Nou, er zijn twee soorten opmerkingen die ik vaak krijg van lezers over "de tijd" waarin we leven. Een daarvan is zoiets als "dit is een noodzakelijke tijd van samentrekking en duisternis te midden van de mensheid die werkt om een nieuwe, hogere vorm van bewustzijn te laten ontstaan', en de tweede is:'dit is zoiets als het kaliyuga waar we doorheen leven, en het zal alleen maar erger worden.' De ene kijk op tijd en geschiedenis is lineair en geworteld in het idee dat bewustzijn evolueert naar hogere, misschien nieuwere of meer verfijnde bewustzijnsniveaus, en de andere is geworteld in het idee dat tijd zich beweegt in zoiets als herhalende, archetypische cycli, en we zitten momenteel in een donkere cyclus.
Samen met deze twee opvattingen komen vaak verschillende bijbehorende opmerkingen, zoals:"We moeten de trilling opheffen en optreden als verloskundigen bij de geboorte!" of "We moeten ons best doen om te helpen, we kunnen niet passief zijn, maar dat komt omdat deugdzaamheid nog steeds belangrijk is, zelfs op een zinkend schip."
Waar het op neerkomt, lijkt te zijn dat waar we ook staan over hoe we naar de geschiedenis kijken, ons aandeel in de geschiedenis te maken heeft met het kiezen van deugd. Maar dat roept de vraag op:"Hoe handelen we deugdzaam?"
Bij het onderzoeken van de geschiedenis van het woord 'deugd', suggereert bijna elke belangrijke religieuze traditie op onze planeet dat deugd wordt gecultiveerd door oefening, en dat deugd ook wordt geassocieerd met een zekere mate van innerlijke geluk. Dus de tijden waarin we leven vragen om deugd, deugd is geen garantie, maar is gerelateerd aan innerlijk geluk, en deugd vereist consistente beoefening, met toewijding, gedurende een lange periode.
Soms horen we de uitdrukking:"Om de wereld te veranderen, moet je jezelf veranderen", en dan horen we de kritiek:"Dit is gewoon burgerlijke ambivalentie die spreekt."
Maar als we de retoriek rond 'verandering' en 'de wereld' opzij zetten en als we in de stilte naar binnen kijken, is de waarheid dat echte deugd in ons, gecultiveerd door echte oefening, met toewijding en consistentie, gedurende een lange periode, is buitengewoon moeilijk. De meesten van ons praten erover, maar doen het niet. De meesten van ons bewonderen de klaslokalen van deugd, maar dan schrijven we onszelf de hele tijd vrije gangpassen omdat we onszelf min of meer 'een goed mens' vinden, alsof dit ons verontschuldigt voor consequente beoefening en het cultiveren van deugd. Maar is dit iets anders dan zeggen, nou, ondanks dat de wereld een puinhoop is, ben ik een halfvol persoon, en dan blijf ik niets doen?
Ik breng dit alles vandaag naar voren om ons onderzoek naar de dynamiek van de zon en Saturnus te bezegelen. Terwijl de zon zich van Saturnus scheidt, is er een onmiskenbare oproep om deugd te cultiveren door oefening. Er is geen commentaar van ons nodig, geen toegewijde kijk op de geschiedenis, geen uitgebreide kijk op het verleden of de toekomst, alleen de bereidheid om te oefenen en door te gaan met het cultiveren van deugd in onszelf.
Terwijl Mars de komende week naar een vierkant van Jupiter beweegt, zullen we waarschijnlijk een golf van competitieve, krijgshaftige energie zien. Mars zal worden uitgebreid, overdreven en misschien veredeld door Jupiter, maar het vierkant zal ook directe uitdagingen met zich meebrengen voor rechtvaardigheid, eerlijkheid, evenwicht, eerlijk proces, enzovoort (par voor de koers dit jaar!). De daaropvolgende oppositie tegen Pluto zal diep, intens, doordringend en zuiverend zijn. En deze transits zullen de komende weken de focus worden van mijn dagelijkse meditaties, waarbij ik ze vanuit verschillende invalshoeken bekijk en de I Tjing steeds voor regelmatige raad oproept.
Gebed:geef ons de kracht en het verlangen om deugdzaamheid te cultiveren, zodat het geluk dat we in onszelf vinden aan anderen wordt gegeven in eenvoudige en gewone, maar nooit eindigende toewijding.