Als planeten zoals de maan en Venus in een meer stressvolle dynamiek met elkaar komen, moeten we goed naar de tekens kijken om een beter idee te krijgen van hoe de spanning eruit zou kunnen zien. De Maan en Venus neigen tenslotte naar vergelijkbare kwaliteiten ... ze houden allebei van schoonheid, warmte en relaties. Traditioneel worden ze allebei gezien als meer 'vrouwelijke' planeten, en ze maken allebei een groot deel uit van de soepelheid, flow, harmonie en het plezier van onze dagelijkse ervaring.
Wat over het algemeen gebeurt wanneer de Maan Venus vierkant maakt, is dat een bepaald emotioneel verlangen of een bepaalde manier van zien/voelen en relateren op gespannen voet staat met een andere manier van relateren. Bijvoorbeeld ... met de maan in Schorpioen kan het voelen als een zeer goede dag om diep te gaan. Praat met slechts een of twee goede vrienden over wat er op je hart drukt, onthul je geheimen of kruip een hele middag of avond in bed met je geliefde. Aan de andere kant willen je vrienden een grote workshop bijwonen in een populaire yogastudio, of een sportwedstrijd kijken met een groep vrienden bij die-en-die thuis. Venus in Waterman is meer geneigd tot groeps- of leeromgevingen, plaatsen waar ideeën bruisen en vooruitgang mogelijk is. Misschien heb je zin om naar het museum te gaan terwijl je vriendje horrorfilms wil kijken of wil praten over iets dat jullie allebei hebben vermeden.
Met Mercurius in de mix van het vierkant is het waarschijnlijk dat deze tegenstrijdige stijlen in de lucht vandaag iets te maken zullen hebben met communicatie, ideeën, gedachten en informatie. De Maan in Schorpioen zal het verdiepen of compliceren van populaire of vooruitstrevende ideeën waarderen. "Dat is een heel sexy idee", zegt de Schorpioen-maan, "maar ik zou het graag naakt zien", of "Ik zou er graag meer tijd privé mee doorbrengen." De combinatie Waterman Mercurius/Venus voelt zich misschien beledigd…'Waarom moet alles zo zwaar zijn? Waarom zo serieus? Waarom kun je je niet gewoon licht en vrij voelen?”
Gisteren wees een van mijn studenten er in een van mijn online cursussen op dat er een verband bestaat tussen Schorpioen en Waterman met betrekking tot de controverse van geladen gevoelens en ideeën. Ze was ter plaatse. Terwijl Waterman zich vaak vervreemd of verbannen voelt vanwege revolutionaire ideeën, wordt Schorpioen vaak verbannen vanwege hun aantrekkingskracht op het onbewuste, taboe of diepere gevoelens en onderwerpen. De ene is misschien meer cerebraal, terwijl de andere meer emotioneel is, maar beide vaste tekens zijn katalysatoren.
Onlangs sprak ik bijvoorbeeld met een klant (wiens kaart in sommige opzichten erg representatief is voor het Aquarius/Scorpio-plein) over de schietpartij in Parijs op het kantoor van Charlie Hebdo. Hij zei zoiets als:"Ik ben er eigenlijk heel erg in de war over. Ik ben helemaal voor persvrijheid, en het is duidelijk dat terrorisme iets is om eensgezind tegen te zijn, maar ik ben ook boos dat we het niet hebben over enkele van de beledigende afbeeldingen en beledigingen jegens moslims of de religie van de islam die deel uitmaakten van van het tijdschrift.” Hij zei toen:"Ik heb zin om er met mensen over te praten, maar ik ben ook bang dat ik verkeerd begrepen zal worden."
Ik heb hem mijn recente gecompliceerde gevoelens over de zaak Eric Garner met hem gedeeld.
Onlangs was ik bij een voetbalwedstrijd waar verkopers "I can't breath t-shirts" voor $ 30 per stuk verkochten. Ik hoorde een blanke man tegen de zwarte verkoper zeggen:"Zou je die niet gratis moeten weggeven?" en de verkoper, die deel uitmaakte van het publiek van het thuisteam, zei tegen de bezoeker:"scorebord teef, het lijkt erop dat je een van deze shirts nodig hebt omdat je team stikt." Beide mannen waren morbide zwaarlijvig en begonnen een raciaal beladen schreeuwwedstrijd met elkaar aan te gaan met de slogan "Ik kan niet ademen" als een belediging voor elkaar (die ook door meer mensen werd gebruikt als een beschimping van het publiek dan ik kon). tellen tijdens het spel). Dit binnen enkele dagen nadat ik mijn eigen gecompliceerde reacties had gepost op maandenlang nadenken over de Eric Garner-tape en op het besluit van de jury om de politieagent die de illegale chokehold gebruikte niet aan te klagen.
Nog een voorbeeld. Wat als iemand de schrijvers/makers van South Park zou aanvallen vanwege iets beledigends dat de South Park tv-show had uitgezonden? Op het meest voor de hand liggende niveau is het natuurlijk verschrikkelijk. Natuurlijk. Maar op een ander niveau, is er niet ook een mogelijkheid voor ons om te praten over onze fascinatie voor "ongeremde" humor? Natuurlijk, niemand IS GEEN potentieel slachtoffer in een show als South Park of een satirisch tijdschrift als Charlie Hebdo, dus er zit een vreemd gevoel van eerlijkheid in, en dit maakt allemaal deel uit van de vrijheid van meningsuiting, maar tegelijkertijd tijd, is het niet ook heel normaal dat veel mensen negatieve gevoelens hebben over het belachelijk maken van iemand of iets te intens? Hoe "verdiend" iemand ook is of hoe egalitair de kijk op satire is... is het niet normaal om te denken dat sommige shows of strips te ver gaan?
Ik heb door de jaren heen veel zeer intelligente en erg grappige, goede mensen gekend die gewoon niet in shows als South Park kunnen komen, omdat de satirische geest te passief aanvoelt- agressief of zelfs kwaadaardig voor hen. Het punt van mijn cliënt was dat hij zich alleen voelde in zijn waarnemingen en gevoelens... alsof hij over dit diepere niveau van het onderwerp wilde praten, zou hem vervreemden of zijn vrienden laten denken dat hij op de een of andere manier de schuld gaf aan het slachtoffer.
De complicatie van de huidige Maan in het Schorpioen-vierkant Mercurius en Venus in Waterman weerspiegelt het Uranus/Pluto-vierkant omdat Schorpioen wordt geregeerd door Pluto en Waterman wordt geregeerd door Uranus... en dus kunnen we zien deze dynamiek speelt zich af op kleine persoonlijke manieren zoals die waarmee ik begon of grotere maatschappelijke manieren zoals degene waarmee ik net eindigde. Het is belangrijk dat we de dynamiek van deze grotere planetaire cycli begrijpen.
Tijdens de jaren zestig, toen de Pluto-Uranus-cyclus opende, werden de planetaire eigenschappen samengesmolten en creëerden ze het gevoel van iets nieuws. De Prometheïsche kwaliteiten van uitvinding, rebellie, vooruitgang en bevrijding waren gekoppeld aan de thema's taboe-onderwerpen, diepte, macht, transformatie en het onbewuste, en het algemene effect was het creëren van diepe, doordringende, complexe vormen van bevrijding en verandering. Nu is het verhaal anders. Tijdens het openingsvierkant van een planetaire cyclus onderscheiden de planetaire kwaliteiten zich van elkaar en dagen ze elkaar uit. Dit betekent dat niet alles wat diep, complex en krachtig is (Pluto) noodzakelijkerwijs revolutionair, inventief of bevrijdend is (Uranus), en niet alles dat bevrijdend of revolutionair is, is noodzakelijkerwijs diep, complex of krachtig.
Dit is de reden waarom de beelden van revolutie die we zien zo veel gecompliceerder, omstreden en verontrustender zijn dan in de jaren zestig. Een van de belangrijkste punten van kritiek op de bezette Wall Street-beweging was bijvoorbeeld dat het allemaal rebellie was zonder een diep genoeg gevoel voor praktisch doel. Zoals de kritiek luidt... het was helemaal niet de 99%, het was meer een mega-rally voor mensen die gewoon van rally houden. Mob-mentaliteit zonder diepgang of focus. Of deze kritiek nu waar is of niet (er is al eindeloos over gedebatteerd en ik kies hier geen partij) het was de belangrijkste kritiek en de populaire reactie van veel mensen die niet bewogen werden om zich aan te sluiten bij of te sympathiseren met de bezettende beweging. De Uranus-kant van het argument reageert door te zeggen:"De beelden van verandering op het niveau van het massabewustzijn zelf zijn voldoende." De Pluto-kant zegt:"Leuk geprobeerd; je zou nog steeds willen dat je populair was geweest op de middelbare school, en dat is het deel van dit gedragspatroon dat je ontkent.' Nogmaals, het punt is niet om het debat van de ene of de andere kant opnieuw aan te gaan, of om iemand van iets te beschuldigen, maar eerder om eenvoudigweg te erkennen dat het hele complex een indicatie is van de Pluto/Uranus-dynamiek die zichzelf onderscheidt in plaats van goed met elkaar te trouwen nu.
Een ander voorbeeld..de verkiezing van Barack Obama tot ambt. Revolutionair en diep of gewoon het een zonder het ander? Het debat is eindeloos geweest. Sommigen zouden zeggen dat het voldoende is om een zwarte man voor een ambt te kiezen, alleen, ongeacht zijn status als leider of persoon. Anderen zouden zeggen dat de viering van Obama's raciale overwinning zonder diepere analyse van zijn politieke beslissingen en erfenis slechts oppervlakkige beelden van zowel ras als vooruitgang in stand houdt.
Vergis je niet, de dynamiek kan in beide richtingen iets missen. Te veel diepgang en complexiteit en we kunnen de simpele, revolutionaire golf niet vangen. Te veel Pluto kan betekenen dat er niets wordt gedaan en we geven stiekem de slachtoffers de schuld of keuren de voortzetting van een ziek patroon goed. Maar tegelijkertijd zullen te veel reactionair progressivisme en onze veranderingen niets meer zijn dan trends.
Dus... dit alles gezegd zijnde, wat gaan we vandaag doen als het gaat om onze relaties... de slaapkamer induiken voor de nacht met Schorpioen of de plaatselijke workshop bijwonen met Waterman? Tenzij de plaatselijke workshop inhoudt dat we met iemand in bed vallen, moeten we misschien creatief worden of een manier vinden om een compromis te sluiten tussen de planetaire dynamiek van vandaag! glimlach emoticon
Gebed:niet alles wat diep en complex is, zal vooruitgang en verandering teweegbrengen, en niet alles wat progressief of groepsgericht is, is echt diepgaand...help ons om betere studenten van deze dynamiek te worden...
Afbeelding met dank aan at creative commons imagelicenties