Μια καλή μέρα για να εξετάσετε τη χρήση της γλώσσας και της την ικανότητα επούλωσης πληγών, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο οι λέξεις μπορούν να στρίβονται ή να χρησιμοποιούνται ασυναίσθητα για να βαθύνουν ή να επιδεινώνουν τις πληγές.
Για παράδειγμα… η χρήση της λέξης «τραμπάς», που χρησιμοποιείται από τον πρόεδρό μας και επίσης δήμαρχος της Βαλτιμόρης για να αναφερθεί σε αυτό που θα μπορούσε αναμφισβήτητα να ονομαστεί φυσική εξέγερση οργισμένης νεολαίας. Η χρήση λέξεων όπως «εγκληματίας» ή «αλλήτης» αντιμετωπίζει επαρκώς ή με ευαισθησία τις πολυπλοκότητες που παρουσιάζονται σε γεγονότα όπως αυτά που έχουμε δει στη Βαλτιμόρη; Σε ένα επίπεδο, μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι ορισμένες από τις ταραχές και τις λεηλασίες αντικατοπτρίζουν ένα είδος οχλοκρατικής νοοτροπίας που μάλλον θα έπρεπε να επικριθεί. Ταυτόχρονα, η φύση δεν εκφράζει τις ταραχές με τόσους διαφορετικούς τρόπους όλη την ώρα; Δεν είναι φυσικό ένα σύστημα να θερμαίνεται σε σημείο να εκραγεί; Και δεν είναι το χάος μέρος αυτής της διαδικασίας;
Ας εξερευνήσουμε την πληγωμένη και πληγωμένη φύση της λέξης «τραμπάς», καθώς και το μυθικό βάθος και ζωντάνια της.
Το Η λέξη «τραμπάς» προέρχεται από μια ινδική/χίντι λέξη «thag/thak», που σημαίνει εξαπάτηση ή απάτη. Πηγαίνοντας βαθύτερα στα σανσκριτικά, η ρίζα σημαίνει κάτι σαν «καλύπτει» ή «κρύβει». Η λέξη έχει μακρά ιστορία να συνδέεται με ομάδες θρησκευτικών φανατικών που περιπλανήθηκαν στην ύπαιθρο της Ινδίας με το πρόσχημα των μικροπωλητών, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη άλλων ταξιδιωτών, τους οποίους θα έπνιγαν. Μια πηγή που βρήκα λέει, «Το κίνητρο των κακοποιών δεν ήταν τόσο ο πόθος της λεηλασίας όσο κάποιος θρησκευτικός φανατισμός. Τα πτώματα των θυμάτων τους ήταν κρυμμένα σε τάφους σκαμμένους με μια αφιερωμένη αξίνα και το ένα τρίτο από τα λάφυρά τους ήταν αφιερωμένα στη θεά Κάλι, την οποία λάτρευαν." χρησιμοποιώντας αρνητικά τη λέξη «τραμπάς», ότι οι ρίζες του έχουν μια ασυνείδητη σύνδεση με τη θεά Κάλι, της οποίας οι απαιτήσεις για αίμα και θυσίες «κρύβονται» από την ίδια την ιστορία και τις ρίζες της λέξης;
I' δεν προσπαθώ να δοξάσω τον βανδαλισμό ή την καταστροφή γειτονιών. Αλλά σε ποιο σημείο δεν αναγνωρίζουμε την υποκρισία ή την ποιητική ειρωνεία των ίδιων των λέξεων που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε ορισμένα από τα γεγονότα που εκτυλίσσονται μπροστά μας; Σε ποιο σημείο σταματάμε τους εαυτούς μας και κάνουμε την εσωτερική δουλειά του να δούμε τους θεούς ανάμεσά μας;
Οι κακοποιοί, όπως πολλοί ηγέτες σχολιάζουν σήμερα ως απάντηση στον πρόεδρό μας και άλλους ηγέτες, είναι ίσως απλώς το νέο «Ν λέξη». Και ακόμη και η λέξη «n» σημαίνει κάτι σαν «μαύρο». Πόσο φοβόμαστε την αρχετυπική σημασία του τι είναι μαύρο και τι κάνει το μαύρο. Όχι απλώς ως φυλή, αλλά ως έκφραση θεϊκών δυνάμεων. Πόσο καιρό θα μας πάρει για να συνειδητοποιήσουμε ότι οι λέξεις που φοβόμαστε είναι οι ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούμε πιο αδιάκριτα ή επιθετικά; Δεν είναι το πιο δύσκολο πράγμα να παραδεχτούμε την Κάλι ανάμεσά μας; Δεν είναι το πιο δύσκολο πράγμα να αναγνωρίσεις και να τιμήσεις το πραγματικό βάθος και τη δύναμη αυτού που μόλις συνέβη σε όλο τον κόσμο; Δεν είναι τόσο δύσκολο να το κάνουμε γιατί να το κάνουμε αυτό θα ήταν να επιτρέψουμε πραγματικά στον εαυτό μας να μπούμε στο μαύρο… στα βάθη… σε κάτι διαφορετικό από τη συνεχιζόμενη πόλωση του «μαύρου και του λευκού», πάντα προς το εξευγενιστικό λευκό.
Οι λέξεις μπορούν να βοηθήσουν και οι λέξεις μπορούν να θεραπεύσουν. όταν μελετάμε λέξεις η ιστορία τους αντηχεί με θεϊκή δύναμη. Μπορούμε να κατηγορήσουμε τον μαύρο πρόεδρό μας που θέλει να διαχωρίσει ένα είδος μαύρης ανδρικής εικόνας από το άλλο; Όχι, φυσικά σε ένα επίπεδο το καταλαβαίνουμε όλοι. Αλλά σε ένα άλλο επίπεδο, πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά τις ειρωνείες της χρήσης μιας λέξης όπως «αλάκος» από τον πολιτικό μας ηγέτη και τον τρόπο με τον οποίο η λέξη τείνει να «λευκάνει» το μαύρο αντί να επιτρέψουμε πραγματικά να διεισδύσουμε στην αρχετυπική του αυτονομία. .
Η Κάλι λυσσομανά μέχρι να την ακουστεί… αν και, όπως η ιστορία των «αλάκων» από την Ινδία, οι πρακτικές της Κάλι είναι επίσης εν μέρει κρυμμένες ή κρυμμένες, αλλιώς πώς θα μπορούσε η μαύρη νύχτα να φυλάει τα αόρατα τοπία από οι καταπατητές του κόσμου της ημέρας; Λέξεις όπως "αλήτης", φαίνεται να μοιάζουν περισσότερο με την απόδειξη της απογοήτευσης του κόσμου της ημέρας με τις αντιφάσεις ή την πολυπλοκότητα της μαύρης νύχτας.
Η διακριτικότητα της γλώσσας και η ευαισθησία της γλώσσας μαυρίζουν το μαύρο και προσφέρει σκούρα τριαντάφυλλα ευγνωμοσύνης στο βωμό του ναού του Κάλι. Μακάρι να βρούμε το κουράγιο να θυμόμαστε τους θεούς στα λόγια και τις ιδέες μας… αντί να χρησιμοποιούμε λέξεις πολύ γρήγορα ή με άγνοια ή να καταδικάζουμε λέξεις ως απλώς κενές «λέξεις».
Προσευχή:Βοηθήστε μας να νιώσουμε τους θεούς τα λόγια και οι σκέψεις μας, και μακάρι τα λόγια και οι σκέψεις μας να είναι θεραπευτικά, υπομονετικά, ευαίσθητα και σοφά.