Een meditatie over hart en ziel:
* Mercurius in het hart van de zon vanavond presenteert een krachtig moment van wedergeboorte, regeneratie en bekrachtiging voor Mercurius-gerelateerde dingen, terwijl de grote waterdriehoek een gevoelvolle kans opent voor genezing, groei, en grotere emotionele intelligentie. Het is een geweldige dag om te delen, te spreken en te leven vanuit het hart, met een geest van vrijgevigheid en vanuit het verlangen om te delen wat je hebt en wie je bent, met anderen.
Al te vaak worden we berekend over wat we hebben, wat we nodig hebben om ons veilig of beschermd te voelen, en wat we wel of niet aan anderen verschuldigd zijn of wat anderen ons schuldig zijn. We rechtvaardigen regelmatig de noodzaak om vast te blijven zitten in ons eigen 'speciale geval' in plaats van te kijken wie anderen zijn, waar ze mee te maken hebben en wat ze op het niveau van het hart van ons nodig hebben. In plaats van vanuit het hart contact te zoeken met mensen, bedenken we regelmatig 'objectieve' manieren waarop we anderen tijdelijk kunnen bevredigen, en dit bevredigt ons op zijn beurt, tijdelijk. We zeggen:“Nou, ik heb gedaan wat je wilde, of ik heb je gegeven wat je nodig hebt, objectief gezien, dus wat is er nog meer? Wat heb je nog meer van me nodig?”
Onder deze mentaliteit ligt een onvermogen om onderscheid te maken tussen materiële en spirituele substantie. Soms worden kinderen bijvoorbeeld opgevoed en krijgen ze alles wat ze nodig hebben; ze krijgen de juiste instructies om productief of succesvol te zijn, ze worden gedisciplineerd of getraind om succesvol te zijn, ze leven misschien zelfs in rijkdom of hebben misschien niets, maar ze worden niet echt geliefd of zelfs echt gezien. In feite kunnen ze worden behandeld alsof ze een emotioneel ongemak zijn op elk moment dat ze iets emotioneels vragen of nodig hebben.
Dezelfde kinderen zullen vooruitgaan in het leven en denken dat betekenis of waarde wordt gemeten aan de hand van materiële verdiensten, meetbare resultaten of uitwisselingen, en door al dan niet te voldoen aan 'objectieve verwachtingen'.
Dit is een angstige manier van leven, een overlevingsmechanisme dat ten grondslag ligt aan het gevoel genegeerd, ongezien of ongehoord te zijn.
En toch, omdat het zo zeldzaam is om echt lief te hebben en bemind te worden, omdat liefde aanwezigheid vereist en aanwezigheid zo angst oproept als je geleerd hebt er bang voor te zijn, proberen we onszelf en anderen tevreden stellen met checklists van 'dingen'.
Ik herinner me dat ik als kind in de bank zat en op zondag luisterde naar mijn vader die predikte vanaf de preekstoel. Hij vertelde mensen die elke week naar de kerk kwamen, vaak gevoed door schuldgevoel, angst en innerlijke onrust, vaak dat het geven van tienden aan de kerk van hun salaris niet de manier was om een zinvolle bevrijding van existentiële angst te vinden. Ja, het is belangrijk om tienden te geven, maar de echte investering is een investering van je hart, en de som is het totaal van wie je bent. De echte investering, in de tijd, vraagt van ons alles, en dat blijft zo totdat we ‘ja’ zeggen. We zijn misschien niet klaar om alles te geven, maar we moeten niet doen alsof het gooien van centen naar het goddelijke zijn oneindige honger naar onze volledige en onverdeelde aandacht zal stillen.
Gebed:verras ons met de genade die u voor ons in petto heeft wanneer we leren meer te geven en volmondig "ja" te zeggen.