Enkele zonnewende-noten...
* Stel je voor dat je in een volledig verwoest huis zit. Je hebt een van die momenten waarop je vat krijgt op de hoeveelheid werk die nodig is om dit huis weer in vorm te krijgen. Voordat je begint, ga je op een willekeurig stuk puin zitten, misschien een doos vol oude boeken waarvan de tijd om is. Terwijl je zit, trek je een biertje open, of schenk je misschien een glas wijn in, en je proost op de humor van de situatie...de wanhoop en hopeloosheid hebben hun grens bereikt, en dus hef je je glas erop. "Leuke show, 2016," zeg je, "jij zoute klootzak." En voordat je aan het werk gaat, breng je tijd door met de geesten in de puinhoop. Je eert ze en zoals Ebeneezer Scrooge plooibaarder wordt door de nacht, luister je naar hun cryptische berichten... je ziet hun voortekenen en tekens verspreid door de rommel voor je. Wat begon met lachen en berusting, kan langzaam omslaan in wat onwillige tranen. En hoewel je nog niet aan dit probleem gaat werken, hoewel je terug moet komen naar deze scène en snel genoeg weer aan het werk moet, want vanavond ga je vieren en eren wat er is gebeurd, zelfs al was het moeilijk. Dus voor nu raap je een bepaalde doos afval op, iets hanteerbaars, en je neemt het mee op weg naar buiten... een belofte aan jezelf dat je met een goed humeur, met hernieuwd geloof en toewijding, zult terugkeren om opnieuw te beginnen en je huis op orde.
* Of stel je voor dat je aan de basis staat van iets moois, iets inspirerends, iets waarvan je weet dat het al je toewijding, volharding en hard werken zal vergen in het komende jaar. "Ik ga dit niet verknoeien", zeg je tegen jezelf. "Ik kan dit doen." Maar voordat je op dit fundament verder gaat bouwen, breng je tijd door met het roosteren van de sterren en het verbeelden en visualiseren van alles wat je jezelf belooft. En diep van binnen zegt een stem tegen je:"Zelfs als je faalt, moet je het proberen. Als je faalt, doe je dat met liefde in je hart.” Een opwinding groeit als een helder vuur aan de voet van een koude winterberg.
* Aangezien Mercurius retrograde is op dit moment van de zonnewende, in combinatie met Pluto, heb je misschien het gevoel dat je iets onheilspellends op de weg ziet komen dat anderen niet kunnen. Je voelt je misschien alleen in deze wijsheid of voorspellend inzicht, en omdat je liefde in je hart hebt, en omdat je het pad van nederigheid bewandelt, weet je dat het niet jouw plaats is om te proberen iemands fouten te corrigeren, te veroordelen of erop te wijzen . Het is niet jouw plaats om profeet te spelen, en het is niet jouw plaats om iets achter te houden, of te zeggen:"Ik zei het je toch", zelfs als wat je ziet aankomen in feite zal gebeuren. Deze plaats van eenzame wijsheid te midden van vrienden, familie en voorouders is vaak een plaats van geheime droefheid. Maar het is ook iets anders, iets veel specialer en belangrijker. In de duisternis van de onwetendheid om je heen is je eenzame wijsheid, je nederige inzicht in de toekomst een kaars. En de grote vreugde waar we in tijden als deze naar uitkijken, is niet dat mensen op een dag zullen erkennen dat wij het zijn geweest die de kaars al die tijd vasthielden, maar eerder dat het licht zelf er altijd al was, en er altijd zal zijn. Dus laat je wijsheid deze feestdagen niet de bron zijn van je verdriet of je eenzaamheid. Laat het in plaats daarvan de bron zijn van je vreugde, je vertrouwen, je vrijgevigheid, je geluk, je rust, je vergevingsgezindheid, je geduld en bescheidenheid en je opgewektheid. Zolang we dit kleine lichtje van wijsheid vasthouden, zijn we gezegend met alles waar we om kunnen vragen.
Gebed:leer ons de vreugde van het geheime licht en de wijsheid die we bewaren te midden van alle omringende duisternis.