Pomedytujmy dzisiaj przez chwilę na temat narodzin i śmierci oraz przejścia duszy z jednej fazy do drugiej.
Jako Księżyc wkracza do Raka, aby zrobić dziś swoją pierwszą kwadrę, wkraczamy w moment rozdroża w naszym obecnym cyklu zaćmienia. Znajdujemy się dokładnie pomiędzy przeszłością a przyszłością. Coś się rodzi, ale jego zdrowie będzie zależeć od lekkości duszy, lekkości serca, ważonej teraz na piórze na łuskach Wagi węzła północnego. Potężny nowy początek w nowiu doprowadził nas do chwili prawdy i teraz czeka nas próba. Nigdy nie jesteśmy poddawani próbie, ponieważ na niebie jest jakiś wielki mistrz szkoły, który chce nas ukarać lub osądzić w jakimś absolutnym lub wiecznym sensie. Osąd jest częścią procesu, w którym rozwija się ewolucja duszy… te chwile testowania są częścią tego, w jaki sposób kształtuje się nasze przeznaczenie.
W egipskim panteonie prowadził psi bóg Anubis dusze do sal sądu po śmierci, gdzie dusza (przedstawiona przez serce) byłaby ważona na piórze. Płynne przejście duszy zależało od jej lekkości jak piórko.
Ale to nie jest tylko opowieść o dosłownej śmierci. Ponieważ nie ma czegoś takiego jak śmierć dosłowna, mit służy jako przypomnienie, że lekkość serca jest kluczowa dla wszystkich ważnych faz przejściowych.
Być może nie ma czegoś takiego jak idealnie wyrównana równowaga między serce i pióro. W końcu pióra są aerodynamiczne i prawie nie znajdują się w swoim naturalnym środowisku, spoczywając na jakiejkolwiek płycie. A także serce… serce kocha nierówny grunt, a jego środowisko jest dzikie, nieprzewidywalne, nierówne i nie powinno być całkowicie „poziome” lub „nawet przechylone”.
Wciąż lekkość pióra , uskrzydlona cecha serca… to obrazy wzywające nas właśnie teraz. Wezwanie do nas, byśmy głęboko zaufali, że zachodzące przemiany są celowe, nawet jeśli są bolesne lub nieznane… wyzwalające, nawet jeśli czasami wydają się być więzieniem lub ograniczeniem. Serce jest wyobraźnią, a jego wolność wznosi się bez granic. Lekkość serca w tym przejściowym momencie nie polega zatem na przejściu przez tę zmianę bez szwanku lub perfekcji… serce nie byłoby sercem, gdyby tak było. Zamiast tego chodzi o nauczenie się otwierania naszej wyobraźni, skrzydeł, które wyrastają z dolinowych komór otwartego serca.
Przeznaczeniem naszej duszy jest nauczyć się żyć. Oznacza to, że musimy nauczyć się umierać dobrą śmiercią. Śmierć nigdy nie jest dosłowna, a życie nie ma przeciwieństwa, tak jak wyobraźnia nie ma przeciwieństw, ważność lekkiej śmierci jest bezwarunkowa. Każda śmierć może zostać uskrzydlona… tak jak kustosze kręgu śmierci na wysokości… nie drapieżne, ale dozorcze… przesuwając nas po wyobrażonej ścieżce wyzwolonego wyzwolenia.
Ten moment jest cenny. A nawet jeśli poniesiemy porażkę, nawet jeśli jest to przerażające, nawet jeśli zrobimy to źle lub spotkamy się z najdziwniejszymi rysami losu, wizja uskrzydlonego serca woła o naszą pełną wiarę i zaufanie.
Powiedz „ tak”, może być zwodniczym sposobem określenia tego. Psi bóg, Anubis, jest strażnikiem przysięgi i lojalności. Jest psem stróżującym w takim samym stopniu jak psem na kolanach. Pierwszą przysięgą, którą zawsze składamy, jest utrzymanie naszych serc lekkich jak piórko, bez względu na to, do czego zobowiązujemy się umową, nawet gdy jesteśmy w najcięższych i najpoważniejszych miejscach. To dziwny paradoks, ale jest ważny. Ponieważ sam świat podziemny jest miejscem planet takich jak Mars i Pluton, i tak jak Hades miał psa stróżującego, Cerbera, lekkość serca nie jest jedynie sprawą niewinności lub ślepej dobroci. Lekkość serca to także zwierzęcy instynkt… szybkie trzepotanie piór i nagły błysk skrzydeł na drzewach. Nie jesteśmy stworzeni do szybowania lub ponad kłopotami przez ikarską lekkość serca, ale raczej, aby zobaczyć uskrzydlone góry jako integralną część doliny… część tego samego krajobrazu, nieuchronnie połączoną miłością, przyjaźnią, terytorium i walką zarówno. Naszą pracą jest pozostawanie wiernym wszystkim aspektom dzieła, ponieważ praca jest dziełem duszy, „dobrą śmiercią” duszy, a jej osądy są zawsze pośród nas, kształtując ścieżkę losu i pozostając nam wiernym pomimo wszelkich niedociągnięć nasza własna lojalność. Pies-bóg jest nam lojalny i uczy nas lojalności zarówno swymi przyjaznymi pocałunkami, jak i warczącą czujnością. Zarówno przez jego powinowactwo do księżycowej ciemnej nocy, jak i obgryzanie kości śmierci, ale także przez jego chrapanie koszmarów i upór sfory.
Kiedy spojrzymy wstecz na ten moment, za dziesięć lat, powiemy:nas samych, „to był epicki, piękny, zagmatwany, mroczny, głęboki i niesamowity czas?” A może powiemy:„Żałuję, że nie otworzyłem się do tego momentu…” Tak czy inaczej, za dziesięć lat nadal będzie siedział obok nas lojalny pies… albo spał u naszych stóp, albo słuchał bez żadnej z zrozumienie, które nazywamy zrozumieniem…zadowolenie na śmierć…skrzydlaty pies słoneczny leżący w cieniu doliny.
Modlitwa:pomóż nam przejść przez ten krytyczny moment dzięki lekkości naszych serc…obyśmy pozostali wierni do wszystkich elementów pracy.
Zdjęcie Creative Commons:https://www.flickr.com/photos/liberato/