Ο γάμος μου ήταν λιγότερο από δύο μήνες μακριά. Ήταν Αύγουστος του 2014. Ο Άρης και ο Κρόνος ενώθηκαν στο ζώδιο του Σκορπιού, που έτυχε να πέσει στον γενέθλιο 7ο οίκο του γάμου μου, και φοβόμουν και ενθουσιάστηκα εξίσου. Η σύντομη σύζυγός μου είχε μόλις φύγει από την πόλη για μια εβδομαδιαία πνευματική ησυχία, φεύγοντας για να σπουδάσω βοτανοθεραπεία στη φύση, και ήμουν στο σπίτι με το άγχος μου για το μέλλον. Όχι μόνο ο σχεδιασμός του γάμου μας ήταν αγχωτικός, αλλά και η πραγματικότητα των όρκων με βάραινε πολύ στο μυαλό μου.
Πηγαίνετε πίσω στο χρόνο τώρα:Είναι η πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου του 2010, τέσσερα χρόνια νωρίτερα, και είναι μια άλλη Σύνοδος Άρη/Κρόνου, αυτή τη φορά στο ζώδιο του Ζυγού. Είμαι στη διαδικασία να χωρίσω με τον τότε αρραβωνιαστικό μου. Ήμασταν αρραβωνιασμένοι σχεδόν ένα χρόνο, αλλά τα πράγματα άρχισαν να ξετυλίγονται νωρίτερα εκείνο το καλοκαίρι και γινόταν σαφές ότι δεν ήμασταν κατάλληλοι ο ένας για τον άλλον. Καθώς ο Άρης και ο Κρόνος ενώνονται, το λέω δυνατά για πρώτη φορά.
Κάνει αφόρητη ζέστη στο μικροσκοπικό μας διαμέρισμα στο West Village στο Μανχάταν. Δεν έχουμε κλιματισμό. Οι πιέσεις από τις δουλειές μας, τα χρήματα και τις άλυτες διαφορές μας είναι τόσο έντονες που αποφασίζω ότι πρέπει να βγω από το διαμέρισμα και να τρέξω. Όταν φεύγω από το διαμέρισμα τρέχω μέχρι τον ποταμό Χάντσον και μετά ακολουθώ τον αυτοκινητόδρομο της δυτικής πλευράς μέχρι το νότιο άκρο του Μανχάταν, όπου φεύγουν τα φέρι για να μεταφέρουν τους ανθρώπους στο Άγαλμα της Ελευθερίας. Μου έρχεται στο μυαλό όταν φτάνω στο Battery Park ότι είμαι παγιδευμένος. Σκέφτομαι στιγμιαία να πηδήξω σε ένα από τα φέρι που κατευθύνονται προς το Liberty Island, λες και το να αγγίξω τις πέτρες του νησιού θα κάνει κάποιο είδος μαγείας.
Είμαστε εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλον οικονομικά, συνεξαρτόμαστε συναισθηματικά και το να πούμε την αλήθεια για την κατάσταση δεν θα μπορούσε να ήταν πιο δύσκολο. Καθώς στεκόμουν εκεί στο πάρκο, έσκυψα και πάλευα να αναπνεύσω γιατί ο αέρας ήταν τόσο βαρύς και δεν είχα φόρμα και λαχανιασμένη. Πώς έφτασε σε αυτό; Πώς είχα χάσει τον εαυτό μου τόσο εντελώς; Πώς χάθηκε ο καθένας μας; Γιατί για να είμαστε ξεκάθαροι, νιώθαμε και οι δύο παγιδευμένοι. Σκέφτηκα ξανά να πάρω το πλοίο για το Liberty Island. Δεν θα μπορούσε να μας βοηθήσει κάποιο είδος προσευχής ή μάντρα ή μαγικό ξόρκι; Τότε άκουσα μια μικρή φωνή. Αυτό το απλό, ευθύ, χωρίς μαλακίες, «έτσι πρέπει να είναι», είδος φωνής. Και είπε:«Απλώς πρέπει να πεις την αλήθεια και να προχωρήσεις». Αναστέναξα απογοητευμένος, σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και άρχισα να περπατάω πίσω στο διαμέρισμά μου. Άρχισα να θρηνώ την ιδέα:αλλά πώς θα συμβεί, αλλά πότε θα το κάνω, αλλά πού θα πάω; Τότε άκουσα ξανά τη φωνή:«Πρέπει να τρέξεις μέχρι το σπίτι, μη σταματάς, και πρέπει απλώς να ανέβεις ακριβώς αυτές τις σκάλες και να μπεις στο διαμέρισμά σου και να πεις την αλήθεια. Αν περπατήσεις στο σπίτι και το σκέφτεσαι πολύ, δεν θα το κάνεις."
Κοίταξα τον ουρανό και μετά κοίταξα πίσω στα φεριμπότ που έπλεαν κατά μήκος του νερού προς το Liberty Island, παιδιά φορούσαν κορδέλες κεφαλής από πράσινο αφρό, γονείς που έδειχναν εξαντλημένοι ενώ κρατούσαν αγκάλες ποπ κορν και χοτ ντογκ και μπρέικ χορευτές που παίζουν ελεύθερα στο πάρκο για ένα μικρό πλήθος. Μετά άρχισα να τρέχω ξανά, όσο πιο δυνατά μπορούσα, μέχρι το διαμέρισμά μου.
Πέρασαν μήνες αφότου είπα για πρώτη φορά τα λόγια:"Δεν νομίζω ότι πρέπει να παντρευτούμε", αλλά τελικά χωρίσαμε. Κατά τη διάρκεια αυτής της ενδιάμεσης περιόδου, εκτός από τις πιέσεις του χωρισμού, ξεκίνησα μια αυστηρή καθημερινή ρουτίνα προπόνησης. Από τη μέρα που έτρεξα μέχρι το σπίτι για να πω την αλήθεια στον αρραβωνιαστικό μου μέχρι τη μέρα που τελικά χωρίσαμε και έφυγε, κράτησα την εστίασή μου δουλεύοντας το σώμα μου όσο πιο σκληρά μπορούσα. Ως αποτέλεσμα, τη στιγμή που χωρίσαμε, ένιωθα καλύτερα για τον εαυτό μου και το σώμα μου από ποτέ, και η σκέψη μιας άλλης σχέσης εξαρτώμενου στυλ με έκανε ναυτία. Ήμουν σίγουρος, απελευθερωμένος, χαρούμενος και ελεύθερος. Και μετά, φυσικά, γνώρισα τη γυναίκα μου.
Όταν την πρωτογνώρισα ήταν λίγες μόνο μέρες μετά την απομάκρυνση της πρώην μου. Της έκανα ένα γενέθλιο χάρτη διαβάζοντάς της από το τηλέφωνο. Ήταν εκπαιδεύτρια γιόγκα και βοτανολόγος από το Μέριλαντ, και μου την παρέπεμψε ένας άλλος πελάτης. Μου άρεσε ο ήχος της φωνής της στο τηλέφωνο και μετά συνδεθήκαμε μεταξύ μας μέσω των social media και είδα τη φωτογραφία της. Τότε ήταν που η καρδιά μου χτύπαγε. Με έλκυε σε μεγάλο βαθμό, αλλά ήταν επίσης ακριβώς το είδος της γυναίκας που ποτέ δεν θα είχα προσεγγίσει πριν αποκτήσω φόρμα και πριν μάθω τα μαθήματα του χωρισμού μου. Ήταν σωματικά καλή, είχε αυτοπεποίθηση, ελκυστική και απίστευτα ανεξάρτητη. Στην πραγματικότητα, έμαθα διαβάζοντας τον γενέθλιο χάρτη της ότι είχε τρεις πλανήτες συγκεντρωμένους στο ζώδιο του Κριού, στο MC του γενέθλιου χάρτη της. Επιπλέον, ήταν Ήλιος/Σελήνη στον Ταύρο. Σίγουρη, όμορφη, πνευματική, ελκυστική, σταθερή, ολοκληρωμένη και το πιο σημαντικό, πάλι, ήταν απίστευτα ανεξάρτητη. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που πλησίασα μια γυναίκα που αισθάνθηκε σοβαρά τρομοκρατημένη αλλά τρομερά θαρραλέα ταυτόχρονα, ένα μείγμα φόβου και ενθουσιασμού.
Μέσα σε εβδομάδες αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημι-τακτικά και επίσης μιλούσαμε χαλαρά στο skype αργά το βράδυ, αν και μέναμε περισσότερο από πέντε ώρες διαφορά. Είχε επίσης αποχωρήσει πρόσφατα από μια σχέση, και παρόλο που είπε ότι της άρεσε, δεν ήταν ακόμη έτοιμη να δεσμευτεί σε άλλη σχέση. Δεν επρόκειτο να βουτήξει σε άλλη σοβαρή δέσμευση μέχρι να αφιερώσει περισσότερο χρόνο για τον εαυτό της. Την επέκρινα και της είπα ότι ήταν πολύ περήφανη και με υπερβολικά αρχές για την ανεξαρτησία της όταν ήταν ξεκάθαρο ότι και οι δύο ήμασταν τρελοί ο ένας για τον άλλον. Παρόλα αυτά με απέρριψε και πήραμε χωριστούς δρόμους. Εκείνη πήγε σε μια σόλο πνευματική αναζήτηση στο Περού, και εγώ πήγα σε μια φρενίτιδα γνωριμιών στο Μανχάταν. Αρκετές εβδομάδες αργότερα μου έστειλε email. Όσο ήταν στο Περού διάβασε ένα βιβλίο που είχα γράψει για τις δικές μου πνευματικές εμπειρίες στο Περού. Μου έστειλε email και με κάλεσε να διδάξω αστρολογία και να διαβάσω το βιβλίο μου σε ένα καταφύγιο γιόγκα που ηγούνταν την άνοιξη του 2011. Είπε ότι έμαθε πολλά για τον εαυτό της στο Περού και είπε ότι ήταν χαρούμενη που ήμασταν ακόμα οι φιλοι. Συμφώνησα, αν και ένιωθα ακόμα πικραμένος που με είχε απορρίψει ρομαντικά. Για να πω την αλήθεια, ήμουν επίσης πικραμένος που είχε φερθεί πιο ώριμα από εμένα. Φυσικά δεν είχε νόημα για κανέναν από εμάς να βουτήξουμε αμέσως σε μια άλλη σοβαρή σχέση. Αγανακτούσα που ήταν πιο δυνατή από εμένα σε εκείνο το σημείο.
Όταν τελικά τη συνάντησα προσωπικά στο καταφύγιο γιόγκα, η έλξη μεταξύ μας δεν είχε πάει πουθενά. Ο Άρης και ο Κρόνος βρίσκονταν σε αντίθεση μεταξύ τους και μπορούσα να πω ότι της άρεσα, παρόλο που προσπαθούσε να παραμείνει συγκεντρωμένη στα ηγετικά της καθήκοντα. Την πείραζα όποτε μπορούσα, προσπαθώντας να βάλω τσιμπήματα στην πανοπλία των κρατήσεών της, αλλά ήταν εντελώς σιδερένια και αδιαπέραστη. Τελικά, καθώς μαζεύαμε τα πράγματά μας για να φύγουμε, με βρήκε στην ιδιωτικότητα της καμπίνας μου και είπε:«Λοιπόν, νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε παρέα κάποια στιγμή». Μπορούσα να πω ότι δεν ήταν σίγουρη αν πρόδιδε τον εαυτό της, τις αρχές της ή την ανεξαρτησία της. Μπορούσα να πω ότι δεν ήταν σίγουρη ότι έκανε το σωστό, και για κάποιο λόγο αυτό με ενόχλησε, και έτσι είπα:«Νομίζω ότι πρέπει να μείνω συγκεντρωμένος στον εαυτό μου προς το παρόν. Αλλά σας ευχαριστώ."
Στο κεφάλι μου στο λεωφορείο που πήγαινα προς το σπίτι το ίδιο βράδυ σκέφτηκα από μέσα μου, «Ακριβώς. Δεν χρειάζεσαι ανθρώπους που πιστεύουν ότι είσαι ο δεύτερος καλύτερος». Στη συνέχεια, πάνω από το δυνατό ηχείο του λεωφορείου, ο οδηγός ανακοίνωσε ξαφνικά ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν είχε σκοτωθεί από τις αμερικανικές δυνάμεις στο Πακιστάν. Ένα κύμα ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων σάρωσε το λεωφορείο, και ένας χαριτωμένος άντρας περίπου διπλάσιο από το μέγεθός μου σηκώθηκε στο διάδρομο και χτύπησε τις γροθιές του πάνω-κάτω και φώναξε «YEAHHH BABY YEAH!» Με κοίταξε, προσδοκώντας ότι θα απάντησέ του με κάποιο τρόπο, και έτσι σηκώθηκα και χτυπήσαμε το στήθος. Άρχισε να φωνάζει, «U. S. A. – U. S. A.”
Κάθισα και μέσα σε δέκα λεπτά ένιωσα βαθιά ντροπή για τον εαυτό μου. «Γιατί δεν της είπες ναι; Γαμημένο ηλίθιο. Θα πρέπει να είστε χαρούμενοι που είναι τόσο ανεξάρτητη. φέρεσαι σαν βλάκας.»
Και παρόλο που είπα στον εαυτό μου την αλήθεια, καθισμένος εκεί στο λεωφορείο ακούγοντας ανθρώπους να ψέλνουν ΗΠΑ, ΗΠΑ, θα χρειαζόταν ακόμα χρόνος για να καταλάβει η αλήθεια την κατάσταση. Μου πήρε κυριολεκτικά αρκετές εβδομάδες για να της τηλεφωνήσω τελικά και να της ζητήσω συγγνώμη και μετά να της ζητήσω ξανά να βγούμε. Υποχρέωσε και είπε ότι στην πραγματικότητα θα ερχόταν στη Νέα Υόρκη το ίδιο Σαββατοκύριακο. Είπε ότι θα ήταν ωραίο να βρεθούμε για μεσημεριανό γεύμα ή δείπνο.
Flash forward:Επιτέλους καθόμαστε για δείπνο και το πρώτο πράγμα που μου λέει είναι:«Χαίρομαι που επιτέλους καθόμαστε σαν φίλοι». Τονίζει τη λέξη «φίλοι» όπως ένας δάσκαλος δημοτικού που λέει σε ένα απείθαρχο παιδί να επιστρέψει στη θέση του. Είμαι σοκαρισμένος όταν την ακούω να το λέει αυτό γιατί νομίζω ότι είμαστε σε ραντεβού. «Περίμενε ένα λεπτό», λέω. "Εννοώ. Θα έπρεπε να είχα πει ναι όταν μου ζητήσατε να βγούμε στο τέλος του καταφυγίου. Απλώς ήμουν πεισματάρα. Θέλω να σε δω." «Ω», λέει εκείνη. «Νόμιζα ότι ήσουν αρκετά ξεκάθαρος για τα συναισθήματά σου». Το βλέμμα στο πρόσωπό της λέει:«Έχασες την ευκαιρία σου να τρύπα.»
«Εγώ είμαι εδώ για να δω κάποιον άλλον, ούτως ή άλλως», προσθέτει ανέμελα. «Υπέθεσα ότι συναντιόμασταν ως φίλοι». Μπορώ να καταλάβω από το βλέμμα στο πρόσωπό της ότι είναι χαρούμενη που με βάζει στη θέση μου. «Σωστά», λέω. «Με συγχωρείτε για ένα λεπτό. Πρέπει να χρησιμοποιήσω το μπάνιο.»
Στέκομαι στο μπάνιο και κοιτάζω στον καθρέφτη. «Απόλυτο αληθινό. Πόσες φορές θα πηγαινοερχόμαστε έτσι;»
Η απάντηση ήταν για άλλη μια φορά. Αργότερα εκείνο το καλοκαίρι χώρισε με τον τύπο που έβλεπε. Ήξερα ότι δεν είχε αποτέλεσμα γιατί έλαβα ένα μήνυμα κειμένου που έλεγε:«Σε σκέφτομαι». Το κείμενο περιελάμβανε μια φωτογραφία της να μου βγάζει τη γλώσσα. Και παρόλο που η καρδιά μου χτύπαγε και δεν ήμουν παρά χαμόγελα βλέποντας την εικόνα, χρειάστηκε όλη μου η δύναμη, πολύ περισσότερη δύναμη από τη δύναμη που είχα δημιουργήσει σηκώνοντας βάρη για περισσότερο από ένα χρόνο, για να αντισταθώ στην παρόρμηση να πω:"Συγνώμη. Δεν θα γίνω ο δεύτερος καλύτερος σου». Αλλά αντίθετα είπα την αλήθεια. Του απάντησα «Θα με παντρευτείς;» Εκείνη απάντησε:«Χαχα. Ήξερα ότι θα έλεγες κάτι τέτοιο.»
Όταν φιληθήκαμε για πρώτη φορά καθόμασταν στο πίσω κάθισμα ενός ταξί, οδηγώντας στον αυτοκινητόδρομο της δυτικής πλευράς, τον ίδιο που είχα σπριντ πάνω-κάτω πριν πω, «Δεν νομίζω πρέπει να παντρευτούμε» με τον πρώην μου. Αφού φιληθήκαμε, είπα, «Λοιπόν, μας πήρε αρκετό καιρό». Και είπε, "Τα καλά πράγματα χρειάζονται πολύ χρόνο για να γίνουν σωστά."
Flash Forward:Τον Αύγουστο του 2014, ενώ η σύντομη σύζυγός μου έλειπε στο καταφύγιό της και ήμουν μόνος στο σπίτι, σε μια άλλη σύνοδο Άρη/Κρόνου, σκέφτηκα τη φύση των επερχόμενων γαμήλιων όρκων μου, Και ήταν εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποίησα (μέσω της μελέτης των περασμένων διελεύσεων) ότι πολλά από τα σημαντικά στάδια της σχέσης μας είχαν έρθει κατά τις περιόδους Κρόνου/Άρη. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Κρόνος είναι ο κυβερνήτης του 7ου οίκου της γυναίκας μου και ο Άρης είναι ο κυβερνήτης του 7ου οίκου μου (για όσους δεν γνωρίζουν, ο 7ος οίκος είναι ο οίκος του γάμου).
Όταν επέστρεψε, σχεδιάσαμε τους όρκους μας και τις λεπτομέρειες της τελετής και κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας μοιράστηκα μαζί της τον συμβολισμό όσων είχα ανακαλύψει για την ιστορία του έρωτά μας και όλα τα προηγούμενα Άρη/Κρόνο διελεύσεις. Ο καθένας αντιπροσώπευε μια πρόκληση μεταξύ μας, αλλά μια ταυτόχρονη εμβάθυνση της ειλικρίνειας, της αγάπης και της δέσμευσής μας ο ένας στον άλλο. Με ρώτησε:«Αυτό σημαίνει ότι είμαστε απλώς εγωιστές και πεισματάρηδες και ανταγωνιστικοί άνθρωποι;» Και είπα, «Ίσως. Αλλά σκεφτείτε ότι σημαίνει επίσης ότι όταν δύο άνθρωποι παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά, και παίρνουν ο ένας τον άλλον στα σοβαρά και παίρνουν τη δουλειά τους στα σοβαρά, μπορούν να γίνουν πραγματικά βαθιά και διαρκή πράγματα."
Καθώς ο Άρης και ο Κρόνος έρχονται ξανά μαζί φέτος, και η γυναίκα μου και εγώ μόλις γίναμε γονείς ενός όμορφου μικρού κοριτσιού, η προσευχή μου είναι οι όρκοι μας ο ένας στον άλλο να συνεχίσουν να βαθαίνουν.
Προσευχή:Ενισχύστε τις δεσμεύσεις μας προς το θείο, προς τον εαυτό μας και τις πνευματικές μας κλήσεις και ο ένας προς τον άλλον. Είθε κάθε δυσκολία να μας προσφέρει την ευκαιρία να εστιάσουμε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία.