heeft?
Kunnen we niet ruimte laten voor het nastreven van grootsheid zelf, samen met al zijn tegenstrijdigheden en angsten ? Waarom moeten alle wegen ons terugvoeren naar de gevoelens van liefde? Misschien, heel misschien, "het is niet alleen de gedachte die telt." Zoals James Hillman graag opmerkte, maakt hetzelfde idee over gedachten ons immers schuldig aan onze gedachten in plaats van aan onze acties. Een onzuivere gedachte is even schuldig als een onzuivere daad in een christelijke wereld waar alle wegen terug naar liefde leiden en wat aan de binnenkant zit is het enige dat telt...
De film Whiplash is een uitstekende studie van al deze dynamieken , en ik zou het ten zeerste aanbevelen aan iedereen die deze complexiteiten begrijpt of ermee resoneert!
Gebed:help me vandaag om te stoppen met het verzinnen van excuses en luister naar de stem van mijn innerlijke leraar, dat eng uitziende die tegen me zegt:“Nee, je bent nog niet goed genoeg. Ik weet dat je dit beter kunt doen.'