To, co może sprawić, że ten balsamiczny Księżyc jest szczególnie refleksyjny i introspekcyjny, to fakt, że następne najjaśniejsze światło niebieskie – Wenus, najjaśniejsza planeta po Słońcu i Księżycu – również zanurzyło się w swojej fazie ciemności.
Gdy zbliża się do Słońca, Wenus (jak każda inna planeta) nie jest już widoczna. Wenus jest w środku swojego cyklu, przechodząc od gwiazdy porannej do gwiazdy wieczornej, ale robi to w okresie niewidzialności.
Symboliczny 
Mówiąc, że ani Księżyc, ani Wenus nie oferują żadnego światła, niebo ma introspekcyjną lub wewnętrzną jakość. Rzeczy dzieją się za kulisami, z niewidocznego miejsca.
Adam Gainsburg w swojej genialnej książce Światło Wenus opisuje ten czas w cyklu Wenus jako jej „Fazę zanurzenia”. Dzieje się tak, gdy znajduje się ona między 13 stopniami za Słońcem, dopóki Wenus nie złapie Słońca (w wyższej koniunkcji). A jednak z tej ciemności wyłania się ten cichy głos (bo jest to mały głos, delikatny, prawie dziecinny) mówiący o potrzebie wzmocnienia pozycji kobiet.
Tematem zbiorowym, który Gainsburg kojarzy z tą fazą, jest „pogłębianie i internalizacja naszej kobiecej intencji”. „Własna dharma” Gainsburga przypisywana tej fazie polega na „docieraniu do wewnętrznych i zewnętrznych ograniczeń w celu zwiększenia rozmachu wysiłków na rzecz poprawy społecznej”.
Jeśli to przemówienie nie jest tego przykładem, nie jestem pewien, co to jest!
Emma Watson to Baran z jasną poranną gwiazdą Wenus w Rybach.
Jeśli chcesz więcej o cyklu Wenus, powyższa książka Adama jest świetna, podobnie jak artykuł Gary'ego Catona na temat Wenus w „Astrology The Next Generation”
Czy wiesz dużo o swojej Wenus? Czy możesz w ogóle odnieść się do tematów wymienionych powyżej?