Πριν από αρκετές εβδομάδες είχα ένα ζωντανό όνειρο για την αντίθεση Δία/Ποσειδώνα που περιλάμβανε ανεμοστρόβιλους που έρχονταν πέρα από τον ωκεανό προς την ξηρά. Στεκόμουν σε μια βεράντα και υπήρχε μια τρίζοντας ζυγαριά που ανεβοκατέβαινε στον άνεμο και ήταν περιτριγυρισμένες από μέλισσες. Ήταν ένα ζωντανό όνειρο και μπορείτε να διαβάσετε την πρόβλεψη για την ημέρα που το είχα, 19 Σεπτεμβρίου. Καθώς ένας δυνητικά μεγάλος τυφώνας κατευθύνεται προς την ανατολική ακτή αυτή τη στιγμή, το όνειρο είναι προφανώς για άλλη μια φορά στην πρώτη γραμμή των σκέψεων και των συναισθημάτων μου. Το σπίτι μας επιτέλους φτιάχτηκε μετά από μήνες εργασίας και άγχους, προσπαθώντας να τα διαχειριστούμε όλα με λεπτότητα ενώ η γυναίκα μου είναι έγκυος, και τώρα ένας τυφώνας που μπορεί να καταρρέει καθώς ο Πλούτωνας βρίσκεται σε σύνοδο με το φεγγάρι μου για τελευταία φορά.
Όμως στο όνειρό μου θυμάμαι ότι είδα ένα ουράνιο τόξο ανάμεσα στον πλημμυρισμένο ουρανό και το σκοτάδι. Όταν γεννήθηκα, η Σελήνη βρισκόταν στον 9ο οίκο των ονείρων, των οιωνών, των προφητειών και της μαντείας, αν και ήταν σε βάρος της στον Αιγόκερω. Όλη μου τη ζωή υπέφερα από άσχημα όνειρα γεμάτα ζοφερές, άγονες και έντονες εικόνες. Οι τελετές αγιαχουάσκα μου για δέκα χρόνια ήταν σπάνια χωρίς τον πιο μαύρο ουρανό και τις πιο στρεβλωμένες ιδέες, σκέψεις και τοπία. Πίστευα ότι αυτό σήμαινε ότι η ψυχή μου έπρεπε να καθαριστεί ή να καθαριστεί από κάτι σάπιο στις ρίζες, κάτι αμαρτωλό από μια προηγούμενη ζωή, ή από την παιδική ηλικία, ή κάτι που ζει στη φύση της ίδιας της ανθρωπότητας. Έχω συνειδητοποιήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα ότι η εικόνα της σήψης στις ρίζες δεν είναι πρωτίστως αληθινή ή ψευδής…είναι ότι η πρωταρχική πραγματικότητα βρίσκεται στην ίδια την εικόνα. Η πρωταρχική σημασία είναι αυτό που κάνει η εικόνα για την ψυχή, αρνητικά και θετικά.
Οι αρχαίοι αστρολόγοι είχαν δίκιο που είπαν ότι η Σελήνη στον Αιγόκερω είναι σε βάρος της. Υποκειμενικά η δυσοίωνη εικόνα της σήψης, της βρωμιάς, της σκουριάς ή του παγώματος στις ρίζες δεν είναι εύκολη στη ζωή. Καθιστά δύσκολο να νιώθεις άνετα. Καθιστά δύσκολο να νιώθεις ζεστασιά μέσα σου. Δυσκολεύει να νιώθεις ασφάλεια. Δυσκολεύει την εμπιστοσύνη. Το κάνει δύσκολο και σκληρό…λιγότερο ένα παράπονο και περισσότερο η περιγραφή μιας πραγματικής υφής…μια πραγματική, πραγματική σκληρότητα που κάνει τα πόδια σας να αισθάνονται κρύα σε κάθε βήμα.
Κι όμως, η επεξεργασία των πρωταρχικών εικόνων της ζωής μας έχει τη δύναμη να μεταμορφώσει τη σχέση μας με αυτές. Γιατί αποδεικνύεται ότι κάθε εικόνα, ανεξάρτητα από το πώς μοιάζει, είναι εξίσου ζωντανή, εξίσου ζωηρή, δυνητικά εξίσου σημαντική για τη ζωή της ψυχής με οποιαδήποτε άλλη.
Έχω δουλέψει τόσο σκληρά τους τελευταίους 3-4 μήνες, προσπαθώντας να αφήσω τις ρίζες μας με τον σωστό τρόπο, και υπήρξαν δυσκολίες σε κάθε βήμα της διαδικασίας. Για παράδειγμα, μια εβδομάδα πριν από την πρώτη αναμενόμενη ημερομηνία κλεισίματος, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού νοσηλεύτηκε και (προφανώς) παραλίγο να πεθάνει. Αυτό απώθησε την πώληση του σπιτιού κατά ένα μήνα. Στη συνέχεια, μια εβδομάδα πριν από το επόμενο κλείσιμό μας, έλαβα την απροσδόκητη είδηση ότι ο πατέρας μου και ο νέος σύντροφός του θα κάνουν μωρό αρκετές εβδομάδες μετά τη γέννηση της γυναίκας μου. Επίσης ένα κορίτσι..Θα γίνω πατέρας και θα έχω μια νέα αδερφή από κοντά. Η είδηση με χτύπησε πολύ σκληρά, και εν μέσω της αντιμετώπισης αυτού που μέχρι τότε ήταν μυστικό από εμένα και την αδερφή μου, πάλευα με μια βαθιά επίμονη και τρομακτική μόλυνση στο πόδι από ένα αόρατο δάγκωμα που είχα δεχτεί όταν επισκέφτηκα το πατέρας το καλοκαίρι (δεξιά καθώς ο ιδιοκτήτης του σπιτιού είχε αρρωστήσει).
Όλη η διαδικασία της μετακόμισης σε αυτό το σπίτι, για μένα, έχει αισθανθεί ως κίνητρο το συναίσθημα ενός επικείμενου ψυχολογικού τυφώνα, και τώρα αναρωτιέμαι αν πρόκειται για μια κυριολεκτική καταιγίδα να κάνω τρομερή ζημιά στο νέο μου σπίτι… καταστρέφοντας όλη τη δουλειά που μόλις τελειώνω.
Χθες το βράδυ μιλούσα στο τηλέφωνο με τον μπαμπά μου αφού πέρασα πολλές ώρες καθαρίζοντας ένα πολύ σκοτεινό και ανατριχιαστικό υπόγειο χώρο ανίχνευσης του νέου μας σπιτιού, ακόμα γεμάτο με προηγούμενοι ιδιοκτήτες σκουριασμένα και βρώμικα παλιά εργαλεία, ανταλλακτικά αυτοκινήτων και άλλα διάφορα «σκουπίδια». Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες δύσκολες ειδήσεις στη ζωή, νιώθω τελικά να ανταποκρίνομαι στα γεγονότα και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να ζήσω με αυτό που είναι και όχι με αυτό που θα ήθελα να ήταν τα πράγματα. Επιτέλους χτίζω μικρούς ενθουσιασμούς για το ότι έχω μια αδερφή και για τον πατέρα μου που κάνει μια νέα οικογένεια. Είπα στον μπαμπά μου χθες το βράδυ, «Σκέφτηκα να καθαρίσεις τον παλιό αχυρώνα του παππού, με όλα αυτά τα χρόνια συσσωρευμένης βρωμιάς και βρωμιάς. Νιώθω ότι ξέρω πώς είναι αυτό τον τελευταίο καιρό». Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού απλά δεν είχε την ενέργεια να ολοκληρώσει την εκκαθάριση και τον καθαρισμό του σπιτιού και αντί να τον αγχώσει άλλο ή ενδεχομένως να καθυστερήσει ξανά το κλείσιμο, του είπαμε ότι απλώς θα το φροντίζαμε. Δεδομένου ότι η γυναίκα μου είναι έγκυος, το βαρύνω κυρίως εμένα, κάτι που ήταν ένα περίεργο είδος ευλογίας.
Βάζω τα χέρια μου στις ρίζες, τη σήψη και τη βρωμιά του χώρου ανίχνευσης χθες το βράδυ, κάπου ανάμεσα σε θρυμματισμένο σκυρόδεμα και σκληρό χώμα βράχου, βγάζοντας παλιά σκουριασμένα συρτάρια πάγκου εργασίας , σκουπίζοντας ιστούς αράχνης, οργανώνοντας έναν αποθηκευτικό χώρο και καθαρίζοντας τον χώρο όσο το δυνατόν περισσότερο, συνειδητοποίησα αυτή την απλή συνειδητοποίηση που με οδήγησε σε λίγα δάκρυα ανακούφισης.
Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω αυτό το βρώμικο υπόγειο να αστράφτει σαν κρύσταλλο. Δεν υπήρχε πιθανός τρόπος ο χώρος ανίχνευσης να γίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι…και όμως είναι το θεμέλιο του σπιτιού στο οποίο μένω.
Κάπως όσο μεγαλώνω, η Σελήνη Αιγόκερω στον 9ο οίκο που γεννήθηκα, παρ' όλο το συνεχές κίνητρο μιας επικείμενης πλημμύρας ή τυφώνα, γίνεται πιο φανταστική. και λιγότερο κυριολεκτικά. Επειδή, καθώς επεξεργαζόμουν την εικόνα με την πάροδο του χρόνου, συνειδητοποίησα ότι οι πλημμύρες, οι τυφώνες, οι άσχημοι χώροι ανίχνευσης και τα προβλήματα στις ρίζες είναι απλώς μέρος της ζωής. Είναι οι απαραίτητες εικόνες που δημιουργούν επιτύμβιες εργάτες, παλαιοφόρους, νεκροθάφτες, οδοντίατρους και ιερείς του χειμωνιάτικου φεγγαριού. Χειμώνας, θάνατος, φθορά…αυτές είναι αλήθειες σκληρές αλλά και υποστηρικτικές. Γνωρίζοντας ότι η θρησκευτική μου φαντασία τείνει προς αυτές τις εικόνες, πρέπει συνειδητά να εργαστώ προς την ίδρυσή τους στην υποστηρικτική γη αντί για τη βάση τους στο στίγμα λέξεων όπως η αμαρτία, η τιμωρία, η κόλαση και η σήψη.
Το ξέρω γιατί το πόδι μου ένιωθα σαν να σάπιζε όλο το καλοκαίρι μέσα σε αυτές τις προκλητικές εμπειρίες, αλλά τώρα το πόδι μου είναι και πάλι καλά, νιώθω ριζωμένο πάλι, και όμως ένας τυφώνας είναι αμέσως καθοδόν. Τι μπορούμε να κάνουμε από το να χαλαρώσουμε γνωρίζοντας ότι οι πλημμύρες και οι καταστροφές διαδέχονται η μία την άλλη στη ζωή… τακτικά όπως οι ηλιόλουστες μέρες και όλα τα αστέρια ευθυγραμμισμένα; Τι μπορούμε να κάνουμε από το να αναζητήσουμε τις ρίζες μας σε κάτι πέρα από αυτούς τους κύκλους καθώς ζούμε ολόψυχα μέσα σε αυτούς;
Προσευχή:Πάρτε πίστη, γιατί οι καλύτερες μέρες υποστηρίζονται από το χειρότερο, τις όμορφες από το σάπιο, τη λύση από το πρόβλημά τους και τις δυσοίωνες από τα πολλά υποσχόμενα… ας πάρουμε πίστη και να χαρούμε τις δουλειές που μας δίνονται, μαζί με όλες τις εικόνες που είναι μαζί μας.. πάρτε πίστη γιατί είμαστε παιδιά του Θεού, που κρατιόμαστε από το έδαφος που περπατάμε, τον αέρα που αναπνέουμε. ο ήλιος και το φεγγάρι και όλοι οι πλανήτες και τα αστέρια στον ουρανό.