Als Mars en Pluto met elkaar in een vierkant komen te staan, en Mars in het teken van de balans staat, is er een kans om schijnbaar tegenstrijdigheden te omarmen en de spanning van deze schijnbare tegenstellingen werken op de ziel...het is nooit gemakkelijk om dit te doen, maar het is altijd goed voor de ziel, die wordt afgeschrikt door rake antwoorden en al te simplistische noties van goed en kwaad...wat soulvol is, is complex, diep, rijk , en boordevol spanning en ontspanning van tegenstellingen. De ziel is de middenweg, de bewaarplaats van alle ervaringen, en de altijd aanwezige getuige...de trouwe vriend, altijd luisterend.
Hier zijn een paar tegenstrijdigheden die het waard zijn om nu te onderzoeken... en neem deze woorden alstublieft niet te letterlijk, of als indicaties van mijn eigen toegewijde opvattingen of overtuigingen. Ik schrijf dit bericht vandaag specifiek om de "Mars / Pluto" -envelop die we nu in de lucht zien te duwen, om te onderzoeken wat diep, controversieel, geladen en taboe is in onszelf en de ziel van de wereld op dit uur .
Deze stemmen zijn er ook...overweeg:
* Hoe graag we ook zouden willen denken dat er sociale verandering of vooruitgang plaatsvindt, we moeten ook bedenken dat de schaduw van deze "progressieve" morele bewustwording een cultuur van schuld is, materialistisch gebaseerde slachtofferschap en/of empowerment in plaats van spirituele genezing en spirituele empowerment, populaire en selectieve verontwaardiging en trendy activisme dat uiteindelijk net zo egoïstisch en consumentistisch is als al het andere.
Au, toch? Dat is niet comfortabel. Dat vind ik echt niet leuk!
Wat dacht je van deze...
* Voor zover we denken dat mannen moeten veranderen, of zullen veranderen, dankzij deze nieuwe oproep tot actie in het collectief, zullen we waarschijnlijk geen grote verandering zien, maar eerder meer geheimzinnigheid en onderdrukking van deze exacte mannelijke eigenschappen, wat uiteindelijk zal leiden tot meer gecompliceerde problemen en zelfs complexere lagen van sociaal/seksueel geweld, omdat we uiteindelijk dieren zijn, hoezeer we ook in staat zijn om verheven toestanden te vertonen van rationele intelligentie of bewustzijn of zelfs morele hervorming. En we leven tenslotte in het Kali-yuga (of iets dergelijks), en dit is een zinkend schip. Het wordt niet beter, het wordt erger. Wat lijkt op materiële vooruitgang binnen deze politieke/sociale/culturele omwentelingen, is eigenlijk alleen de intensivering van materiële machtsstrijd die in de eerste plaats archetypisch is en daarom zonder einde in de materiële wereld, wiens uiteindelijke bestemming de materiële dood is. Zelfs de kosmos zal sterven.
Ook geen leuke, heldere, mooie reeks ideeën, en toch bestaan deze ideeën. Ze bestaan net als bomen en sterren en mensen en planten en alle andere dingen die bestaan en concurreren voortdurend met andere ideeën over hoe de dingen zijn.
Meer:
* Het is mogelijk dat een goed doel wordt gecoöpteerd door slechte mensen. Het is mogelijk dat alle verschillende soorten "goede" oorzaken ook zowel opzettelijke als onopzettelijke "slechte" effecten of uitkomsten hebben. Het is mogelijk dat iemand zowel een echt slachtoffer is als last heeft van een slachtoffercomplex. Het is mogelijk dat iemand de schuld krijgt of geroepen wordt EN vergeven wordt. Het is mogelijk dat iemand wordt vergeven en niet wordt beschuldigd of geroepen. Het is mogelijk dat iemand macht krijgt terwijl hij ook slachtoffer is. Het is mogelijk om uiteindelijk nooit te weten wat er nodig is, en het is mogelijk om op bepaalde momenten precies te weten wanneer de ene boven de andere wordt gevraagd. Het is mogelijk dat iemand een slachtoffer is en nooit empowerment nodig heeft. Het is mogelijk dat een goed doel niets meer is dan eigengerechtigheid, en het is mogelijk dat een slecht doel per ongeluk of opzettelijk geweldige dingen doet.
Waarom is het mogelijk? Omdat het altijd gebeurt!! Zijn we echt zo blind? Zijn wij werkelijk de auteurs van alles? Zijn wij de scenarioschrijvers en is onze morele verbeelding de maatstaf van alle dingen?
Nogmaals:
* Het is mogelijk om geestelijk meer te winnen bij ontberingen en slachtofferschap dan bij het geboren worden in enige vorm van materiële macht. Het is mogelijk dat het omgekeerde gebeurt. Het is mogelijk dat onze huidskleur, geslacht of sociaaleconomische status, benadrukt, de verdeeldheid alleen maar verdiept, en het is mogelijk dat het focussen op huidskleur, geslacht, sociaaleconomische status of iets anders, diepere spirituele EN materiële gelijkheid tussen iedereen creëert. mensen, ongeacht hun achtergrond.
* Het is mogelijk dat we mensen proberen te dwingen tot moreel gedrag door middel van schaamte, en het is mogelijk dat we mensen verantwoordelijk houden. Het is mogelijk dat een combinatie van beide tegelijk plaatsvindt.
* Ultieme materiële gelijkheid is misschien ook niet mogelijk. Durven we dat zelfs uit te spreken? Waarom zijn we zo bang voor dit idee? Is het niet mogelijk om goed te doen, met volledig medeleven en hoop in ons hart, terwijl we weten dat het schip aan het zinken is? Of het nu wel of niet aan het zinken is, is het niet veilig om te zeggen dat mensen goed kunnen doen in de wereld zonder zoveel om de resultaten te geven, of in ieder geval de uiteindelijke resultaten of enige toewijding aan de ideeën van spirituele of evolutionaire vooruitgang?
Ik heb de vreugde en de grote moeite gehad om in mijn leven steeds weer over deze dingen na te denken, en ik vermoed dat anderen dat ook hebben. Gewoonlijk zullen mensen die dit soort subversieve ideeën lang genoeg, serieus genoeg, nadenken vanuit de donkere grond van hun geleefde ervaringen en observaties, snel genoeg een innerlijke tuin van stilte ontdekken die elke dag wilder en wilder wordt. Deze tuin is exotisch, gevuld met kleuren waar we meestal geen woorden voor hebben, en, in ieder geval voor de Mars/Pluto-voorspelling van vandaag, durf ik te zeggen dat het de plaats is van de ziel...de ziel wiens marginale overpeinzingen altijd zijn een veilige plek en een dierbaar geheim.
Gebed:Help ons om de verborgen, duistere waarnemers te zijn, want zo vaak als we zulke briljante, engelkleurige waarheidzeggers zijn.