Voordat we kijken waar we vandaag op moeten letten, nemen we even de tijd om na te denken over NASA's allereerste flyby van de planeet Pluto, die nu plaatsvindt na bijna tien jaar vliegen.
Naast de prachtige foto's die we nu van Pluto van dichtbij kunnen zien, discussiëren wetenschappers nog steeds over de status van veel objecten/planeten van vergelijkbare grootte in het zonnestelsel. Zo zei de hoofdonderzoeker van de Pluto-missie, Alan Stern, onlangs dat hij het niet eens is met de degradatie van Pluto tot een 'dwergplaneet':'We leren net dat veel planeten kleine planeten zijn, en dat hebben we niet gedaan' t weet dat niet eerder. Feit is dat in de planetaire wetenschap objecten zoals Pluto en de andere dwergplaneten in de Kuipergordel worden beschouwd als planeten en planeten worden genoemd in de dagelijkse discussie op wetenschappelijke bijeenkomsten.”
Als astrologen lijkt dit misschien dwaas, omdat de meesten van ons kennen heel goed de krachtige effecten en archetypische/astrologische realiteit van de planeet Pluto. Verklein het, upgrade het of vergroot het... het verandert niets aan het feit dat Pluto-transities krachtig zijn of dat een hoekige Pluto in een geboortehoroscoop een onmiskenbaar reëel effect heeft op iemands leven, toch?
Nou... ja en nee. Geloof het of niet, er zijn een groot aantal astrologen die de buitenste planeten (voorbij Saturnus) niet herkennen, specifiek omdat ze niet zichtbaar zijn voor het blote oog en omdat ze een beetje uitdagend zijn voor het oude systeem en zijn strak georganiseerde visie. We kunnen hier de spot mee drijven of het als een soort fundamentalisme of verouderde onwetendheid beschouwen, maar het is eigenlijk niet zo anders dan de wetenschappers die het zonnestelsel vrij willen houden van de ambiguïteit van de duizenden andere objecten die we voortdurend ontdekken. We moeten ons afvragen wat er voor ons op het spel staat dat zoveel astrologen en astronomen een enorme verscheidenheid en overvloed aan planetaire objecten buiten ons bewustzijn willen houden? Waarom is er zo'n weerstand tegen het herkennen van objecten buiten ons letterlijke gezichtsveld? Waarom zijn we bang voor toenemende complexiteit?
Het voor de hand liggende antwoord is dat complexiteit en ambiguïteit ons gevoel van veiligheid, orde, voorspelbaarheid, precisie, harmonie en rationaliteit bedreigen. Ze bedreigen het idee dat God een nette schepper is die een netjes ogend zonnestelsel heeft gemaakt. Ze bedreigen het idee dat astrologie een goddelijke en ordelijke wetenschap of systeem is, met een lange geschiedenis die vandaag de dag nog steeds geldig is. Ze bedreigen onze filosofieën over onszelf, over de werkelijkheid, over de waarheid, over goddelijkheid, en ze introduceren een gigantisch gevoel van het onbekende dat steeds dichterbij komt... zijn aanwezigheid is even onheilspellend als altijd.
Als we achterover leunen en gewoon het bestaan ontkennen van hoe ons zonnestelsel er werkelijk uitziet... als we zeggen:"Nou, het is niet zichtbaar voor het blote oog, of het is niet de juiste maat", zal de realiteit van deze planeten onze projecties en onze ontkenning verzamelen en het is waarschijnlijk dat ze afgezanten zullen worden van alles waar we bang voor zijn (althans in het begin). Net als de ontdekkingsreizigers in het westen die hun angsten projecteerden op de inheemse mensen die ze ontmoetten toen ze aankwamen, zijn wij in staat om nieuwe planetaire levensvormen evenzeer van ons te vervreemden als mensen of dieren of ecosystemen.
Als we dat eenvoudig kunnen onthoud dat wat we ontdekken niet alleen "dingen daarbuiten" zijn, maar dat het het echte leven is.
Vanmorgen kwam mijn vrouw binnen en zei:"kijk hier eens naar!" Ze hield een vlinder vast die net uit zijn cocon was gekomen, letterlijk binnen enkele minuten, in onze brievenbus. Hij leerde voor het eerst lopen en zijn vleugels bewegen. Nadat ze het naar buiten had gebracht, keek ik naar de eerste foto van Pluto, en ik hoorde een kleine stem zeggen:"Dit is net zo kostbaar."
Het is gemakkelijk om planeten te zien als goden of archetypen of krachten of tekenen of betekenissen van de goddelijke geest, of wat dan ook, maar soms helpt het om gewoon een stap terug te doen en te onthouden dat planeten georganiseerde levenssystemen zijn. En alleen omdat ze anders zijn dan wij, betekent niet dat we ze luchthartig kunnen objectiveren.
Dit debat over planetaire classificatie. Dit debat onder astrologen over de vraag of deze planeten een echt "effect" hebben. We missen de vlinder die uit zijn cocon komt. Interessant genoeg vergeleken de Grieken de psyche of ziel vaak met een mot of vlinder... en Hades/Pluto was de heer der zielen.
Het kan lang duren om oudere astrologische leringen te integreren of te synthetiseren met nieuwere planetaire ontdekkingen, maar deze planeten zijn niet zomaar wezen die op de drempel van een koninklijke familie landen. Onzichtbaar of niet, ze zijn er altijd al geweest, en we zouden er verstandig aan doen om de goddelijke kracht en het leven dat ze ons brengen te eren.
Nu, waar moet je op letten gezien de hedendaagse astrologie:
* Een cruciaal moment, het gevoel op een kruispunt te staan, op het punt te staan het nieuws of een beslissing te ontvangen, op het punt te staan een keuze te maken (Maan vierkant de knopen, aanvragen om Mercurius samen te voegen en de nieuwe maan te maken)
* Humeurig, emotioneel, familiaal, privé, intern, aan huis gebonden (Maan in Kreeft)
* Fantasieën, verlangens, behoeften en wensvervulling, vertrouwen op iets of iemand groters om ons te trekken door, onszelf verliezen, huilend, uitgeput, uitgeput, hoopvol, romantisch (Maandriehoek Neptunus)
* Een transformerend moment, een krachtige golf van onverwachte emoties, iets met betrekking tot thuis, familie, het verleden, afkomst , genetica, enz. (Maan tegenover Pluto)
* Ontberingen, nuchterheid, moeilijkheid, volwassenheid, focus, toewijding in liefde (Venus vierkant Saturnus)
* Een nieuwe start, een nieuw begin, op e die draait om leefsituatie, familie, het verleden, huis of stam, baby's of kinderen, moederschap of opvoeding, land of eigendom, enz. (Nieuwe Maan in Kreeft)
Aangezien deze nieuwe maan ook vierkant is naar Uranus in Ram, is het mogelijk dat deze nieuwe maan niet alleen een nieuw begin markeert, maar ook een vertrek van iets ouds of achterhaalds omwille van iets totaal nieuws. Het kan zijn dat we tijdens de volgende maancyclus bepaalde elementen van ons leven volledig moeten vernieuwen of herstructureren, vooral omdat Jupiter en Saturnus vierkant zullen zijn en ons een generatie-uitdaging zullen bieden ... het oude versus het nieuwe, of het traditionele versus het innovatieve.
Gebed:Er zijn zoveel dingen die we niet met het blote oog kunnen zien...soms komen ze toch in beeld.