CS Lewis schreef ooit:"Het is de belangrijkste taak van de tolk om met analyses te beginnen en ze onvoltooid te laten."
Heraclitus schreef:"De natuur houdt ervan zich te verbergen."
Lao Tzu schreef:"De manier waarop een naam kan worden gegeven, is niet de manier."
En James Hillman schreef:"De ziel is onontdekt, hoewel voor altijd verkend, tot een diepte die alle rapporten te boven gaan."
In de Reis van de Dawn Treader ontmoeten de kinderen een sprekende ster. Sceptisch Eustace zegt:""In onze wereld is een ster een enorme bal van vlammend gas." De ster antwoordt:"Zelfs in jouw wereld, mijn zoon, is dat niet wat een ster is, maar alleen waar hij van gemaakt is."
We denken soms dat dit mysterie te maken heeft met de grenzen van de geest. Maar stelt dat mysterie niet in dienst van de geest, alsof we allemaal een gemakkelijk toegankelijke, bottom line hebben:"Nou, sommige dingen kunnen gewoon niet worden gezegd. Het is toch allemaal zo mysterieus!”
Ik ben er niet zo zeker van dat dit de beste manier is om het woord te gebruiken...gaat het niet weg dat mysterie niet alleen een concept is dat we gebruiken om ons gebrek te communiceren van intellectueel begrip? Is Mysterie niet een geklede vrouw, wandelend met een sterrenhemel, Maanpantoffels en Zonnekroon? Is mysterie niet hoe iets voelt? Is mysterie niet de manier waarop we iets weten wat we niet weten? Het tastbare gevoel dat gepaard gaat met onuitsprekelijke heiligheid?
Is mysterie niet iets waarvan de contouren ons iets zeggen..zelfs als ze verstild of onherhaalbaar zijn...mysterie is geen lege plaatshouder, een doodlopende weg of een witte vlag overgeven. Daar heb ik niets aan!
Ik zie mysterie als de lichaamstaal van God. Een subtiele taal die steeds meer spreekt naarmate we ervoor kiezen om verder te kijken dan het zichtbare, verder te horen dan het hoorbare en met onze harten aan te raken.
Gebed:Venus, Maan, Neptunus... moge het mysterie ons een goed gevoel geven.