Μια επόμενη σημείωση σχετικά με τα βαρυτικά κύματα ανάρτηση από χθες. Η ανακάλυψη έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου, ενώ ο Δίας κινούνταν σε έναν βαθμό ακριβούς αντίθεσης με τον Ποσειδώνα. Η πρόβλεψη του ημερήσιου ωροσκοπίου μου σχετικά με μια σημαντική επιστημονική ανακάλυψη που έγινε γύρω από αυτή τη διέλευση πραγματοποιήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου, μόλις λίγες μέρες νωρίτερα. Ερωτεύτηκα ξανά την αστρολογία όταν ανακάλυψα αυτήν την πρόσθετη λεπτομέρεια χθες το βράδυ (χωρίς να ακούσω ότι η ανακάλυψη είχε γίνει προηγουμένως αλλά περίμενα να επιβεβαιωθεί!). Η αστρολογία είναι πραγματικά μαγική!
Εν τω μεταξύ, χθες, σε απάντηση της ανάρτησής μου, κάποιος με ρώτησε:"Λοιπόν, ποια είναι η απάντησή σας στο "γιατί;" αυτής της ανακάλυψης; Δίκαιη ερώτηση. Δεν αρκεί να επισημάνουμε τι δεν πάει καλά με κάτι. Η χθεσινή μου ανάρτηση πρότεινε ότι χρειαζόμαστε μεγαλύτερη πνευματική φαντασία όταν γίνονται ανακαλύψεις όπως αυτή, έτσι ώστε να μην λέμε απλώς «πώς» λειτουργεί κάτι, αλλά επίσης να εικάσουμε το «γιατί», το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει σε βαθύτερη φαντασία, πνευματική ή φιλοσοφικό έδαφος. Απαντώντας σε αυτήν την ερώτηση έγραψα αυτό χθες:«Μου αρέσει να σκέφτομαι ένα γεγονός 1,3 δισεκατομμυρίων ετών από το παρελθόν που κυματίζει τον ιστό του χρόνου και του χώρου, αλλάζοντας τις ιδέες μας για την ίδια την πραγματικότητα, ως αντανάκλαση της ιδέας ότι ο κόσμος είναι μια εκπόρευση ενός δημιουργού/θεότητας του οποίου η αρχική και αιώνια δημιουργική πράξη/φύση αντηχεί με τον ίδιο τρόπο στον χρόνο και στο χώρο, προσκαλώντας μας να κατανοήσουμε ή να γνωρίσουμε τον δημιουργό πιο στενά, ως δημιουργό που είναι τόσο εντός όσο και εκτός χρόνου. Όπως είπε ο Πλάτωνας, «Ο χρόνος είναι η κινούμενη εικόνα της αιωνιότητας».
Για μένα οι μεταφορές δεν είναι απλώς μεταφορές, είναι τροφή ψυχής. Η μεταφορά είναι φαντασία. Η μεταφορά είναι εικόνα. Η μεταφορά είναι ψυχή. Η μεταφορά είναι το γιατί και οι απαντήσεις στο γιατί που πηγάζουν από κάθε γεγονός καθώς ανατέλλει και ταυτόχρονα εξαφανίζεται, κινούμενος σαν κύματα μέσα στον ιστό του χρόνου. Και κάθε φορά που κάνουμε στο Σύμπαν μια ερώτηση για τη φύση του, για τη δική μας φύση, η ερώτηση είναι μια έκφραση ενός γεγονότος 13,7 δισεκατομμυρίων ετών, μιας γένεσης παλιρροϊκών κυμάτων, που κυματίζει στο χρόνο και απαντά προς τα εμπρός καθώς κοιτάζει πίσω:ένα δημιουργημένο σύμπαν ως απαντήσεις στα δικά του ερωτήματα.
Περισσότερα. Οι προσευχές είναι σαν τη μουσική. Μας μιλάνε όπως τους μιλάμε εμείς. Μας τραγουδούν ακριβώς επειδή τους τραγουδάμε. Αυτό το βαρυτικό κύμα είναι ένα άσμα κλήσης και απάντησης από μια προσευχή 1,3 δισεκατομμυρίων ετών. Επομένως, είναι σημαντικό η απάντησή μας να είναι λατρεία, προσευχή και τραγούδι. Δεν «φανταζόμαστε ότι είναι κάτι περισσότερο από ένα φυσικό γεγονός», όπως ο κόσμος του Beakman με μια ζωγραφισμένη παιδική κιθάρα. Αντίθετα, ακούμε και ανταποκρινόμαστε, όπως τα πουλιά που φωνάζουν πέρα δώθε σε ένα δάσος. Η ενστικτώδης ανταπόκρισή μας είναι η προσευχητική ανταπόκριση, αν αφιερώσουμε μόνο τον χρόνο, τον κατάλληλο χρόνο, για να ακούσουμε ένα γεγονός ηλικίας 1,3 δισεκατομμυρίων ετών αλλά μόνο μερικά δευτερόλεπτα. Άρα τα αυτιά μας πρέπει να ακούν διαφορετικά. Η καρδιά μας πρέπει να ακούει διαφορετικά. Και η απάντησή μας πρέπει να είναι η απάντηση μιας δημιουργίας που ήταν εκεί τότε και είναι εδώ και τώρα. Κάθε προσευχή είναι μια απάντηση σε κάτι που μας καλεί πρώτα και η απάντησή μας είναι η συμμετοχή μας στη φύση αυτού που ήρθε πρώτο, αυτού που έρχεται τελευταίο και ό,τι ζει μέσα από αυτήν την ένωση πέρα από τον χρόνο.
Προσευχή:Προσευχήσου