De retrograde golf van Mercurius door het teken Vissen lijkt het juiste moment om te praten over stoffen die onze visie aantasten en de pijn verdoven waar we in de echte wereld nog niet klaar voor zijn. Elke afhankelijkheid waartoe we ons wenden, of het nu onze hunkering naar voedsel, sigaretten, alcohol of heroïne is, is een band die we nooit hebben verbroken en de toewijding aan lang verloren gewaande herinneringen die moeten worden losgelaten. Emotionele stormen zullen komen en gaan, maar onze fysiologie zal niet echt genieten van onze pogingen om gevoelens binnenin opgesloten te houden, en hoewel we een glas wijn nodig lijken te hebben om de spanning los te laten, zal het het probleem alleen maar dieper in het fysieke vlak duwen waar het steeds moeilijker wordt om het ware doel in ons leven te zien.
Astrologie van afhankelijkheden
Alle afhankelijkheden zijn te vinden in het twaalfde huis, met zijn liniaal, Neptunus uitdagend of in het teken Vissen. Elk van deze betekenissen heeft zijn eigen manier van manifesteren, het twaalfde huis spreekt over iemands psychologische problemen of problemen uit het vorige leven, Neptunus poseert voor een relatie die ons bindt, en het teken Vissen dat spreekt over schulden die voorouders voor ons hebben achtergelaten om op te lossen. Hoe dan ook, er is een onbewuste behoefte om het beeld te vervagen, onze talenten opzij te schuiven om een schuld aan het verleden op te lossen, en de fijnste, meest intieme communicatie te blussen vanwege pijnlijke ervaringen die ons ooit gebroken hebben achtergelaten. Elk van de stoffen die we aan onze fysiologie opleggen, is een kwestie van geesten die we proberen op te roepen, die emotie, liefde, dood of het leven zelf verslaan, afhankelijk van de oerangst die we in ons dragen.
Zulke sterke Neptuniaanse elementen van de wijde onderbewuste wereld en dromen die ons verdrinken in plaats van deuren voor ons te openen om naar het ideaal te reiken, worden altijd op verschillende manieren gecombineerd met Mars, Mercurius en de maan om stevige verslavingen te veroorzaken die onmogelijk lijken afschudden. De maan, die de emotionele kern is en de behoefte van onze ziel die is uitgeblust, vertelt het verhaal van emoties die we opzij proberen te schuiven. Sommigen zullen door onze strot worden geduwd in plaats van erover te praten (Mercurius) en anderen zullen niet realistisch worden gezien op manieren die ons in staat stellen verder te gaan (Mars). Er is een sterk verband tussen al deze entiteiten, aangezien Mars de materiële wereld, angst en het niveau van het lichaam dat we bedwelmen vertegenwoordigt, en Mercurius staat voor onze manieren van zelfexpressie die we proberen te blussen, meestal door vrij letterlijk iets te zeggen door de keel.
Jupiter is ook betrokken bij de beproeving, want zijn verlangen om weg te lopen van de realiteit en de dingen in een mooier licht te zien dan het werkelijke, kleurt onze wereld met gebrek aan vertrouwen wanneer ze wordt uitgedaagd. Geleid door zijn symboliek, zullen we zien dat het grootste verlangen naar zelfbedrog en 'geïnduceerd' geluk leeft bij degenen die giftige stoffen zoals cocaïne of lijm snuiven. Kwik zal spreken van ingeslikte middelen en rook in onze keel, terwijl Mars en Saturnus de sterkste onbewuste banden betekenen door middel van naalden die de huid binnendringen. Roken gaat rechtstreeks naar de longen waar emoties worden gedoofd (maan), terwijl ingeslikte medicatie en alcohol de solar plexus (zon), ons wilscentrum, bedreigen en laten zien dat we ons niet meer machteloos moeten voelen wanneer we de echte wereld onder ogen zien.
De roeping van het hart
Het belangrijkste om te onthouden is dat elke afhankelijkheid ons oproept om onszelf meer vrijheid te geven als we verantwoordelijkheid nemen voor onze eigen acties en ons eigen lichaam. Neptunus verheft zich in Waterman, waar we vrij zijn om authentiek te zijn als onderdeel van een verenigd en bevrijd collectief. Elke worsteling met middelenmisbruik provoceert en roept ons op om onze emoties meer ruimte te geven en ze de weg te wijzen. Onze benadering van fysiologie en onze zelfdestructieve keuzes vertegenwoordigen de onderstrepende staat van emotionele vrijheid om boosheid te tonen, onszelf te beschermen, onze ogen uit te huilen, of angst te voelen, wanhoop en depressief te worden. Uit wantrouwen in onze eigen mogelijkheden om uit negatieve emoties en lussen van verdriet en woede te komen, verliezen we het vertrouwen in onszelf en besluiten we onze innerlijke leiding op te geven in plaats van onszelf te ondersteunen om zoveel te schreeuwen, rennen en huilen als nodig is om ons hart te reinigen.
Als we zouden geloven in ons hart en de afstemming ervan op de wegen van het Universum, zouden we zien dat het loslaten van elke emotie ons de juiste weg toont volgens de natuurlijke orde der dingen. Met de juiste begeleiding en mensen om mee te praten, is er geen afhankelijkheid die niet ontward kan worden, hoe vaak we dezelfde lus herhalen om onszelf vast te binden aan die instinctieve emotionele terughoudendheid. Onszelf toestemming geven om te voelen, boos, boos of onverklaarbaar verdrietig te worden is wat ons mens maakt en ons ruimte geeft om met pijnlijke werkelijkheden om te gaan. Alleen als we ons echt bewust zijn van de ontevredenheid in ons hart, hoe duister en belastend het ook is, zullen we de motivatie vinden om een verandering aan te brengen die ons stap voor stap constructief vooruit zal brengen.