Jedną z moich pasji jest czytanie o tym, jak niektórzy z naszych astrologicznych przodków pracowali i myśleli o astrologii.
Ulubionym jest Firmicus Maternus i uważam, że ten jego cytat o Księżycu (który używałem w wykładach na temat faz księżyca w ciągu ostatnich kilku lat) jest naprawdę poetycki.
„… ponieważ czujemy w naszych ciałach wzrosty przybywającego Księżyca i utratę jego ubywania. Najgłębsze części człowieka rosną, gdy rośnie Księżyc, a kiedy zaczyna tracić światło, omdlewają, zmęczeni w ciele; kiedy znów dorośnie, ich siła wzrostu powraca”. *
Uwielbiam, jak wymownie te słowa łączą Twoje „najskrytsze części ‘do przypływów i odpływów Księżyca, jakby wschody i opadanie Księżyca było przewodnikiem po ziemskim życiu.
W tej chwili Księżyc jest jej cyklem zanikania, fazą balsamiczną, pozwalającą odejść niewielkiej ilości światła, którą musi przyciemnić, zanim zostanie odświeżona przez Słońce (w czasie nowiu).
Podobnie my również jesteśmy zaproszeni do odpuszczenia, uwolnienia, zamknięcia, zakończenia i wycofania się.
Podobnie jak Księżyc tracący światło, twój duch, a nawet ciało może teraz słabnąć, trochę zmęczone przez ostatnie cztery tygodnie i potrzebować chwili spokoju, najlepiej w samotności, aby się zregenerować.
Być może wiedząc, że Księżyc znów wzrośnie, co z kolei zainspiruje Cię do ponownego połączenia się z „mocą wzrostu „(w przyszłym tygodniu, po nowiu Wagi) pomoże ci powiedzieć „nie”, cofnąć się i nacisnąć pauzę na krótką chwilę w ciągu najbliższych kilku dni.
Czy dostrajasz się do Księżyca? Czy zauważasz zmiękczenie, rozluźnienie lub zwiększoną potrzebę odpoczynku, gdy w tym miesiącu wkraczamy w ciemną, balsamiczną fazę Księżyca?
*(Cytat pochodzi z tłumaczenia Brahmy i można go znaleźć na stronie 118.)