Τι θα λέγατε για αυτή την ιδέα της ολοκλήρωσης; Είναι μια δημοφιλής έννοια, αλλά και αυτή που σπάνια κάνουμε μια παύση για να σκεφτούμε. Είναι καλή ιδέα να το αναλογιστούμε σήμερα καθώς ο Άρης και η Αφροδίτη εγκαταλείπουν τους Ιχθύς και μπαίνουν στον Κριό.
Από τότε που ο Carl Jung τόνισε την ιδέα ότι αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της σκέψης της νέας εποχής. Η βασική διαδικασία στην οποία αναφέρεται η ιδέα λειτουργεί ως εξής:ξεκινάμε με ένα περισσότερο ή λιγότερο σταθερό σύνολο ιδεών για το ποιοι είμαστε, μια περισσότερο ή λιγότερο σταθερή ταυτότητα εγώ. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η ταυτότητα του εγώ έχει προβλήματα. Είναι ασυνείδητο για τις δικές του σκιές. Τελικά η ζωή ρίχνει κάποιο είδος καμπύλης, ή απλά φτάνουμε στο τέλος του σχοινιού μας με το status quo, και μετά μπαίνουμε σε μια διαδικασία αποσύνθεσης. Χάνουμε τη σκατά μας. Καταρρέουμε. Βλέπουμε μέσα από την ψευδαίσθηση της υπεροχής του εγώ μας και ο Humpty Dumpty πέφτει από τον πύργο. Τότε το έργο γίνεται να συγκεντρώσει μια κατανόηση, ή να συγκεντρώσει ιδέες, σχετικά με όλα τα διάφορα μέρη, τις διάφορες σκιές, κ.λπ., και να τα επανενσωματώσει (συνειδητά δουλέψτε τα) πίσω σε μια κατάσταση ολότητας. Πέρα από αυτό, ωστόσο, η διαδικασία μπορεί να συνεχίσει να επαναλαμβάνεται καθώς η κατάσταση της ολότητας γίνεται όλο και πιο «ολόκληρη», στο δρόμο της προς τον ανώτερο εαυτό ή την αυτοπραγμάτωση ή τη φώτιση…
Η ολοκλήρωση γίνεται ολοένα αυξανόμενη , πολύπλοκη, τεράστια, αλλά τελικά συνεκτική μάνταλα του εαυτού.
Ο Γιουνγκ ήταν ένας Λέων, του οποίου ο Ήλιος ήταν ενωμένος με τον Ουρανό στον Λέοντα. Γεννήθηκε επίσης με βόρειο κόμβο στον Κριό, ενώ ο κυβερνήτης Άρης ήταν στον Τοξότη. Το πιο δύσκολο πράγμα για εμάς να κάνουμε με τις ιδέες του, ειδικά με αυτές που κυριαρχούν τόσο ολοκληρωτικά στον κόσμο της νέας εποχής, είναι να τις δούμε ως αντανακλάσεις αιώνιων αρχετύπων παρά ως μεταφυσικές αλήθειες ή προγράμματα.
Όπως το Ο Ήλιος μόλις μπήκε στους Ιχθύς, αλλά ο Άρης και η Αφροδίτη μπαίνουν στον Κριό, είναι μια καλή στιγμή να δείτε «μέσα» το αρχέτυπο ολοκλήρωσης και το υπονοούμενο πρόγραμμα αυτοπραγμάτωσης του. Πρέπει να αναρωτηθούμε «ποιος» από τους θεούς ενδιαφέρεται περισσότερο για την ιδέα μιας συνεκτικής, συγκεντρωτικής μάνταλα που ονομάζεται «Εαυτός;» Δεν είναι ο Ήλιος; Πρέπει να αναρωτηθούμε, ποιος θεός είναι πιο πιθανό να δει την αποδόμηση του ενός στα πολλά ως μια διαδικασία που τελικά προσανατολίζεται προς την εμβάθυνση ή τη διεύρυνση του ενός; Δεν είναι ο Ήλιος; Δεν είναι αυτή η ομορφιά του Ήλιου.. ότι για να είναι κάτι στο κέντρο, για να υπάρχει ένα κέντρο που δίνει ζωή ή μια καρδιά, ότι όλα τα πράγματα θα θεωρούνταν ότι προέρχονται από αυτόν, βγαίνουν από αυτόν και επιστρέφουν στο αυτό;
Παρόμοια, πάρτε την ιδέα της αποσύνθεσης της κατανόησής μας, της γνώσης μας για τον εαυτό μας ή της πραγματικότητας που «καταρρέει» και μετά οδηγήστε την προς μια ολοένα διευρυνόμενη, ευρύτερη αλλά πιο συνεκτική αίσθηση του τελικού νοήματος και ενότητα.
Δεν είναι αυτές οι κατακτητικές ιδέες του Άρη του Γιουνγκ στον Τοξότη; Δεν είναι ξεκάθαρο να βλέπεις τον Κένταυρο να σηκώνεται στα πίσω του πόδια, με βέλη να εκτοξεύονται μέσα στη νύχτα, να διαπερνούν το σκοτάδι με τη φλογερή του επιθυμία για ευρύτερες καταστάσεις ανώτερης γνώσης;
Το πρόβλημα με την ολοκλήρωση είναι ότι έχει τόσο μικρή ανοχή για τον λιγότερο δημοφιλή ξάδερφό του, την «ιδιαιτερότητα». Δεν μπορεί να δει πέρα από τη δυαδικότητα της ιδιαιτερότητας και της ολότητας…νομίζει ότι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος επειδή η ολοκλήρωση δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται την «ομοιότητα», δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται τον εαυτό της, δεν μπορεί να σταματήσει να ενσωματώνεται.
Σε αυτό το σημείο κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε για τη διαδικασία αποσύνθεσης του εγώ, αν όχι την τελική ανάσταση του βασιλιά και του βασιλικού φωτός του; Απάντηση:πολλά διαφορετικά πράγματα.
Ένα παράδειγμα. Κάποτε κατά τη διάρκεια μιας τελετής ayahuasca παρακολούθησα καθώς μερικές από τις πιο συνεκτικές ιδέες μου για τον εαυτό μου, το παρελθόν μου, το μέλλον μου, για την πραγματικότητα, διαλύθηκαν εντελώς. Στη συνέχεια, εξηγούσα την εμπειρία μου σε έναν φίλο, μιλώντας του για το πώς μπορούσα να νιώσω την προσωπικότητα και τα ανεξάρτητα βασίλεια όλων των διαφορετικών τμημάτων της ζωής μου, το σώμα μου, την ψυχή μου, ακόμα και τον κόσμο μου. Πόσο διαφορετικές και μοναδικές ήταν όλες αυτές οι διαφορετικές φωνές. Μπορούσα να πω ότι νόμιζε ότι ήμουν μανιακός και συνέχισε να λέει «δώσε του χρόνο και θα ενσωματωθούν ξανά και θα νιώσεις ξανά στο κέντρο». Συνέχισε να προσπαθούσε να μου προσφέρει αυτή την εικόνα ενός βασιλιά και του υγιούς βασιλείου του, της καρδιάς και του συγκεντρωτικού, οργανωτικού του προγράμματος…κεντρικότητα, ολότητα, ολοκλήρωση. Προσπάθησα να κάνω ένα αστείο και είπα κάτι σαν, «Στο βασίλειό μου, όλοι, συμπεριλαμβανομένου του βασιλιά, γνωρίζουν ότι ο κόσμος των βασιλιάδων είναι απλώς ένα άλλο θεματικό πάρκο…συμπεριλαμβανομένων όλων των δικών του βόλτων και εστιατορίων».
Ο φίλος μου είχε αυτό το βλέμμα στο πρόσωπό του που δεν θα ξεχάσω ποτέ… ήταν μια συνδυασμένη εμφάνιση ανησυχίας και κρίσης. Ανησυχούσε για τη λογική μου (σχολίασε μάλιστα ότι ίσως περνούσα πολύ χρόνο με τους σχιζοφρενείς με τους οποίους δούλευα στη Νέα Υόρκη εκείνη την εποχή) αλλά επίσης ανησυχούσε ότι ήμουν αιρετικός ή «σκοτεινός» (συνέχιζε να αναφερόταν στις διάφορες διδασκαλίες των σαμάνων και των ηγετών ομάδων για την ολότητα, κ.λπ.).
Αργότερα το ίδιο βράδυ, όταν έφτασα σπίτι, έτυχε να σκεφτώ τη βαθιά αγάπη του φίλου μου για τον Καρλ Γιουνγκ, και ήταν σε αυτό το σημείο ότι συνειδητοποίησα πόσο άβολο είναι για το ηλιακό παράδειγμα να εξετάζει οτιδήποτε άλλο εκτός από τις συγκεντρωτικές του ανάγκες. Όταν άνοιξα τον χάρτη του Γιουνγκ, σίγουρα… ένας Λέων με τον πάντα αναζητούν, εξατομικευμένο Ουρανό ενωμένο και αυτόν τον λαμπερό βόρειο κόμβο στο ζώδιο του Κριού, με τον Άρη να κυβερνά από το διαρκώς ενοποιητικό ζώδιο του Τοξότη.
Δεν έχασα τον σεβασμό για τον Γιουνγκ, δεν είναι αυτό που λέω. Ούτε έχασα το σεβασμό για την ιδέα της ολότητας ή της διαδικασίας ολοκλήρωσης. Αλλά έβλεπα επίσης μέσα από αυτό… βλέποντας, πραγματικά, τον Κένταυρο και το λιοντάρι, το τόξο και το βέλος και το κόκκινο σιδερένιο δόρυ. Έβλεπα τη δυσφορία που έχει ο Βασιλιάς με τον επαναστάτη. Η παραφροσύνη που πέρασε ο Γιουνγκ ως αναπόφευκτα μέρος της μεγαλύτερης ολότητας που αναγκάστηκε να συστηματοποιήσει… μάνταλα, ενσωμάτωση, ανώτερο εαυτό κ.λπ. Όμορφο! Αλλά και αρχετυπικό. Μυθικό παρά μεταφυσικό.
Τι σημαίνουν λοιπόν όλα αυτά λαμβάνοντας υπόψη την αστρολογία μας τις επόμενες μέρες;
Πρακτικός άνθρωπος, πρακτικός!!
Πρώτα απ' όλα , ο Άρης και η Αφροδίτη, μαζί, φέρνουν την επιθυμία για ένα συνεκτικό, ενιαίο όραμα. Αυτή τη στιγμή η ιδέα της ολοκλήρωσης είναι επιτακτική, δυναμική και σημαντική. Πού μας ζητούν να συγκεντρώσουμε τα σκατά μας, να συνδυάσουμε τα μέρη στο σύνολο ή να δημιουργήσουμε τη σοφή μάνταλα από τα κινούμενα κομμάτια; Αυτή η ώθηση θα αυξηθεί μέσα μας μόνο την επόμενη εβδομάδα καθώς το φως της Σελήνης αποκτά δύναμη και ανεβαίνουμε όλο και πιο γρήγορα προς την εαρινή ισημερία, όπου ο Ήλιος εξυψώνεται στο ζώδιο του Κριού (ενέργειες προς την ολότητα, τη σύνθεση, κ.λπ.). Γνωρίζοντας λοιπόν αυτό, μπορούμε να ενεργήσουμε αναλόγως…δεν μπορούμε να καθίσουμε, να καθίσουμε και να περιμένουμε κάποιον να δημιουργήσει αυτήν την ολότητα που ονειρευόμασταν…καθώς ο Άρης και η Αφροδίτη ενώνονται και μετακινούνται από το ψάρι στον πολεμιστή, ήρθε η ώρα να το πραγματοποιήσουμε!
Ταυτόχρονα, αν δεν δούμε μέσα από τις προσπάθειες ενοποίησης μας την αρχετυπική τους φύση (αν χάσουμε τα ίχνη των εικόνων του πολεμιστή και του βασιλιά ή του κένταυρου και το δόρυ), τότε μπορούμε εύκολα να γίνουμε δογματικοί αυτή τη στιγμή. Το σημαντικό είναι να αναρωτηθούμε ποιοι χαρακτήρες ή στοιχεία της ζωής ή της ψυχής μας ζητούν τι είδους ενοποίηση; Πρέπει να είμαστε συγκεκριμένοι για να μην είμαστε πολύ συνταγματικοί….
Για παράδειγμα, τι κάνετε εάν λαχταράτε τη μοναξιά, τον προβληματισμό, την κάθαρση και τον εξαγνισμό…μόνο χρόνο και διάβασμα, και όμως υπάρχει ένας άλλος χαρακτήρας που ζητά περισσότερο σεξ, περισσότερη σωματική άσκηση και περισσότερο χρόνο παιχνιδιού χωρίς σκοπό;
Το πρόγραμμα της «ενσωμάτωσης» γενικά είτε θα προσπαθήσει να πετύχει τον τέλειο συμβιβασμό, βλέποντας τους διάφορους χαρακτήρες ως κάθε «ίσα κομμάτια του συνόλου», ή θα ηθικολογήσει σχετικά με το ποιο πρόγραμμα είναι πιο πιθανό να μας οδηγήσει σε μια ισχυρότερη και πιο συνεπή αίσθηση του εαυτού μας. Σε αυτή την περίπτωση ό,τι εκλαμβάνεται ως πιο διασκορπισμένο ή αντιφατικό θα αντιμετωπίζεται ηθικά ή ενεργειακά, κ.λπ. Θα χτυπήσουμε το πιο ενοχλητικό παιδί στο κεφάλι και θα πούμε, "Συγγνώμη, αλλά προσπαθώ να είμαι αναπόσπαστος και δεν με βοηθάς."
Τι θα φαινόταν να σχετικοποιηθεί η κίνηση «ολοκλήρωσης» του Άρη/Αφροδίτη στον Κριό αυτή τη στιγμή; Με απλά λόγια, θα σήμαινε ότι το να κάνεις ό,τι κάνεις, ακολουθώντας οποιοδήποτε διαφορετικό στοιχείο της ψυχής σου ζητά την προσοχή σου, αυτή τη στιγμή, πιθανότατα θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη αίσθηση κατανόησης μέσα σε αυτό το μοναδικό κομμάτι του εαυτού σου. Όχι ότι θα το δείτε ως μέρος του συνόλου και θα αρχίσετε να ανεβαίνετε επίπεδο ως ο Βασιλιάς του κάστρου σας, αλλά ότι θα δείτε τις λεπτομέρειες πιο ολοκληρωμένα. Η ιδιαιτερότητα εξυπηρετείται από το πέρασμα ενός καιρικού συστήματος ολοκλήρωσης μέσα από τα διάφορα τοπία των διαφορετικών βασιλείων σας. Ο χρόνος του σεξ και του μη δομημένου παιχνιδιού μπορεί να είναι εξίσου απαραίτητος (αλλά εντελώς διαφορετικός) από τις προσευχές απάρνησης με νηστεία και ανατολή του ηλίου.
Θα πρέπει να δουλέψουμε με αυτές τις ιδέες γιατί είναι πολύ εύκολο όταν η ενέργεια του Κριού σαρώνει για να υποστούμε τη φρενίτιδα του πολεμιστή και την κυριαρχία του Ήλιου. Όταν δεν μπορούμε να δούμε το δόρυ καθώς λυγίζουμε «όλη τη ζωή μας σε μια σταθερή εικόνα», τότε πιθανότατα κυριευόμαστε από το δόρυ και ένας δικτάτορας παίρνει τον έλεγχο. Και από πού πηγάζει η κατοχή και η δικτατορία, αν όχι από την εξουσία ενός Βασιλιά…
Ένταξη…η πιο σέξι λέξη πολιτικής δύναμης που κυβέρνησε ποτέ το βασίλειο της νέας εποχής. Ένας μεγάλος πολεμιστής στον ουρανό! smile emoticon
Προσευχή:Βοηθήστε αυτό το κύμα ολοκλήρωσης να υπηρετήσει την ενίσχυση των ιδιαιτεροτήτων…ιδιαίτερα τα μέρη του εαυτού μας που τείνουμε να κοιτάζουμε υποτιμητικά ή τα βρίσκουμε πιο αντιφατικά
Εικόνα από την ευγενική παραχώρηση του Keani, στο Creative Commons Image licensing