Wczoraj jedna z moich byłych studentek wysłała mi nagranie wideo swojego pięcioletniego syna trans, robienia na drutach i buczenia dźwięków z czegoś, co przypominało inną planetę. Powiedziała:„Jak to jest Panna/Ryby?!” Jego ręce były ostrożnie w pracy, podczas gdy jednocześnie wyglądał, jakby był w stanie szamańskiej ekstazy.
Wczoraj spędziłem 8-10 godzin na starannym organizowaniu pudełek, czyszczeniu, sortowaniu i czyszczeniu, będąc oczarowanym fletem zen muzyka.
Wczoraj wieczorem spędziłem czas rozmawiając z kimś bliskim, który jedzie do Peru na ceremonie ayahuasca jesienią. Powiedziała, że boi się opuścić swoje ciało, a ja powiedziałem:„Cóż, tak naprawdę nie opuszczasz swojego ciała całkowicie. W rzeczywistości czasami wystarczy delikatne stukanie palcem o powierzchnię mesy lub po prostu utrzymywanie delikatnego rytmu stopą, aby doświadczenia poza ciałem nie były tak przerażające. To nasz strach, że jesteśmy tylko ciałem, przeraża nas, gdy odkrywamy, że jesteśmy również duchem”.
Dzieci czasami mają talent do pamiętania, że składają się zarówno z ducha, jak i z ziemskiego ciała materiał. Wyobraźnia wchodzi i wychodzi z rzeczywistości za dnia bardziej płynnie niż w przypadku wielu z nas dorosłych. A jednak… co z tego otaczającego nas świata nie jest przedłużeniem wyobraźni? Kiedy siedzę przy tym biurku, wpisując te myśli każdego ranka, kiedy czytamy wiadomości, dyskutujemy o rzeczach, planujemy i wykonujemy działania ze wszystkich powodów, dla których robimy, jak zapominamy, że my, ludzie, bawimy się w uwierzenie tysięcy lat?
Wyobraźnia nie oznacza braku rzeczywistości…wyobraźnia to coś bardziej przypominającego przezroczystość rzeczywistości (liczba mnoga). Wyobraźnia jest jak stukanie palcem lub ruch nóg w nocy, który przypomina nam, że śnimy, nawet jeśli nie śnimy. Wyobraźnia przypomina bardziej świadomą jakość naszego związku między „tym, co jest” a „tym, co nie jest”. Oba nie są tak naprawdę tym, czym się wydają… oba zawsze zmieniają miejsca, powtarzają historie, takie jak nuty, i dodają głębi, wymiaru i animacji do doświadczenia.
Więc zamiast opisywać Pannę jako realne lub ziemskie i Ryby jako transcendentne lub wyobrażeniowe, spójrzmy na oba w kategoriach wyobraźni.
Panna wyobraża sobie:
* linie proste jak pajęczyny, chwytające brud ciemne muchy
* zdrowe i staranne wybory, mistrz ogląda
* starannie tkane i barwione tkaniny, mocne dywaniki do prostych domów
* siedzenie obok domu i ognisko serca, czyste i gorące
* małe skrzydła anielskiego dowodu wyrastają cicho z każdego prostego wyboru
Ryby wyobrażają sobie:
* dym i mgła unoszące się nad cichymi jeziorami o wschodzie słońca, uczucie czegoś bezimienny unoszący się w pobliżu
* wzlot owadów, nury i wiatr, który przerywa myśl, przerywa rozmowę, by cicho przypomnieć
* biały szum tysiąca i światła na niebie, wciąż jesteśmy w łonie, wciąż w łonie
* cierpienie każdej małej rzeczy, uwięzienie i wyzwolenie kręcące się w kółko jak korytarze luster
Kiedy składasz je razem… czasami błędnie mówimy „prawdziwy kontra pomysłowy”. Ale oto jak te dwa znaki mogą się łączyć, jeśli rozpoznamy już wymyśloną naturę wszystkiego:
* starannie utkane myśli znikające z wdziękiem w porannym wietrze i świetle… modlitwa… potem pojawiające się ponownie i przeorganizowane przez niewidzialną obecność
* staranne wybory oparte na dźwiękach, które przerywają nasze myśli
* starannie tkane mocne dywany, stworzone dla prostych niebiańskich domów..projekt niebiańskich archetypów
* dobrze utrzymany ogień i czysty dom, nawet jeśli jest niechlujny…prosta akceptacja brudu i śmierci poza naszą kontrolą…wyzwolona z idei organizacji w organizację naturalnego chaosu
* kontrolowany chaos pracowni artystów…jak obraz akwareli rozlewający się we wszystko
Przy wszystkich niebiańskich archetypach Panna pomaga nam zachować każdą rzecz na właściwym miejscu. Ale jeśli zapomnimy, że sama ziemia jest sferą elementarną, a zatem wyobrażoną, wtedy będziemy mieli tendencję do dychotomizacji ciała i ducha… tak jakby jedno było bardziej fundamentalne niż drugie, podczas gdy w rzeczywistości obie są od samego początku wyimaginowane.
Modlitwa:przez wyobrażenie mamy na myśli realne niż prawdziwe