Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα διέλευση που εντείνεται αυτή τη στιγμή είναι το τετράγωνο μεταξύ Κρόνου και Ποσειδώνα. Μια διέλευση που υπογραμμίζει τη διαφορά μεταξύ του πραγματικού και αυτού που είναι φανταστικό ή την πραγματοποίηση του ονείρου, του οράματος ή της φαντασίας. Ας συζητήσουμε αυτήν τη διέλευση σήμερα σε μεγαλύτερο βάθος.
Αρχικά, ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε ότι οι πλανήτες δεν μας «κάνουν» τίποτα, ούτε προκαλούν κάτι να συμβεί (τουλάχιστον αυτός ο αστρολόγος δεν βλέπει την πλανητική δυναμική με αυτόν τον τρόπο). Οι πλανήτες νοούνται καλύτερα ως ζώδια και σύμβολα. Σε έναν γενέθλιο χάρτη συμβολίζουν ή δηλώνουν τη ζωή του ατόμου. Όχι εξαντλητικά ή απόλυτο, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, είδος τρόπου, αλλά μάλλον όσον αφορά τα σημαντικά γεγονότα, τα θέματα, τους ανθρώπους, τους τόπους, τις αρετές/ελαττώματα, τη σχετική ευκολία/δυσκολία και ως προς το χρονοδιάγραμμα αυτών των διάφορων ζωδίων. Καλώς ή κακώς, αυτό σημαίνει ότι η αστρολογία ενδιαφέρεται για τη μοίρα, ή ίσως πιο θετικά το «πεπρωμένο». Δεν ασχολείστε με την αστρολογία εκτός και αν έχετε την ιδέα, σε κάποιο επίπεδο, ότι οι πτυχές της ζωής σας είναι προκαθορισμένες ή δεσμευμένες από διάφορους μυστηριώδεις νόμους ή μοτίβα ή κυκλικά θέματα.
Ο Τζέιμς Χίλμαν άρεσε να λέει ότι ο Κρόνος είναι ο πραγματικός κυβερνήτης της αστρολογίας. Αυτό έχει νόημα ως αρχετυπική δήλωση για διάφορους λόγους. Πρώτον, χρειάστηκε η ανακάλυψη και/ή η χρήση της τριγωνομετρίας και πολλών μαθηματικών και αστρονομικών νόμων για να καθιερωθεί το σύστημα της αστρολογίας. Αυτό σήμαινε ότι σε κάποιο βαθμό η αστρολογία ήταν μια μαντική πρακτική που προοριζόταν για τους επίλεκτους διανοούμενους ή τους αστρικούς ιερείς των πολιτισμών στους οποίους ξεκίνησε. Έπρεπε να είσαι εγγράμματος, μαθηματικός, αστρονομικά μορφωμένος και επίσης ικανός να διαβάζεις και να βλέπεις τα σημάδια και τους οιωνούς καθαρά. Για να δείτε έναν από τους αναγνώστες χαρτών πρώιμης γέννησης (και οι χάρτες γέννησης δεν εμφανίστηκαν για αρκετό καιρό), ίσως χρειαζόταν σημαντική δουλειά και προσπάθεια από την πλευρά του αστρολόγου, του οποίου οι υπολογισμοί δεν βοηθήθηκαν από την αστραπιαία υπολογιστική ισχύ του υπολογιστές apple ή PC!
Ο λόγος που είναι σημαντικό να θυμόμαστε αυτά τα απλά γεγονότα είναι ότι ιστορικά το αίσθημα του «νόμου» και τα όρια της «μοίρας» ήταν πολύ ισχυρότερα λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα συνέβαιναν στο επάγγελμα και την κλήση του αστρολόγου. Μέχρι τη στιγμή που δημιουργήθηκε ένας χάρτης, αν και πιθανότατα εξακολουθούσε να φαίνεται υπό ένα κυρίως μαντικό φως (αυτός ο χάρτης είναι ένας χάρτης σημείων/οιωνών για τη ζωή σας, όχι ένα σχέδιο ή εμπειρική επιστήμη), είχε ουσιαστικά τελειοποιηθεί από τους αιώνιους ουρανούς πάνω από ένα συγκεκριμένο σύνολο παραμέτρων που βασίζονται σε μια συγκεκριμένη μαντική στιγμή. Η πιο πολύτιμη στιγμή στη μακρά παράδοσή μας ήταν η πρώτη εμφάνιση κάποιου ή η έναρξη μιας ερώτησης ή εκδήλωσης. Αυτές οι «πρώτες εμφανίσεις» θεωρήθηκαν ως η χρονική άγκυρα του υπολογισμού του χάρτη σύμφωνα με την ιδέα του ωροσκόπου, του τόπου όπου ο ορίζοντας συναντά το εκλειπτικό επίπεδο και οι πλανήτες/άστρα εμφανίζονται για πρώτη φορά στον ορατό ουρανό.
Για να πούμε οτιδήποτε για αυτήν την εικόνα ή εικόνα, τιμούμε ήδη την ιδέα ότι μια ζωή ορίζεται από τον χρόνο και τον τόπο. Αυτή η ζωή διατηρείται και σε κάποιο βαθμό περιορίζεται ή περιορίζεται από όρια και παραμέτρους. Το πόσο σφιχτά ή χαλαρά ήταν πάντα αντικείμενο συζήτησης, αλλά παρόλα αυτά, η αστρολογία ξεκινά εδώ. Η τομή χρόνου και τόπου και η πλανητική διάταξη σε σχέση με εκείνον τον χρόνο και τον τόπο ως ένα σύνολο σημείων για τη φύση της ζωής μας.
Από εδώ, οι περισσότεροι αρχαίοι αστρολόγοι, μέχρι ίσως την αναγέννηση, και ακόμα σήμερα στην Ινδία και μέσα από την αναβίωση των αρχαίων παραδόσεων στη σύγχρονη αστρολογία, ενδιαφέρθηκαν να οριοθετήσουν τις πιο ακριβείς διαθέσιμες πληροφορίες μέσω των ζωδίων/οιωνών του χάρτη. Αν και το γράφημα αποκάλυπτε την ιδιοσυγκρασία και τον χαρακτήρα, σε κάποιο βαθμό, η κύρια έμφαση που έδινε μια ανάγνωση γραφήματος ήταν περισσότερο στα αντικειμενικά χαρακτηριστικά του τι θα είναι η ζωή ή πώς θα εξελισσόταν. Μέσα σε αυτή την πρακτική, οι ιδέες της συμμετοχικής μαγείας και της ελεύθερης βούλησης, της ιατρικής και της προσευχής, της θεραπείας και της μεταμόρφωσης, ήταν πάντα καυτά θέματα συζήτησης. Πόσο από αυτήν την εικόνα μπορούμε να αλλάξουμε και πόσο είναι απλώς «τι πρόκειται να συμβεί;» Αλλά και πάλι, για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στην αστρολογία, είναι πιθανώς ασφαλές να πούμε ότι ο τρόπος με τον οποίο εξετάστηκαν οι χάρτες ήταν θεμελιωδώς πιο ντετερμινιστικός από ό,τι είναι σήμερα.
Στα μέσα έως τα τέλη του 1800 η αστρολογία γνώρισε μια αναβίωση αφού σχεδόν ξεχάστηκε από τότε που ξεκίνησε η εποχή της λογικής έναν αιώνα + νωρίτερα. Είχε υποβιβαστεί σε ψυχαγωγία και δεισιδαιμονία. Τότε ανακαλύφθηκε ο πλανήτης Ποσειδώνας και ίσως συγχρονικά (πολλοί αστρολόγοι το υποστηρίζουν αυτό, βλέπε συγκεκριμένα τον Richard Tarnas!) υπήρξε ένα είδος μαζικής/συλλογικής περιόδου γοητείας με τον ανατολικό μυστικισμό ή αυτό που ονομαζόταν «οριενταλισμός» στη Δύση. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου το θεοσοφικό κίνημα έγινε πολύ δημοφιλές και η αστρολογία επανήλθε στη μόδα (μέσω αρκετών σημαντικών αστρολόγων αλλά ίσως όχι περισσότερο από τον Άλαν Λέο!). Ωστόσο, από τότε, με πολλούς τρόπους η αστρολογία έχει γίνει έκφραση του πλανήτη Ποσειδώνα και όχι του Κρόνου.
Το γεγονός ότι μιλάω ακόμη και για τις διαφορετικές εποχές της αστρολογίας όσον αφορά το ένα πλανητικό αρχέτυπο έναντι του άλλου με πολλούς τρόπους την ακριβή αρετή και την ευλογία αυτού που έχει φέρει ο πλανήτης Ποσειδώνας στον τομέα της αστρολογίας. Για τον Ποσειδώνα είναι η μεγάλη πολυδυναμία και συμβολική πολλαπλότητα σημείων και συμβόλων. Ο Ποσειδώνας είναι η φαντασία, η μεταφορική πραγματικότητα, η υποκειμενικότητα ως απόλυτη και το όνειρο ή η εικόνα ως ΠΙΟ ουσιαστικό. Ο Ποσειδώνας είναι ταινία και ο Ποσειδώνας είναι η ιδέα ότι η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που φαίνεται. Ο Ποσειδώνας είναι επίσης γοητεία και μέθη και υπνωτισμός και αδυναμία γου-γουου. Ο Ποσειδώνας είναι η άρνηση, η δημιουργία δικαιολογιών, η απόδραση και η φανταστική αποφυγή. Ο Ποσειδώνας είναι το μεθύσι των ιδανικών και των ιδεών και ο Ποσειδώνας είναι η δύναμη της εικόνας και η άπειρη μεταβλητότητα και το αστείρευτο μυαλό και συναίσθημα ή σκέψη και αίσθηση.
Από πολλές απόψεις η αστρολογία έχει γίνει προεκτάσεις αυτών των ιδιοτήτων. Σήμερα σχεδόν κανείς (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου) καταλαβαίνει ή εξασκεί την αρχική μαθηματική και λογική νοοτροπία που καθιέρωσε την αστρολογία ως σύστημα πριν από χιλιάδες χρόνια. Είμαστε εξαιρετικά αλλεργικοί στην εγκόσμια, θεμελιώδη και περιοριστική ιδέα του γραφήματος ως συγκεκριμένου συνόλου περιγραφών για τη μοίρα μας, και αντ' αυτού προτιμάμε την ιδέα ότι «το διάγραμμα ΕΙΝΑΙ ψυχή». Και με τον όρο ψυχή εννοούμε τον νεφελώδη, άπειρο, πολύπλευρο ονειρικό εαυτό… την ιδέα της προσωπικής ταυτότητας που έγινε απείρως σημαντική και ωστόσο μόνο χαλαρά ορίζεται από συνεχώς μεταβαλλόμενες και ημιδιαφανείς εικόνες, τάσεις, επίθετα και δυνατότητες. Οι διελεύσεις δεν προβλέπουν τι θα συμβεί, λένε μόνο χαλαρά αυτό που είναι «πιθανό» ή «θεματικά πιθανό». Και φυσικά, σε κάθε στιγμή, όλος ο σκοπός είναι να εκδηλώσουμε, να δημιουργήσουμε, να εξελιχθούμε, να βελτιώσουμε, να μεταμορφώσουμε και να αφυπνίσουμε την ανώτερη και ανώτερη φύση της ατομικότητάς μας. Οι ονειρεμένοι μας εαυτοί ξυπνούν με την άπειρη φύση μας και τις δημιουργικές μας δυνατότητες. Γιατί αν τα όνειρα είναι άπειρες δυνατότητες, και εμείς είμαστε όνειρα, τότε είμαστε και άπειρες δυνατότητες, απλώς περιμένουμε να κατευθυνθούμε από λέξεις όπως «πρόθεση» ή «εξέλιξη».
Ταυτόχρονα, στη σύγχρονη/Ποσειδώνια αστρολογία βλέπουμε την ιστορία και τα γεγονότα της καθημερινής μας ζωής ως εκδηλώσεις των αρχετυπικών «πεδίων» των πλανητών…όπως η ιστορία είναι ένα κινούμενο μάνταλα αρχετυπικών εικόνων, κάπως μηχανιστικές αλλά και πολυάριθμες και εντελώς ανοιχτές σε συλλογική συν-δημιουργία.
Είναι έκπληξη το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις ιδέες, ή θρησκευτικές/πνευματικές αντιλήψεις και αξίες, είναι κυριολεκτικά αποτέλεσμα ψυχεδελικών φαρμάκων ή αλλοιωμένων καταστάσεων συνείδησης; Είναι καλό αυτό; Είμαστε δυνητικά αυταπάτες; Έχουμε πιει κυριολεκτικά ένα μπολ με χυμό ύπνου;
Δεν έχω απαντήσεις, αλλά αρκεί να πω ότι η σύγχρονη αστρολογία, με τη δική της αρχετυπική ορολογία, είναι αρκετά πιο «Ποσειδώνας» από ότι είναι «Κρόνος». Στην πραγματικότητα, κοινά πράγματα με τα οποία αμφισβητούνται οι σύγχρονοι αστρολόγοι είναι η μελέτη της γενετικής, των μαθηματικών, της αστρονομίας, της επιστήμης, της λογικής και της λογικής. Όσο περισσότερο μυρίζει οτιδήποτε ντετερμινισμό ή οριστικά όρια και καθιερωμένους νόμους, τόσο πιο πολύ η σύγχρονη αστρολογία δείχνει το δάχτυλο και λέει «ΚΑΚΟ!» Αυτό είναι ειρωνικό αν αναλογιστούμε πόσοι σύγχρονοι αστρολόγοι (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου κατά καιρούς) περιφρονούν την παραδοσιακή αστρολογία ειδικά λόγω των καθοριστικών της ιδιοτήτων (λέγοντας ότι τα πράγματα είναι σχετικά κακά ή καλά, εύκολα/δύσκολα, κ.λπ.).
Καθώς ο Κρόνος/Ποσειδώνας ήρθαν στη σφαίρα τον περασμένο χρόνο, βρήκα τον εαυτό μου εξαντλημένο από αυτό που περιέγραψα ως Ποσειδώνια αστρολογία. Για μένα αυτή η εξάντληση πηγάζει άμεσα από ένα χρόνο πολύ έντονης μελέτης της φύσης λέξεων όπως «ψυχή» και «ασυνείδητο» και «ψυχή» και «αρχέτυπο». Ο James Hillman θέλει συχνά να λέει ότι η λέξη «ψυχή» είναι η μεταφορά των μεταφορών. Και όσο «έχουμε» ψυχή, όταν στοχαζόμαστε, σκεφτόμαστε, αντιλαμβανόμαστε ή ενεργούμε «ψυχικά», η ψυχή έχει ΕΜΕΙΣ. Μετά από μια δεκαετία έντονης εμπλοκής με αλλοιωμένες καταστάσεις συνείδησης, η κατανόηση αυτής της απλής ιδέας από τον Hillman ήταν σαν να αναγνωρίζουμε ότι η ψυχή είναι εξίσου ικανή να γίνει το είδωλο του ματιού του μυαλού μας με οτιδήποτε άλλο. Η ίδια η ψυχή είναι ένα αρχέτυπο και ίσως το σύμβολο της στην αστρολογία είναι ο Ποσειδώνας.
Τα οφέλη της ψυχικής ζωής είναι βαθιά και δεν πρέπει να υποτιμούμε την ανάγκη που έχουμε όλοι για ψυχή/ψυχή και αρχέτυπο στη ζωή μας. Ομοίως, τα οφέλη της ψυχολογίας, του ψυχολογικού στοχασμού, είτε μέσω της «αυτοβοήθειας» είτε μέσω συμβολικής επίγνωσης, είναι βαθιά δώρα. Αποτελούν το άλμα στην περιορισμένη κοσμική φαντασία του Κρόνου, στην ανικανότητα και στην ελεγκτική φύση του. Και όμως, με τον Κρόνο και τον Ποσειδώνα να βρίσκονται σε τετράγωνο μεταξύ τους, είναι μια φανταστική στιγμή για να αποκτήσετε κάποια νηφαλιότητα, απόσταση και ξεκάθαρη/αντικειμενική κατανόηση ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ τον Ποσειδώνα, ειδικά ως φοιτητές αστρολογίας.
Ακολουθούν ορισμένες ευδιάκριτες ιδέες του Κρόνου που πρέπει να αναλογιστούμε υπό το φως του πλησιέστερου τετραγώνου Κρόνου/Ποσειδώνα:
* Η ζωή μου είναι πολύ πιο περιορισμένη, δεσμευμένη και αποφασιστική από ό,τι νιώθω άνετα… το να το αναγνωρίζω και να μαθαίνω να το αποδέχομαι είναι ο ορισμός της ελευθερίας
* Δεν είμαι Ταύρος, Καρκίνος, Τοξότης κ.λπ. Ο χάρτης δεν αφορά κυρίως ΕΜΕΝΑ ή ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ή ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, αλλά μάλλον είναι μια σειρά από σημάδια που αντικατοπτρίζουν τη μοίρα της ζωής μου… μέσα σε αυτό, πολύ πιο ήσυχα από Έχω συνηθίσει, είναι κάποιες περιγραφές του χαρακτήρα/ψυχολογίας μου, αν και το να μιλάω για τον εαυτό μου με βάση αυτά τα ζώδια είναι να μπερδεύω τον εαυτό μου και τη ζωή μου με ουράνια σύμβολα
* Το ποιος είμαι, τελικά, δεν περιγράφεται και μπερδεύομαι μόνο προσπαθώντας να περιγράψω τον εαυτό μου με τα ψυχολογικά επίθετα της αστρολογίας
* Δεν είμαι εδώ για να εξελιχθώ. η ίδια η ιδέα υπονοεί ότι έχω περισσότερη δύναμη από ό,τι έχω
* Αυτό που κάνει τη ζωή μου ιερή ή ιερή είναι η ικανότητα να αναγνωρίζω τους περιορισμούς μου και να προσεύχομαι για τη χάρη/την καθοδήγηση ανώτερων δυνάμεων για να καθαγιάσουν τις εμπειρίες μου μέσα σε αυτούς τους περιορισμούς…αφού δεν ξέρω ακριβώς πώς να το κάνω ή πώς συμβαίνει αυτό, Προσεύχομαι για καθοδήγηση αντί να «σκοπεύω» ή να «εκδηλώνω» αυτό που πιστεύω ότι είναι καλύτερο
* Ζω σε μια πραγματικότητα που δεσμεύεται αναμφισβήτητα από όμορφους και ευφυείς νόμους και τάξη… Μπορώ να μελετήσω αυτούς τους νόμους για να αναλογιστώ βαθύτερα τη θέση μου μέσα στην τάξη των πραγμάτων… η ικανότητα να το μελετήσω και να αναλογιστώ αυτό είναι μεγάλη ελευθερία και είμαι ευγνώμων γι' αυτό
Προφανώς ορισμένες από αυτές τις ιδέες θα μας εκνευρίσουν περισσότερο από άλλες, και όντας πιστοί στον Ποσειδώνα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλες αυτές είναι «σχετικές» ιδέες ή «υποκειμενικές/αρχετυπικές» αλήθειες. Αυτό είναι απλώς «Κρόνος» θα μπορούσε να πει ο Ποσειδώνας…απλά αλλάξτε την εικόνα της επιφάνειας εργασίας σας, κάντε tweet τη φαντασία σας και αφήστε όλες αυτές τις ιδέες για τον Κρόνο να επιπλέουν πίσω στους αιθέρες του «κακού ταξιδιού κάποιου άλλου».
Είμαστε λοιπόν σε ένα άπειρο ψυχεδελικό «ταξίδι» ή χρειαζόμαστε μια ραγδαία πορεία στη λογική και την τάξη; Χρειάζεται όλοι να παραγγείλουμε ένα αντίγραφο ενός βιβλίου του Dawkins και να εξασκήσουμε μερικά σταθερά push ups; Ο Ποσειδώνας ελπίζει ότι αυτή η αντανάκλαση σας βοήθησε να νιώσετε τη φαντασία του Κρόνου και ο Κρόνος ελπίζει ότι αυτή η αντανάκλαση θα σας βοηθήσει να ξυπνήσετε από τον Ποσειδώνα.
Προσευχή:Τι ξέρουμε, τέλος πάντων; Περιορίζονται από τη φαντασία, φαντάζονται από περιορισμούς… ταξιδιώτες ή μεθυσμένοι…βοηθήστε μας να μάθουμε τη διαφορά αν είναι τόσο σημαντικό.