Vanavond zal de Maan de Zon verenigen op de allerlaatste graad en de laatste minuut van de laatste graad van Waterman, en dan zullen beide planeten bewegen samen in het teken Vissen. Een heel magisch moment van nieuwe maan om te overwegen voor de horoscoop van vandaag.
Elke tien graden van de dierenriem, 36 in totaal, heeft een uniek 'gezicht'. Traditioneel werden de eerste tien graden, of het eerste "gezicht", van Vissen geregeerd door Saturnus. De plaats van "vreugde" van Saturnus bevond zich ook traditioneel in het 12e huis (het huis 'geregeerd' door Vissen). Vaak hoor je astrologen zeggen dat Saturnus een speciale relatie heeft met het 12e huis of met Vissen omdat Saturnus geniet van dingen als gevangenissen en gestichten en isolatie en lijden, enz. zie dat er veel meer aan de hand is met deze aanduiding.
Gisteravond in een van mijn lessen bespraken we de Saturnus/Neptunus-verbinding door te kijken naar verschillende regels uit een Mary Oliver-gedicht dat mijn vrouw onlangs deelde in een nieuwsbrief van onze yogastudio. In haar gedicht 'Bone' schrijft Oliver:'Beside me/de grijze zee/ opende en sloot haar golvende deuren,/ ontvouwde zich steeds weer/zijn tijd-bespottelijk gebrul;/ Ik keek maar ik kon niets zien/ door zijn donkere glans;/ toch weten we niet allemaal, dat het gouden zand/ daar op de bodem is,/ hoewel onze ogen het nooit hebben gezien,/ noch kunnen onze handen het ooit vangen/ anders zouden we het naar beneden ziften /in breuken, en feiten/zekerheden/en wat de ziel is, ook/ik geloof dat ik het nooit helemaal zal weten.'
Het oog van de dichter lijkt veel op het Saturnus/Neptunus-vierkant dat steeds intenser wordt in de hemel op dit moment, en net als het eerste Saturnijnse gezicht van Vissen dat onze nieuwe maan vanavond belichaamt. De dichter ziet de vormen (Saturnus) van het eeuwige (Neptunus). De dichter kent (Saturnus) het onkenbare (Neptunus). Hoewel de bijzonderheid van de ziel, haar vorm en gedaante, wordt verblind door de aanwezigheid van de eeuwigheid, zoals Oliver zegt, "het gouden zand/is daar op de bodem."
Omdat Saturnus een planeet is van ontkenning en grenzen, van de woorden "niet dit, niet dat", wordt vaak de schuld gegeven als een begrenzer in plaats van erkenning als een behulpzame definiëring of vormgever. Dus nergens is Saturnus noodzakelijker, ironischer ingebed, dan in de eerste graden van Vissen ... zoals de gouden zandbodem die we niet kunnen zien onder de uitgestrekte oceaan, heeft de eeuwigheid vele gezichten. Het vormloze presenteert zich in bijzonderheden aan ons:de zonsopgang en de eenzame winden, de kleine vlammen die in geheime kachels worden bewaard, de zilveren vervalste woorden van het gedicht en de hond die slaapt in het stukje zonneschijn. Saturnus fungeert als een onzichtbaar medium voor de extase en het mysterie van de kosmos, "in zijn geheel" (Neptunus).
Het woord "geheel" betekent "ononderbroken" of "in tact". En toch, nogmaals, deze ongebrokenheid vereist het afgebroken. Het is belangrijk om dit opnieuw te benadrukken, omdat het zo gemakkelijk is om vorm en gezicht te geven aan de "lagere dienst" van de "hogere eeuwigheid". Het is een eeuwige verleiding van wilde bloemen om Neptunus te verafgoden en een cultus van sentimentaliteit te creëren rond het primaat of 'eerste' van het vormloze of imaginaire. Saturnus kan dus op subtiele wijze Neptunus domineren in hun onvermijdelijke vader/zoon-dynamiek. Hoe specifieker, hoe vaster, hoe meer gepolariseerd we worden, "wat verder gaat dan de tegenstellingen" of "wat verder gaat dan vorm", of "wat grenzen overstijgt", hoe meer Saturnus onze Neptunus wordt. Evenzo, in ons leven, wanneer we overdreven worden geïdentificeerd met woorden als 'verbeelding' of 'geest' of 'god' of 'schoonheid' of 'liefde', verkalken de woorden en wordt Neptunus ondergeschikt aan de schimmige vernauwingen van Saturnus en controleregimes.
Elke dag van haar carrière zou Mary Oliver opkomen met de zon, de 12e huistijd van de dag, en ze zou de specifieke namen vinden die aan het vormloze werden gegeven. Eerst hier, nu daar, iets wat ze beschrijft als 'devotionele aandacht'. Het woord 'aandacht' betekent in feite 'wachten op' of 'zich uitstrekken naar'. Oliver was een Maagd met Zon/Venus en Neptunus triple siamese in Maagd maar ook tegenover Saturnus in Vissen. Olivers vakmanschap kan worden omschreven als een nauwgezette, aardse rentmeester van het vormloze en zijn reikwijdten, een beeld van Saturnus die zijn vreugde beleeft door te wachten en erop gewacht te worden, het eeuwige. Als de heerser van de 'gouden eeuw' (die opnieuw Oliver's gouden zand onder de oceaan oproept), zegt Saturnus' vorm die relaties geeft, zijn ordening en afbakening:'alle dingen op hun juiste plaats'. De heiligheid van de eeuwigheid. Zoals Oliver op dezelfde manier schreef in haar beroemde gedicht 'Wild Geese', 'geeft de wereld zich aan je verbeelding,/roept hij je aan als de wilde ganzen, hard en opwindend/steeds opnieuw je plaats/in de familie der dingen aankondigend.'
Door aandacht te schenken aan het vormloze, bevinden we ons niet alleen "in sentimentele dienst" aan het primaat van het transcendente, met andere woorden, maar ontdekken we eerder een subtiele wederkerigheid, de vorm en de gekarakteriseerde soulfulness die we hebben. worden gegeven door wat ons bezighoudt als we aandachtig blijven. Hier is opnieuw het eerste en paradoxaal saturne gezicht van Vissen; het gezicht van de nieuwe maan van vanavond.
Dus dit is allemaal geweldig, maar praktisch, lieve god praktisch!, wat betekent dit voor mij?!
Hier zijn een enkele suggesties of toepassingen voor onze nieuwe maan vanavond:
* Waar word je op dit moment overspoeld door iets? Waar voel je je volledig overweldigd door een gevoel of aanwezigheid of onderwerp of iets dat gewoon niet wil bewegen? Kun je er aandacht aan besteden in plaats van er gefrustreerd door te raken? Begin het vorm en formaat te zien. Begin het te zien als een ding op zich, in plaats van een emotie of probleem of iets dat alleen over jezelf gaat? Soms, door een overweldiging een aparte vorm te laten worden, kunnen we er een poëtische dialoog mee aangaan, kijken wat het wil, kijken of er een god in het probleem zit, en zelfs de schoonheid ervan beginnen te zien... wat biedt dit probleem ons mij?
* Waar wordt je gevraagd om meer van jezelf te geven in toewijding? Welk gebied in uw leven vraagt om meer zorg en aandacht? Ben je je beste energie, de meest verse delen van jezelf aan het toepassen op die stukjes eeuwigheid die naar je reiken, die op dit moment naar je verlangen? Waarom houden we ons af van iets dat naar ons verlangt? Wachten op wat ons wacht... dit brengt de verdieping van onze ziel.
* Waar zien we de groteske vorm van iets waar we te veel
aandacht aan hebben gegeven? Als datgene wat ons bezighoudt ook is waar we aandacht aan besteden, zijn we er dan klaar voor om het monster in de spiegel te zien? Is het echt een monster? Willen we onze aandacht blijven schenken aan deze vorm die ons vormt?
* Op welk gebied van ons leven wordt iets gloednieuws geboren? Welke al te rigide ideeën of structuren hebben we die ons ervan weerhouden om vorm te geven aan dit nieuwe leven? Waar zijn we het meest bang voor dat onze aandacht afgeleid houdt? We moeten goed kijken...want vaak genoeg maskeren onze angsten zich in verheven ideeën over waarheid en liefde en schoonheid en prioriteiten en moraliteit...machtswoorden in plaats van levende woorden.
Wat een prachtige nieuwe maan hebben we kijk uit naar deze avond. Mogen we allemaal genieten van de schoonheid ervan!
Gebed:Help me te wachten op wat me wacht...
Afbeelding met dank aan elizgarcia, bij creative commons imagelicenties