Ten eerste is een grote vuurdriehoek een complexe aspectconfiguratie van drie of meer planeten die alle drie de tekens van hetzelfde element bezetten (in dit geval de vuurtekens:Ram, Leeuw en Boogschutter) op ongeveer 120 graden van de ene planeet naar de andere. Wanneer je de planetaire punten met elkaar verbindt, ziet het algemene beeld eruit als een grote driehoek.
Misschien is het meest opvallende patroon met een grote driehoek van welke aard dan ook de elementaire nadruk. Wanneer zoveel planeten de tekens van hetzelfde element passeren, zullen we merken dat we worden verteerd door de uitdrukking van dat specifieke element. Met een grote waterdriehoek worden we misschien verteerd door emotie, geheugen en psychologische complexiteit, zoals een grote familiebijeenkomst na een begrafenis (de waterige kwaliteit kan overweldigend zijn). Met een grote aardedriehoek het beeld van het verplaatsen van onze huizen van het ene huis of appartement naar het andere (dozen, details, klusjes, winkelen, tillen, organiseren, herschikken, rekeningen, enz.). Met een grote luchtdriehoek, het beeld van de laatste week van de universiteit:toetsen, examens, papers, lange gesprekken, e-mails, ideeën, allemaal kolkende intensiteit. Dus met een grote vuurdriehoek hangt vandaag dezelfde soort overweldiging in de lucht, die zich uitdrukt door de taal van vuur:intensiteit, actie, ego, geest, animatie, opwinding, passie, hitte, humeur en irritatie.
Omdat de maan snel beweegt, zal de grote vuurdriehoek niet lang duren, een kwestie van een dag of zelfs maar vanmiddag, maar als we erop letten, kunnen we misschien een glimp opvangen van een vuur dat uit het niets ontspruit!
br />
Vuur staat voorop. We weten dit omdat al onze vurige scheppingsverhalen ons vertellen. Of het nu de oerknal of de bijbel is, het leven begint met een explosie van leven en licht, hitte en geschreeuw. Vuur komt op de eerste plaats. Het explodeert naar buiten voordat gedachten en ideeën volledig tot woorden zijn gevormd. In feite lijken woorden zich rond vuur te vormen; de impuls zelf daalt als een geest van boven af. Zelfs de duif als vredesboodschapper daalt van boven neer:“Het woord wordt vlees.” In ons leven kunnen we dit ervaren als de plotselinge uitbarsting van inspiratie, de mond in mond-commentaar, de uitbarsting van energie, de plotselinge woede of irritatie, evenals de breuk in de wolken, het salvo van opzettelijke pijlen naar het doel, en de hartstochtelijke overtuiging die onze gedachten zowel lijkt te vereenvoudigen als te intensiveren (de aanraking van de vingers op de slapen, de gesloten ogen voor de plotselinge heroïsche vlam van de pupillen). Vuur staat voorop.
Vuur is de fantasie van het doel. Alle spirituele ideeën zijn voornamelijk gebaseerd op vuur en vuur op doelen. Wanneer een grote vuurdriehoek er doorheen veegt, worden we verteerd door tongen van vuur die hun doelen tot ons spreken. De doelen van vuur zijn over het algemeen tweeledig:meer van zichzelf worden (zich verspreiden en sterker, groter, intenser en verreikender worden), waardoor het primaat wordt versterkt, en verteren terwijl het zich vastklampt (waardoor zijn primaat behouden blijft). Om vuur te laten groeien, heeft het meer materiaal nodig om zich te voeden:lucht, hout, enz. Als we geen arena's van ons leven hebben opgezet om het vuur vast te houden en te voeden, dan zal het alles om ons heen verteren als het er doorheen raast . Als we alleen maar twinkies in de la hebben, dan zal de plotselinge uitbarsting van hartstochtelijke honger de twinkies opeten en zeggen:"Dit is vooral wat ik nu nodig heb." Omdat vuur de tienduizend dingen verteert omwille van zichzelf, zal het niet discrimineren. We moeten daarom oppassen dat we altijd offergaven voor het vuur hebben. Voor sommige mensen is het schrijven, lezen, kunst en cultuur, voor anderen seks, beweging, live muziek en grote menigten. Als er vuur doorkomt als we niets hebben om het te voeden, als we niet ergens heen kunnen, kunnen we gemakkelijk verteerd worden. Vurige bezetenheid is zo vaak die ego-hongerige geest die er doorheen raast en de plaats verwoest. Daarna kunnen we het niet helpen, maar voelen dat er iets heiligs is gebeurd, en toch zijn we in de nasleep van vernietiging... voor onszelf, voor anderen, onze families en huizen, onze banen, enz.
Wij vorm vuur door wat we het geven. We beperken en houden vuur vast door hoe we het toestaan om zich te verspreiden. Dit begint, deze onderscheidende voeding begint, wanneer we erkennen dat de ideeën van primaat en pittige urgentie fantasieën zijn. Weet je nog hoe we begonnen met het idee van een vurige oorsprong? Om ons te herinneren, moeten we pauzeren, stoppen en iets naar voren roepen dat nog steeds 'daar achter' is. Dat kunnen we ook met vuur. Vuur is niet letterlijk "eerste" omdat oorsprong "eerste" een fantasie is. Als we eenmaal voorbij het letterlijke begin en einde van het leven gaan, als we eenmaal voorbij het betonnen vuur en in het denkbeeldige vuur gaan, dan kunnen we de zelfverzekerdheid van vuur, zijn primaat, herkennen, het is "Ik ben eerstheid", als een denkbeeldige waarheid, een kenmerk of streep op zijn dierenvacht, in plaats van een metafysische verklaring of ultieme waarheidsclaim. Om dit te doen, moet je vanaf het begin de relatie van vuur met de andere elementen waarnemen, wat moeilijk is om te doen, aangezien een van de grootste gaven van vuur het alles verterende gevoel van voorrang en 'eerst zijn' is.
A heel gewoon voorbeeld...
Op een dag word je meegesleurd in een intense golf van verhit enthousiasme. Eerst denk je bij jezelf:"Ik moet gaan hardlopen", of misschien:"Ik moet gaan winkelen." De energie barst uit elkaar, dus je moet snel kiezen...'Ik ben hier en ik kom eerst', zegt het vuur, 'Laten we nu gaan!' Je erkent dat het vuur willekeurig is en dat je een tijdvenster hebt waarin je kunt profiteren van de energie. Met een beetje discriminatie, misschien het resultaat van leeftijd en het besef dat de "coming firstness" van vuur je de neiging heeft om je mee te slepen in misleide fantasieën over wat belangrijk is, doe je een stap achteruit, onthoud dat de kelder moet worden georganiseerd en besluit de burst te gebruiken om iets gedaan dat je niet alleen gelukkiger zal maken op de lange termijn, maar dat je ook duidelijkere en preciezere opties zal geven voor wat het volgende vuur moet voeden, wanneer het de volgende uitbarsting is. Want, weet je nog, je stopt en bedenkt dat er iets is dat een 'lange termijn' wordt genoemd. De "lange termijn" is de erkenning dat de fantasie van vuur van begin en einde zich beweegt binnen de context van de eeuwigheid, die geen begin of einde heeft.
Vuur verleidt ons te denken dat visieborden, op dit moment, wanneer de inspiratie toeslaat, zal dit productiever zijn voor onze 'levensdoelen' dan het snoeien van je kast, het schoonmaken van je koelkast, of het schrijven van een bedankbriefje of zelfs het opruimen van je e-mailinbox. Het is natuurlijk niet zo dat het ene beter is dan het andere, maar de hoogste prioriteit van vuur zal ons altijd proberen te overtuigen dat de urgentie ervan boven alles komt.
Aan de andere kant kan dit precies het medicijn zijn dat we nodig hebben wanneer we zijn te anaal geworden en discrimineren. Als het beeld van een obsessief georganiseerde opgesloten die plotseling de deur opentrapt en haar mond vult met slagroom terwijl ze door de doodlopende weg rent. Vuur bevrijdt ons omdat het zegt:"Ik kom eerst, stop met proberen me zoveel voor te stellen... voor het leven zelf."
Is vuur het leven zelf? Vuur wil ons het laten geloven, en als we haar gezicht zien, zijn we gelovigen.
Vuur geeft ons vaak het gevoel dat we verliefd zijn. Vuur als liefde brengt ons naar die pijnlijke plek van universeel sentimentalisme. "Het universum vertelde me dat het waar was", of "het universum heeft alles op één lijn gebracht om perfect te gebeuren." Wanneer alle dingen synchroon tot ons spreken, gelijktijdige bevestigingen van onze bestemming of betekenis, moeten we waarschijnlijk onze broek controleren omdat ze waarschijnlijk in brand staan. Maakt dat vuur tot een leugenaar? We zeggen "alles is vol liefde", terwijl we bedoelen "vuur is alles, vuur is de eerste, vuur vuur, ik wil vuur."
Vuur trekt natuurlijk mythisch de titanendief, Prometheus aan . Net zoals wanneer de golf van energie doorkomt en we gaan winkelen, visionboarden of de stem van het universum horen (uni betekent eenheid, primaat, eerstheid), wanneer het primaat van vuur ons ervan overtuigt:"Ik ben alles wat er is, ' en 'laten we het nu hebben', bedriegt vuur ons niet met zijn zwavelhoudende ongeduld? Als we de twinkie grijpen en wegrennen, worden we dan niet als de noodlottige Prometheus, eeuwig gestraft door de goden? Geketend aan de geïsoleerde kliffen van onze metafysische ambities, en gedwongen om onze boze lever keer op keer te laten uitrukken door een gigantische roofvogel... dezelfde neerdalende geestvogel wiens beeld de duif is? Dezelfde duif die Prometheus weer samenbindt om hem tegen zonsopgang opnieuw te martelen.
Vuur is een boze minnaar. Zo essentieel. Zo vrij. Dus eerst. Maar ook imaginair. De kosmos vormt en informeert zichzelf keer op keer, gevoed door de aanwezigheid van wat het is gegeven, maar ook gegeven aan het idee dat het zichzelf alleen voedt.
Dus, vandaag, waar zal ons messiascomplex leid ons? Het bracht me ertoe dit te schrijven. Omdat ik de neiging heb om het vuur te voeden met schrijven en lezen. De fantasie van vooruitgang op de vurige weg van schrijvers wiens namen in de sterren staan geschreven. De Maan in Boogschutter driehoek Uranus in Ram en Jupiter in Leeuw.
Gebed:help ons de eersteheid van het vuur te verbranden in de vlammen van de eeuwigheid
Afbeelding met dank aan Laura Canovaro bij creative commons imagelicenties