Ένας διαλογισμός για τις σημερινές διελεύσεις…
* Το 59ο εξάγραμμα του I Ching ονομάζεται μερικές φορές "Διασπορά" και απεικονίζει τον άνεμο να πνέει πάνω από την επιφάνεια του νερού, να το διασκορπίζει και να το εξατμίζει.
* Το εξάγραμμα 59 μπορεί να δείχνει μια στιγμή όπου οι άνθρωποι χάνουν την εστίασή τους και πιθανώς χάνουν τον συντονισμό ή το κίνητρό τους… η ζωτική τους δύναμη διασκορπίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις.
* Το 59ο εξάγραμμο αφηγείται επίσης την ιστορία ενός Βασιλιά που αναγνωρίζει τη στιγμή που οι ενέργειες του λαού του διασκορπίζονται και αμέσως διασχίζει το μεγάλο νερό (κάνει ένα δύσκολο ταξίδι) στους προγόνους του ναός για να ζητήσει βοήθεια από τη θεότητα. Όπως είναι φυσικό, ο κόσμος τον ακολουθεί και το προσκύνημα στο ναό γίνεται ένα τελετουργικό συγκέντρωσης που φέρνει ξανά όλους κοντά.
* Φανταστείτε ότι υπάρχει μια κατάσταση όπου ανησυχείτε ότι η εστίαση κάποιου δεν είναι αυτό που θα έπρεπε. Όλοι το κάνουμε αυτό όλη την ώρα. Το κάνουμε αυτό γιατί νοιαζόμαστε και παρατηρούμε πότε κάποιος αρχίζει να ξεφεύγει από την τροχιά. Το εξάγραμμα 59 μας λέει ότι ο καλύτερος τρόπος για να συγκεντρώσουμε αυτό το άτομο είναι να αναγνωρίσουμε ότι η εστίασή μας έχει περιπλανηθεί δίνοντας τόση προσοχή σε αυτά. Είναι ακριβώς αυτή τη στιγμή που μας δίνουν εντολή να επιστρέψουμε στις δικές μας βάρκες και να αρχίσουμε να κωπηλατούμε με άγρια και πάλι προς την μακρινή ακτή. Το εξάγραμμα 59 μάς λέει ότι η έλλειψη εστίασης που αντιλαμβανόμαστε στους άλλους μπορεί να μας κατακλύσει και, επομένως, καλύτερα να αναγνωρίσουμε τι συμβαίνει και να επιστρέψουμε στο κέντρο μας.
Το 59ο εξάγραμμα υποδηλώνει επίσης ότι εάν η εστίασή μας έχει τραβηχτεί στη σοβαρότητα της κατάστασης κάποιου άλλου, δεν είναι απλώς θέμα «να το αφήσουμε να πάει», αλλά ότι πρέπει να προχωρήσουμε μεγάλο ποτάμι και κάνε μια προσφορά ή θυσία. Πρέπει να τσιμπήσουμε τον εαυτό μας, να συνεχίσουμε και να σκάψουμε τα κουπιά μας λίγο πιο βαθιά. Δεν μπορούμε απλώς να χαθούμε στα «σκατάκια» κάποιου άλλου, γιατί δεν τον βοηθάει και δεν μας βοηθάει!
* Το Hexagram 59 λέει ότι είναι αυτό ακριβώς το επίπεδο εστίασης, αυτό το διεγερτικό πνεύμα και η εκ νέου αφιέρωση του πνευματικού μας σκοπού που θα καλέσει τις ενέργειες διασποράς να μας ακολουθήσουν πίσω στο σπίτι…στο ναό των προγόνων μας, στον τόπο της δύναμης που δίνει όλη την εξουσία σε όλους τους Βασιλείς και τις Βασίλισσες. Η επιστροφή στο κέντρο μας είναι πάντα μια πράξη ηγεσίας που ταυτόχρονα στερείται κάθε επιθυμίας να ακολουθηθεί.
* Η δεύτερη γραμμή του 59ου εξαγράμμου λέει, "Κατά τη διάλυση ορμάει τις σκάλες προς αυτό που τον υποστηρίζει."
* Η 2η γραμμή αφορά την ανάγκη να δούμε τη διασπορά να έρχεται πριν την αναλάβει. Ποιος είναι μέσα μας που αποσπάται η προσοχή του παρατηρώντας τα ελαττώματα, τον πόνο και την έλλειψη εστίασης στους άλλους; Μόλις κάνουμε αυτή την ερώτηση στον εαυτό μας ειλικρινά, θα ακούσουμε τη φωνή της ανώτερης δύναμης να μας καλεί και θα ανέβουμε βιαστικά τις σκάλες προς την ιερή της έδρα.
* Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να κωπηλατούμε, να σηκώνουμε μυϊκές δυνάμεις και να περνάμε στη μακρινή ακτή κάθε φορά που χάνουμε την εστίασή μας…αν μπορούμε να μάθουμε να αναγνωρίζουμε αυτόν που χάνει η εστίαση αμέσως όλα γίνονται πιο εύκολα.
* Όταν η 2η γραμμή του 59ου εξαγράμμου αλλάζει, μετατρέπεται σε εξάγραμμα 20, που ονομάζεται "Συλλογισμός". Τώρα ο άνεμος κινείται πάνω από τη γη, αντί για το νερό.
* Στο εξάγραμμα 20 οι άνθρωποι κοιτάζουν προς τον αρχιερέα ή την ιέρεια, τον μάντη, τον ανώτερο εαυτό, τις αγγελικές φωνές, τον Θεό και προσφέρουν συγκέντρωση ενός ανώτερης τάξης. Η ιέρεια στέκεται στην κορυφή ενός ψηλού πύργου κοιτάζοντας προς τα πάνω, και όλα από κάτω της κοιτάζουν προς τα πάνω με τη σειρά τους. Σε αυτήν την αναμονή και την παρακολούθηση η καρδιά θα λάβει τις επόμενες οδηγίες της.
* Το εξάγραμμα 59 έως 20 δείχνει την επιστροφή μας στη ενατένιση του θείου ως κάτι που όχι μόνο διασκορπίζει προβλήματα και κρίσεις, αλλά εστιάζει και συντονίζει όλες τις ενέργειές μας.
* Σήμερα η Σελήνη αντανακλά τον χωρισμό του Ερμή και του Κρόνου και τη συνένωση Κρόνου και Ουρανού. Στους σπόρους της επανάστασης μπορεί να βρούμε χώρο να κρίνουμε γρήγορα το παρελθόν. Η συγκίνηση της επανάστασης μπορεί τόσο εύκολα να γίνει η νέα φωνή της αυτοδικαίωσης. Κρίνουμε τι παλέψαμε πριν από λίγες μέρες και μετά από χαρά, αγαλλίαση και καινούργια έρχεται ο πειρασμός να αρχίσουμε να χάνουμε την εστίασή μας στα λάθη των άλλων ή στις ανησυχίες του νέου κόσμου στον οποίο βρισκόμαστε. Μπορούμε είτε να ξεκινήσουμε ένα μοτίβο πρέπει να πέφτουμε στα γόνατα στο βωμό κάθε δεύτερη Κυριακή, διαφορετικά μπορούμε να καθιερώσουμε το πολύ πιο υγιές μοτίβο αναγνώρισης αυτού που κοιτάζει συνέχεια πίσω:«Γεια σου. Σε βλέπω να κοιτάς ξανά πίσω. Ελα. Ας συνεχίσουμε!»
Προσευχή:Ιδού η καρδιά μου, Κύριε, πάρε και σφράγισε την, σφράγισε την για τις αυλές σου από πάνω.