Σήμερα το πρωί πέρασα χρόνο στο διαλογισμό του μεταβλητού μεγάλου σταυρού και μια εικόνα μου ήρθε στο μυαλό που κατέληξα να εξερευνήσω σε βάθος.
Η εικόνα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ίζημα που βρίσκεται στον πάτο ενός βάζου. Αυτή η εικόνα με οδήγησε σε ένα διάσημο απόσπασμα του βιβλίου του Ιερεμία της Παλαιάς Διαθήκης, όπου ένα από τα απογόνους βασίλεια των Σοδόμων και Γομόρρων, ο Μωάβ, συγκρίνεται με το κρασί που έχει αφεθεί στα κατακάθια του από τη νεότητά του. Ο συγγραφέας λέει ότι «ο Μωάβ ήταν σε ηρεμία από τη νεότητά του, όπως το κρασί που αφήνουν τα κατακάθιά του, δεν χύνεται από το ένα πιθάρι στο άλλο – δεν έχει πάει στην εξορία. Άρα έχει γεύση όπως είχε και το άρωμά της είναι αναλλοίωτο.»
Στη συνέχεια, ο συγγραφέας προφητεύει ότι ο Μωάβ θα χυθεί και ότι θα έρθουν οινοχύστες.
Αυτό το απόσπασμα βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά της μεταβλητότητας. Τα μεταβλητά ζώδια εμπίπτουν μεταξύ σταθερών και βασικών ζωδίων. Καθορίζονται τόσο από την παρουσία σταθερότητας όσο και από την παρουσία καρδιναλότητας. Τα μεταβλητά σημάδια ως δείκτες χρονικών γεγονότων περιλαμβάνουν τόσο τη μονοτονία ή τη σταθερότητα διαφόρων στοιχείων στη ζωή μας, όσο και καθαριστικά ή κεντρικά γεγονότα που χρησιμεύουν για να καταλύουν τις καταλήξεις αυτών των πραγμάτων, καθώς και τα νέα ξεκινήματα.
Επιστρέφοντας στις εικόνες του κρασιού, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή τη στιγμή είμαστε σαν τα δοχεία του κρασιού που έχουν ακουμπήσει στο κατακάθι τους από τη νεολαία (ή για πολύ καιρό). Ωστόσο, ήρθε μια στιγμή που τα γεγονότα συνωμοτούν για να μας ταρακουνήσουν και να μας χύσουν από το ένα βάζο στο άλλο. Αυτό θα αλλάξει τη γεύση και το άρωμά μας, που μπορεί να περιπλέξει και να εμβαθύνει την ουσιαστική μας φύση, αλλά όπως υπονοεί το απόσπασμα, μπορεί επίσης να περιλαμβάνει τον πόνο της εξορίας και της απώλειας ή την εσωτερική σύγκρουση της ανακίνησης ή της εκκαθάρισης.
Είναι ενδιαφέρον ότι η εικόνα ενός βασιλείου που στηρίζεται στα κατακάθια του από τη νεότητά του (το άρωμα/η γεύση του αμετάβλητη) είναι ταυτόχρονα θετική και δυνητικά αρνητική. Είναι ταυτόχρονα μια εικόνα της αγνότητας ή της συνέπειας ενός πράγματος, καθώς και η αφέλειά του και η πιθανή διαφθορά που βρίσκεται στη βάση του. Ίσως δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ένας Εβραίος προφήτης θα σκεφτόταν την εξορία ως κάτι παρόμοιο με το να διατηρεί το κρασί φρέσκο και ποικιλόμορφο χύνοντάς το από το ένα βάζο στο άλλο, αλλά με μια ευρύτερη και μη ιστορική έννοια, η μεταφορά εξακολουθεί να είναι πολύ χρήσιμη.
Συμπερασματικά, η εικόνα του ιζήματος που ηρεμεί για πολύ καιρό να εκτοξεύεται και το υγρό ενός βάζου να χύνεται σε ένα άλλο, έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι είναι ασφαλές να πούμε ότι ο μεταβλητός μεγάλος σταυρός δείχνει ακριβώς μια τέτοια εποχή διαφοροποίησης και πολυπλοκότητας καθώς και εξορίας, σύγκρουσης και αντίθεσης. Για μένα, αυτοί οι απλοί διαλογισμοί εικόνας και ιερού κειμένου είναι ο τρόπος μου να συμμετέχω στη διαδικασία αντί απλώς να αντιδρώ ή να νιώθω ότι απειλούμαι από αυτήν.
Προσευχή:Επιτρέψτε μας να δούμε τους αγγέλους, να μας χύνουν απαλά από το ένα βάζο στο άλλο.