Laten we dieper ingaan op de Mercurius/Pluto-conjunctie. Alsof het op het juiste moment was, had mijn dochter gisteravond misschien haar meest epische kernsmelting van haar 6 weken op planeet aarde. Omdat zowel mijn vrouw als ik ons verstand verloren voor ongeveer vijf uur, hadden we ook de gelegenheid om veel "diepe shit" te overdenken. De ervaring was niet anders dan een paddenstoelenreis. In die vijf uur werd ik:
* Een dansende dwaas die denkt aan kosmisch lijden...haar ontroostbare kreten en kreten de kreten en kreten van iets tijdloos
* Een origami master inbakermap, nadenkend over de geometrie van vrede
* br />* Een sshhush en witte ruismachine, die zich afvraagt hoe de eerste mensen ooit een vierde trimester buiten de baarmoeder hebben overleefd en het gevoel heeft dat er iets heel mechanisch is aan het proces van het leven dat zich ontwikkelt waar we niet graag naar kijken omdat we er de voorkeur aan geven verhalen over engelen
* Volledig gedesillusioneerd door het ontwikkelingspsychologische gebabbel over hoeveel werd je vastgehouden of verzorgd of werd er met je gepraat of hoe hebben je ouders met je geslapen...het leven is verfrissend primitief vergeleken met wie veroorzaakte wat ons overkwam toen we baby's waren
* Ik werd een zenboeddhist... in de tijd dat ze stil en kalm was, was mijn rust en kalmte de ware definitie van leeg... zoals in moe, klaar, maximaal en leeg als een stoïcijnse kikker zittend op een lelieblad ... is dit liefde, is dit leven, is dit is gewoon een slechte nacht...wat maakt het uit...ik heb niets meer
* Een alleenstaande moeder...allemaal alleenstaande moeders...heilige shit wat dat betreft
* Een in de steek gelaten kind, een in de steek gelaten ouder... Ik moest haar afzetten om even op adem te komen...mijn vrouw deed het ook...we maakten een grapje....stopte haar in een mand zoals Moses glimlachemoticon
* Iemand staat klaar om elke laatste ongevraagde ouderschapsadviesgever op Facebook in de kusser te slaan... is het mogelijk om iets over ouderschap of kinderen te posten zonder een dozijn ongevraagde adviezen?
* Een dorstige man...Ik kon niet eens een slok water krijgen voor ongeveer 2-3 uur...de eenvoudigste dingen worden het moeilijkst, en het woord offer hing boven mijn hoofd zoals een sterke aanval van misselijkheid over je hangt...vretend, verlammend, als een zieke hand je tegenhouden..
Nu zeggen ze dat het een groeispurt van zes weken is. Ze zeggen dat het gas is. Ze zeggen dat het geen gas is. Ze zeggen dat het het 4e trimester is. Ze zeggen dat er redenen zijn. Ze zeggen dat er geen redenen zijn. Ze zeggen dat ouderschap een offer is. Ze zeggen dat het allemaal om liefde gaat en dat het makkelijk kan zijn.
Ze zeggen dat ze zeggen dat ze zeggen... maar ik hoorde alleen maar geschreeuw...
Vanmorgen heb ik er een uur over gedaan om de fragmenten van de traanbom op te ruimen... hoe de dingen zijn gekomen waar... een fles water op de grond gerold bij de tv , een spuuglap die bovenop een verwarmingsopening is gepropt, de witte ruismachine die nog steeds rollende golfgeluiden speelt, de honden die omhoog kijken ... eten, buiten, eekhoorns? De handdoeken op de vloer in de badkamer, ventilator draait nog steeds, vuile borden op het aanrecht, melkvlekken op zowat alle meubels.
Ik zit een minuutje in het puin... ik voel me leeg. Ik loop naar boven en kijk naar mijn vrouw en dochter. Ze lacht en kijkt naar het plafond alsof ze engelen ziet dansen op een plek die we niet kunnen zien. Ze zwaait met haar armen in de lucht. Mijn vrouw kijkt naar haar zoals op de dag dat we haar voor het eerst mee naar huis namen.
"Moeilijk te geloven dat alles is gebeurd", zei ze tegen me.
"Moeilijk te geloven," herhaalde ik.
Dus, waar je eigen Mercurius/Pluto-ontploffingen je ook brengen, vergeet niet dat het leven zo is. Het is rauw. Het is krachtig. Het is gevuld met glorie en pijn en irrationaliteit. Het is gevuld met de poging om het lijden te verlichten. Het is gevuld met leegte. Er is veel wijsheid te vinden of op te doen, maar niet alles is nodig of toepasbaar. En er zijn engelen in het plafond. Mijn dochter ziet ze in de bladen van een plafondventilator of de witte spikkels. Ik zie ze aan het plafond van de hemel.
Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik gisteravond bij mezelf dacht:"Mercury/Pluto, oké, bedankt."
Gebed:Oké. Het is moeilijk te geloven. Maar bedankt.