Έχασα χρόνο και χαζεύα τον Ιστό (αφού η Σελήνη είναι άκυρη στον Ταύρο και το μασάζ μου δεν ήταν για λίγες ώρες!) και έπεσε πάνω σε αυτό. Shake the Dust του Anis Mojgani. Είναι ένας προφορικός ποιητής και αυτός είναι ένα διαμάντι.
Με τη στάση του Ποσειδώνα (1 – 12 Ιουνίου) τα όνειρα όλων περιμένουν την επόμενη σειρά τους. Η συμπόνια γίνεται δυνατή καθώς η απαλότητα μέσα σου αναγνωρίζει την απαλότητα των άλλων. Αυτό μπορεί να χτυπήσει την καρδιά σας όπως χτύπησε τη δική μου, και ίσως αυτή τη στιγμή, όλοι, όπως τα δίχρονα, θα θυμηθούμε πώς να μιλάμε "μισόθεος".
Μερικές γραμμές από το ποίημα βρήκα συγκινητικό:
” Για τα 2χρονα που δεν γίνονται κατανοητά γιατί μιλούν μισά Αγγλικά και μισά-Θεό. Τινάξτε τη σκόνη."
"Αυτό είναι για τους σκληρούς άντρες που θέλουν αγάπη αλλά ξέρουν ότι δεν θα έρθει."
"Μην αφήσετε να περάσει μια στιγμή που να μην σας υπενθυμίζει ότι η καρδιά σας χτυπά χιλιάδες φορές κάθε μέρα και ότι υπάρχουν αρκετά γαλόνια αίματος για να κάνουν τον καθένα μας ωκεανούς."
"Αυτό είναι για τους κουρασμένους και για τους ονειροπόλους."
«Όταν λοιπόν ο κόσμος σας χτυπήσει την πόρτα, πιάστε σφιχτά το πόμολο και ανοίξτε. Και τρέξε μπροστά. Τρέξε μπροστά όσο πιο γρήγορα και όσο πιο μακριά πρέπει. Τρέξτε στην ευρέως διαδεδομένη αγκαλιά χαιρετισμού με τα χέρια τεντωμένα μπροστά σας, τα δάχτυλά σας να τρέμουν αν και να είναι."
Τι ανακατεύεται στην ψυχή σας τώρα;