Ένα καλό θέμα που πρέπει να προσέξετε με την Αφροδίτη στον Τοξότη, ίσως όχι το πιο προφανές, αλλά ακόμη πιο έντονο καθώς η Αφροδίτη κινείται προς τον Κρόνο, είναι η πιστότητα ή η πίστη στην αγάπη.
Σε όλες μας τις σχέσεις, ανεξάρτητα από το στυλ ή το σχήμα, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας αν πιστεύουμε ότι η ρομαντική αγάπη ή τα θετικά συναισθήματα είναι το μόνο απαραίτητο συστατικό. Ακριβώς όπως κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας αν πιστεύουμε ότι το να είσαι πνευματικός άνθρωπος έχει να κάνει μόνο με το δέος ή τον ενθουσιασμό που νιώθουμε κοιτάζοντας έξω στον ωκεανό ή αμέσως μετά από ένα καλό μάθημα γιόγκα. Η βιασύνη του σεξ, η συγκίνηση της ρομαντικής κατάκτησης και η καινούργια του σώματος ενός ερωτευμένου ξεθωριάζουν με τον καιρό και πολύ συχνά χρησιμοποιούμε την απουσία αυτών των συγκινήσεων για να δικαιολογήσουμε ότι επιλέξαμε το λάθος άτομο, ή ότι έχουμε ξετρελαθεί ή χρειαζόμαστε κάποιος νεότερος, κάποιος πιο «πραγματικά και πνευματικά» συμβατός.
Η λέξη "πιστότητα" σημαίνει αφοσίωση και πίστη, και οι δύο λέξεις υποδηλώνουν θυσία, δέσμευση, πειθαρχία, ακόμη και υπακοή ή πίστη. Εάν η δέσμευση στην ανώτερη αλήθεια ήταν φυσική, τότε δεν θα ξοδεύαμε τόσο πολύ χρόνο, χρήμα και προσπάθεια «δουλεύοντας με τον εαυτό μας». Εάν το να ζούμε μια εύκολη ενάρετη ζωή ήταν 100% φυσικό, τότε δεν θα ξοδεύαμε τόσο πολύ χρόνο στο να σκεφτόμαστε τα ελαττώματά μας και να εργαζόμαστε για μια πιο ηθική ή ισορροπημένη ύπαρξη. Ομοίως, οι σχέσεις απαιτούν πίστη. Όπως η πνευματική ζωή, οι πιο βαθιές προσφορές τους έρχονται συχνά όταν υπομένουμε τα βάσανα και επιλέγουμε να μάθουμε κάτι από τη διαδικασία. Όπως και η πνευματική ζωή, τα οφέλη τους υπερτερούν των θυσιών που πρέπει να κάνουμε. Στην πνευματική ζωή, συνεχώς απομακρυνόμαστε ή εγκαταλείπουμε εκείνους τους πειρασμούς στη ζωή που θα μας απομακρύνουν από το μονοπάτι της ανώτερης αλήθειας, και ομοίως στις σχέσεις για την ένωση μιας σχέσης για να αποφέρει πνευματικούς καρπούς πρέπει να απομακρυνθούμε από όλα. τους πειρασμούς που θα μας απομάκρυναν από τον δεσμό και την ευφυΐα της πορείας του.
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό επιβαρύνει τις σχέσεις και η δύσκολη αλήθεια είναι ότι αυτό είναι αλήθεια. Οι σχέσεις είναι μερικές από τις πιο βαριές ευθύνες που μας αναλογούν σε αυτή τη ζωή, και συχνά είναι γεμάτες θυσίες, δυσκολίες και πόνο. Ωστόσο, αν επιλέξουμε να αντιπαραθέσουμε αυτήν την πραγματικότητα με την πραγματικότητα κάποιας ανώτερης ρομαντικής πραγματικότητας, τότε χάνουμε την ευκαιρία να βιώσουμε τον ρομαντισμό του τι είναι στην πραγματικότητα οι σχέσεις. Μας λείπει η ποίηση και η ψυχή της δέσμευσης επειδή αρνούμαστε να μαλακώσουμε, να παραδοθούμε και να αγαπήσουμε με τους τρόπους που μας βολεύουν.
Λέγονται όλα αυτά, με την Αφροδίτη στον Τοξότη να κινείται προς τον Κρόνο, η περιπέτεια της δέσμευσης βρίσκεται στο ραντάρ. Οι σχέσεις χρειάζονται πίστη και ελπίδα συνεχώς…όπως οι ρίζες των λουλουδιών χρειάζονται βροχή. Τι κάνουμε για να ανανεώσουμε ή να αποκαταστήσουμε την πίστη στις σχέσεις μας; Πώς εξισορροπούμε την ανάγκη μας για ελευθερία και ενθουσιασμό με την πνευματική πορεία της δέσμευσης προς τους άλλους;
Αν και αυτή η ανάρτηση έχει κλίνει προς τις δυσκολίες της πραγματικής, διαρκούς δέσμευσης, συγκρίνοντάς τις με τα οφέλη της αφοσιωμένης πνευματικής εργασίας, είναι επίσης προφανές ότι ορισμένες σχέσεις δεν προορίζονται να διαρκέσουν και ορισμένες μορφές δέσμευσης αφορούν περισσότερο την άρνηση παρά για τη διαρκή αφοσίωση. Χρειάζονται δύο και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για τους οποίους οι σχέσεις απλά δεν θα λειτουργήσουν. Χωρίς να αρνούμαστε τίποτα από αυτά, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι αν αγαπάμε τους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε σχέσεις, τότε πιθανότατα θα χρειαστεί όχι μικρή μακροπρόθεσμη πίστη για να λάβουμε τα βαθύτερα οφέλη των δεσμών μας.
Οι περισσότεροι από εμάς ασκούμε την πνευματικότητα επειδή πιστεύουμε ότι ωφελεί τη ζωή της ψυχής ή του πνεύματος, κάτι του οποίου η ύπαρξη είναι πριν και μετά από αυτήν τη σωματική ζωή. Το ξεχνάμε αυτό όταν υποβιβάζουμε τις σχέσεις στο να έχουν σχέση μόνο με τη σωματική μας ζωή ή όταν ξεχνάμε ότι οι σχέσεις μας έχουν επίσης πνευματικές ζωές που ήρθαν πριν και θα έρθουν μετά τη σωματική μας ζωή. Σε τελική ανάλυση, δεν είμαστε μόνο μεμονωμένες ψυχές, αλλά ομάδες ψυχών, οικογένειες ψυχών, εραστές της ψυχής του άλλου και η πνευματική μας ζωή δεν αφορά μόνο εμάς τους ίδιους αλλά και όλους τους υπόλοιπους .
Προσευχή:Ανανεώστε την πίστη μας ο ένας στον άλλο, ανανεώστε την αφοσίωσή μας και υπενθυμίστε μας την ομορφιά και τον ρομαντισμό των θυσιών που κάνουμε ο ένας για τον άλλον, όσο συχνά σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας