Soms haasten we ons om naar de grafieken te kijken die betrokken zijn bij tragedies. We kijken naar welke planeet opkwam toen de orkaan toesloeg, of we kijken naar wat er gaande was in de kaart van de schutter, of welke planeet zich in het midden van de hemel boven Las Vegas bevond, of we kijken naar wat er gebeurde in de kaart van de countryzanger die op het podium stond toen de schoten klonken. We moeten ons afvragen waar de impuls vandaan komt voordat we dit doen. Misschien is het een goede impuls. Misschien willen we leren, begrijpen, een straal van licht en helderheid zoeken…misschien! Of misschien niet.
Als ik eerlijk ben, de afgelopen jaren was mijn eigen impuls om onmiddellijk naar de grafieken te kijken die bij deze al te voorspelbare gebeurtenissen betrokken waren niet gezond geweest, en dus ben ik gestopt .
Na verloop van tijd kijk ik misschien, maar wanneer de gebeurtenissen plaatsvinden, heb ik de sterren niet nodig om me te vertellen wat er is gebeurd. Dit klinkt misschien vreemd, maar deze tragische gebeurtenissen vertellen me meer over de sterren dan de sterren me ooit kunnen vertellen over de gebeurtenissen... als ik de moed heb om te stoppen, te luisteren, te voelen en ja te zeggen tegen de duisternis... als ik durf om ervan te houden, durf van het verdriet te houden, durf van de angst te houden, durf te houden van de onpersoonlijke clichés die mijn openbare 'muren' bedekken... en dan stopt mijn hart eindelijk met dit vruchteloze zoeken. Want voor mij is astrologie altijd achteraf. Het enige feit, het blijvende feit, dat Gods ondoorgrondelijke, verschrikkelijke en volkomen doordringende liefde is.
Astrologie zegt me niets als ze dit niet eerst zegt. Want voor mij is er geen reden voor iets in deze wereld behalve liefde. Liefde is de eerste en laatste oorzaak. Het is mijn begin en einde. Het is het begin en het einde van alle dingen. En als ik dit echt weet, op die zeldzame dagen dat ik op de een of andere manier van deze nectar proef, wordt mijn leven een ontroerend gedenkteken. Mijn leven vlamt op tot een levende herinnering.
Alle gebeurtenissen zijn alles wat astrologie ons altijd probeert te laten zien. Alle gebeurtenissen zijn van God voordat ze astrologisch zijn en nadat ze astrologisch zijn. Dit wordt bedoeld met het idee dat de planeten de liederen van de eeuwigheid spelen. Dit wordt bedoeld met het idee dat de planeten de gedachten van God weerspiegelen. Dit wordt bedoeld met het idee dat de planeten orakels zijn, die een hemelse of goddelijke taal spreken. De planeten zijn hier niet om ons te vertellen wat van invloed was op wat of wat veroorzaakte, zoals een zelfgemaakte politieradio, gebouwd om ons te laten afluisteren en het nieuws te verspreiden ... want er is maar één invloed en er is maar één goed nieuws:l.o.v.e.
Zouden we een tarotkaart gooien en aannemen dat het de kaart was die ervoor zorgde dat de man ontelbare kogels kocht? Omdat de overlijdenskaart naar voren kwam, zouden we ons zo moeten verbazen? Waarom? Als we weten dat de oorzaak angst is, weten we dat de oorzaak begeerte is, dat de oorzaak competitie, hebzucht en afgunst is. Waarom zijn we zo verbaasd als de kaart Gerechtigheid verschijnt, of de oordeelskaart, terwijl we heel goed weten dat de laatste gerechtigheid en het laatste oordeel, inherent aan alle dingen, te allen tijde liefde is?
Het is niet mijn bedoeling iemand te straffen of te doen alsof ik ergens ben aangekomen. Ik geloof dat er vriendelijke, slimme en gevoelige astrologen of studenten astrologie zijn die deze tragische kaarten onderzoeken. Ik geloof ook dat waarzeggerij onze tijd waard is op momenten als deze en het is dus niet mijn bedoeling om het belang ervan te verminderen of te minimaliseren. Vanavond wil ik alleen voor mezelf spreken. Mijn impuls om deze vreselijke gebeurtenissen onmiddellijk in de taal van de astrologie te contextualiseren, herken ik nu als een daad van het paard achter de wagen spannen. Het is altijd het leven zelf dat getuigt van de realiteit van de hemel, niet de hemelen die voor ons bevestigen dat, ja, ook dit heilig is, of ja, ook dit is "echt".
Het blijkt dat we niet aan de realiteit kunnen ontsnappen. We kunnen niet ontsnappen aan de hemel. Er is geen bevestiging omdat het de enige en elke bevestiging is.
Dus in het begin zoeken we naar astrologie om ons geloof te bevestigen, om het weer op zijn plaats te zetten, om uit te leggen, om stand te houden, om ons vertrouwen te geven in de orde der dingen, vooral als er slechte dingen met ons gebeuren. Maar uiteindelijk, wanneer we stoppen met "astrologie te doen", en astrologie toestaan om ons te doen, om ons hart en onze geest te bezielen, beginnen we de heilige sterren overal te zien, en ze spreken niet tegen ons over de invloed van Saturnus of de nobele bedoelingen van Jupiter , ze stoppen met praten over invloed en wie wat voor waarom deed, en ze beginnen te zingen, en het enige wat ze zingen is het lied van liefdevolle, multivalente, multidimensionale, overlopende toewijding.
Toewijding betekent dat we het leven ons laten leven, ja zeggen tegen alles, en elk bewustzijn aanbieden dat we kunnen opbrengen om in moedige tegenprestatie te bevestigen wat ons altijd bevestigt.
In de astrologie zeggen we dat transits 'perfect' zijn, maar wat we bedoelen is dat perfectie een bewegende transit is.
Gebed:vrede in mijn hart, vrede in de hemel, vrede op aarde.