Za każdym razem, gdy Księżyc przechodzi przez znak kardynalny i aktywuje kwadrat Urana/Plutona, zauważam, że dzieją się podobne rzeczy. Często pojawia się uczucie przytłoczenia czymś, mrocznymi myślami, szczególnie chaotycznym dniem, który wydaje się przepełniony głębszym znaczeniem lub symboliką, synchronicznością, freudowskimi potknięciami, które wiszą w powietrzu jak tajemnicze klejnoty, lub szokującymi wiadomościami lub informacjami, które wychodzą na światło dzienne. Prawie zawsze zapominam, że to dzień Urana/Plutona, ale kiedy w końcu sobie przypominam, zwykle odprężam się i rozpoznaję, że wydarzyło się coś wyjątkowego.
Czasami żartuję z moimi uczniami, że planety zewnętrzne są jak zażywanie grzybów i jest kilka rzeczy, których generalnie chcesz uniknąć podczas każdej „podróży” silnej medycyny roślinnej. ” Po pierwsze, unikaj luster. Po drugie, nie próbuj zbyt mocno rozgryźć prawdziwej natury rośliny podczas obcowania z nią, jak na przykład jedna z tych irytujących dat, w których dwoje ludzi próbuje dowiedzieć się wszystkiego o sobie nawzajem, rozmawiając całą noc o sobie, zamiast robić coś razem i pozwolić, by charakter pojawił się sam. Te idee z mojego doświadczenia odnoszą się również do planet zewnętrznych. Po ukończeniu kilkuletniego połączenia Plutona z Księżycem czuję, że nauczyłem się tych samych lekcji. Nie patrz w lustro z zewnętrznymi planetami, a przynajmniej nie patrz zbyt długo w zewnętrzne lustro planetarne. Innymi słowy, uważaj, aby nie myśleć zbyt dużo o sobie, będąc pod niewidzialnymi promieniami zewnętrznej planety. Te planety w naturalny sposób zakłócają ego i mogą również znacznie wzmacniać najbardziej destrukcyjne fantazje ego. Wydaje się, że wykonują dla nas najlepszą pracę, kiedy przeżywamy doświadczenia i pozwalamy, by cały proces działał jak lekarstwo. Po drugie, nie próbuj rozgryźć natury planet zewnętrznych podczas oczekiwania lub w trakcie doświadczenia planety zewnętrznej. Dla mnie błędem jest próba zgrabnego podsumowania archetypowego lub mitycznego znaczenia tych odległych planet, ponieważ myślę, że częścią tego, co czyni je wyjątkowymi, jest ich niewidzialność i niejasność. Być może najlepszym sposobem na poznanie planet zewnętrznych jest przeżywanie ich doświadczeń w kółko i powolne nauczenie się umieszczania wokół nich słów, które działają w ten sam sposób, w jaki działa rzeczywisty proces tranzytu planet. Tak więc mówienie o Plutonie czy Uranie jest mniej o chwytliwych frazach i definicjach oraz dobrze znanych mitach, a bardziej o niewidzialnym przerwaniu zestawu założeń lub wywrotowym geście lub potężnym, ale subtelnym ujawnieniu czegoś, co było ukryte przed zwykłym wzrokiem. Planety zewnętrzne wydają się ukazywać najbardziej wyraźnie, gdy zaciemniają jedną rzecz, jednocześnie odsłaniając coś innego. Nie ogłaszają się przesadnie i chociaż wielu współczesnych astrologów uwielbia porównywać planety zewnętrzne w pozytywach do Saturna w negatywach, tak jakby ich funkcja była lepsza lub zwiększała inteligencję modelu astrologicznego (poza Saturnem =lepiej), to jest moje odczucie, że zbyt dużo mówienia w ten sposób o planetach zewnętrznych jest ironicznie Saturnowe i właściwie pomija ten rodzaj wyobraźni, jaką te planety wnoszą do astrologii.
W każdym razie włóż to do fajki i zapal!
Modlitwa:Pomóż nam poczuć i zobaczyć niewidzialne, jak wiatr nad wodą. Pomóż nam nauczyć się jego języka, zamiast narzucać mu własne słowa.