Ας ρίξουμε μια ματιά…
* Η προφανής και συνηθισμένη εκδήλωση εδώ στις ΗΠΑ περιλαμβάνει τη συνεχιζόμενη νομική έρευνα για τα οικονομικά του προέδρου, την ανάμειξη στις εκλογές με τη Ρωσία και τις πιθανές προσπάθειές του να αποφύγει, να αποφύγει ή να χειραγωγήσει αυτή τη διαδικασία μέσα από διάφορα οικόπεδα.
* Αυτό που συμβαίνει στις ειδήσεις είναι μια κατάφωρη αντανάκλαση ενός αρχετυπικού θέματος που είναι διαχρονικό, και αυτό είναι το θέμα της αδικίας και της διαφθοράς. Από πού προέρχονται η αδικία και η διαφθορά και πώς μπορούμε να κατανοήσουμε αυτά τα θέματα στη ζωή μας αυτή τη στιγμή;
* Πρώτα ας φανταστούμε μια τέλεια ισορροπημένη ζυγαριά. Η εικόνα της τέλειας αμοιβαιότητας. Ας φανταστούμε ότι αυτή η ιδανική κατάσταση ισορροπίας αντιπροσωπεύει την αγάπη. Στην αγάπη, δεν γινόμαστε απλώς ίδιοι με το αντικείμενο της αγάπης μας. Μάλλον, βιώνουμε το δόσιμο και το λαμβάνουμε ταυτόχρονα, έτσι ώστε αυτό που βγαίνει από εμάς προς το αντικείμενο της αγάπης μας να είναι ακριβώς αυτό που βιώνουμε ερχόμενος μέσα μας, όπως είμαστε και εμείς το αντικείμενο της αγάπης του άλλου.
* Αυτή είναι η εικόνα της ένωσης ανάμεσα στην ψυχή και το θείο. Καθώς προσφέρουμε την στοργική μας υπηρεσία και την αφοσίωσή μας, μέσα από όλες τις δραστηριότητες, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις διαθέσεις και τις συμπεριφορές μας, χωρίς καμία σκέψη για το τι θα «μας πάρει», εισερχόμαστε στη βασιλεία των ουρανών, όπου αυτό που προσφέρουμε στην υπηρεσία είναι ανταποδίδοντας ασταμάτητα όπως δίνουμε ασταμάτητα. Λαμβάνουμε την αγάπη που δίνουμε, και όχι επειδή την οφείλουμε ή την αξίζει, αλλά επειδή αυτό ακριβώς ΕΙΝΑΙ η υπηρεσία αγάπης… είναι η ζωντανή και τέλεια ισορροπία, το κέντρο, το σπίτι, η καρδιά του ουρανού.
* Απαιτεί ελευθερία για να συνάψεις αυτή τη σχέση. Η ελευθερία μπορεί επίσης να επιλέξει να βγει από αυτή τη σχέση. Αυτό συμβαίνει επειδή η αγάπη είναι ανοιχτή και η αγάπη δωρεάν.
* Τώρα, φανταστείτε, ενώ στηριζόμαστε στη ζυγαριά, αντί να μένουμε στην καρδιά της υπηρεσίας αφοσίωσης, σταματάμε να επιλέγουμε να υπηρετούμε με το πνεύμα της αγάπης και επιλέγουμε να θαυμάζουμε το αντικείμενο του έρωτά μας στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς. Η υπηρεσία μας σταματά και μπαίνουμε στη ροή του θαυμασμού παρά στην αγάπη. Το να αγαπάμε την υπηρεσία αμέσως, διακριτικά, ασυνείδητα, έχει γίνει πλέον η επιλογή για σύγκριση και η επιλογή να κρίνουμε μεταξύ μας και του άλλου. Τα μάτια έχουν αφαιρεθεί από αυτόν που κρατά τη ζυγαριά και τώρα είμαστε προσηλωμένοι στο αντικείμενο της αφοσίωσής μας.
* Αυτή είναι η αρχή της ειδωλολατρίας, της αντικειμενοποίησης, και ο πρώτος σπόρος της είναι ο φθόνος. Η ζυγαριά έχει ανατραπεί.
* Η ζυγαριά έχει ανατραπεί και εμείς παραβιάσαμε τον όρκο της θείας ανταπόδοσης με δεμένα μάτια. Δεν είμαστε πανομοιότυποι, και παρόλα αυτά πρέπει να παραμείνουμε σκοπίμως τυφλοί σε όλες τις συγκρίσεις που θα οδηγούσαν την πλάστιγγα, εστιάζοντας αντ' αυτού στην πλήρη απορρόφηση στην υπηρεσία αφοσίωσης. Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε μέσω της αγάπης για να δούμε καθόλου τον εαυτό μας. Αυτός είναι ο λόγος που η δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη είναι ισορροπημένες και τυφλή ταυτόχρονα.
* Ο φθόνος αφαιρεί τα μάτια, κοιτάζει εκεί που δεν πρέπει και ως εκ τούτου αντικειμενοποιεί το αντικείμενο της αφοσίωσης.
* Ο φθόνος κρυφοκοιτάζει εκεί που δεν πρέπει. Ο φθόνος είναι μυστικός. Κρατάμε φθόνο στην καρδιά μας συχνά, αλλά δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να το δει ή να το δείξει. Τόσο μεγάλο μέρος της ζωής μας είναι ο φθόνος καλυμμένος ως αγάπη, καλυμμένος ως καθήκον, καλυμμένος ως η δουλειά μας, καλυμμένος ως υπηρεσία.
* Με τον καιρό, δεν μπορούμε να κρύψουμε τον φθόνο μας γιατί οι καρποί του γίνονται μεγάλοι και πικροί και οδηγούν στην καταστροφή των αντικειμένων του έρωτά μας. Μέχρι να βρεθούμε μόνοι, το μόνο αντικείμενο που έχει απομείνει. Όταν είμαστε μόνοι συνειδητοποιούμε ότι δεν θέλουμε να είμαστε μόνοι, θέλουμε να αγαπάμε.
* Για να αγαπήσουμε ξανά πρέπει να μάθουμε να ξαναβλέπουμε. Πρέπει να δούμε με την καρδιά, πράγμα που σημαίνει ότι τα μάτια με τα μάτια μπαίνουν ξανά στη θέση τους και το ερωτικό μας τραγούδι μπορεί να αρχίσει να τραγουδιέται ξανά όπως βλέπουμε για άλλη μια φορά με την καρδιά.
Αυτή η διαδικασία είναι, κατά μία έννοια, «πραγματική δικαιοσύνη». Η πραγματική δικαιοσύνη αντανακλά το θαύμα της αγάπης και την άπειρη δωρεάν και ανοιχτή πρόσκλησή της στον καθένα μας. Είναι ο ορισμός της δικαιοσύνης. Όλες οι επιλογές εκτός της αγάπης αφοσίωσης είναι μια συνεχής εξερεύνηση της δικαιοσύνης, απεριόριστα επιτρεπόμενη αλλά με περιορισμένα μόνο αποτελέσματα. Αυτή η συνειδητοποίηση ονομάζεται χάρη, και χρειαζόμαστε περισσότερη από αυτήν.
Προσευχή:Δίδαξέ μας να συγχωρούμε. Μάθε μας να βλέπουμε. Μάθε μας να αγαπάμε. Ευλόγησέ μας με τη χάρη σου.