Kiedy byłem dzieckiem, moja mama uczyła niektóre z naszych spotkań grup młodzieżowych w kościele. Pewnego dnia zrobiła dla nas tę lekcję, w której przyniosła te wszystkie tubki pasty do zębów i kazała nam wycisnąć tyle, ile chcemy, ale powiedziała nam z wyprzedzeniem, abyśmy naprawdę zastanowili się, ile chcemy wycisnąć, zanim to zrobimy. Potem powiedziała nam, żebyśmy spróbowali odzyskać całą wyciśniętą pastę do zębów z powrotem do tubki. Wszyscy walczyliśmy i bawiliśmy się przez chwilę. Sprawdzała każdą grupę i porównywała, które grupy radziły sobie lepiej z niezręcznym i niechlujnym zadaniem (myślę, że mieliśmy rozłożone ręczniki lub byliśmy w kuchni kościelnej lub coś takiego). Następnie po ćwiczeniu mówiła o plotkach, raniących słowach i bezczelnych uwagach do naszych rodziców, nauczycieli lub rodzeństwa. Powiedziała nam, że kiedy te rzeczy wyjdą na jaw, nie możesz ich po prostu cofnąć. W prawdziwym świecie płacimy cenę za to, co mówimy. Powiedziała, że nie myślenie przed rozmową, brak ostrożności i wrażliwości lub uprzejmości w słowach jest jak wyciskanie dużej ilości pasty do zębów z tubki, a następnie próba włożenia jej z powrotem do tubki. Powiedziała:„nawet jeśli możesz być przykro, nawet jeśli ludzie ci wybaczą, nadal jest bałagan do posprzątania”. Wyjaśniła więc, że nasza duchowa praca polegała nie tylko na przepraszaniu po tym, jak coś powiedziałyśmy, ale na pracy nad tym, aby nie mówić przykrych rzeczy na początku.
Pomagała mi moja mama Skorpion/Wodnik my, małe nastolatki, uczymy się rozróżnienia między „przepraszam, bo to właśnie powinny robić chrześcijańskie dzieci, jeśli spieprzyją i powiedzą coś wrednego”, a nauką, jak być ogólnie bardziej uważnym. Nie lubiła „taniej łaski”, jak często to nazywała. Albo potanienie łaski.
Czasami przyzwyczajamy się do robienia czegoś w kółko i jesteśmy naprawdę dobrzy w przepraszaniu, a nawet możemy być naprawdę dobrzy w próbowaniu odkładania pasty do zębów do rury później, ale o wiele trudniej jest pracować nad nie popełnieniem błędu na początku.
Chcemy, aby łaska była wolna i cała obejmująca i akceptująca… i tak jest… albo to może być… ale musimy też codziennie pracować, aby upewnić się, że nie tracimy łaski za pomocą tych samych bezmyślnych wzorców w kółko.
Zwłaszcza teraz z naszymi słowami i tym, jak organizujemy lub komunikujemy nasze myśli. Jak nasze myśli odnoszą się do naszych uczuć i jak nasze uczucia odnoszą się do otaczającego nas świata. Praca w tej chwili polega na rozpoznaniu, w jaki sposób otoczenie tworzy nastrój, który tworzy myśl, która tworzy impulsywne stwierdzenie, plotki, frazesy, przesady, oszustwa, kłamstwa lub nieścisłości. Dzieje się tak cały czas i nie tylko dlatego, że jesteśmy wariatami, ale dlatego, że trudno jest dostrzec płynne i szybkie transakcje między tymi przestrzeniami. Trudno jest uchwycić związek, zastanowić się, a następnie, jeśli coś powiemy, powiedz coś z nieco większą ostrożnością.
Podczas całego tego cyklu wstecznego, niezależnie od tego, czy patrzymy na umowy, czy na prostą komunikację , uczucia, wybory i reakcje, będziemy mieli jaśniejsze spojrzenie na to, jak jedna mała rzecz wyzwala następną, a jeszcze inną, dopóki nie zostaniemy wybieleni. Jeśli uda nam się wykonać pracę polegającą na zawieszeniu się z tymi ruchami i spowolnieniu, nasza zdolność komunikowania się znacznie się poprawi.
Modlitwa:Zwolnij mój umysł, zauważ otoczenie, poczuj moje uczucia, pomyśl o moim myśli… teraz mów bez myślenia, myśli z wyższych światów.