Onthouden dat archetypen zoals Jupiter en Saturnus niet bestaan of zich uiten in een vacuüm, herinnerend aan het idee dat we vaak worden gepolariseerd door de dynamiek tussen deze archetypen wanneer ze betrekking hebben op vierkanten en opposities in het bijzonder kunnen we enkele van de volgende belangrijke patronen waarnemen.
* De archetypen van de rijken en de armen, of de hebzuchtig en de behoeftigen, of de te veel en te weinig, zijn momenteel met elkaar in concurrentie. Het is belangrijk om te onthouden dat waar de een is, de ander bestaat.
* Waar er een revolutie is die dingen waarneemt in termen van fundamentele polarisaties die moeten worden omgekeerd of krachtig op hun hoofd moeten worden gedraaid, zoals de 99% en de 1%, is er ook het gevaar of de geur van dogma's.
* Wanneer aanvallen van de ene basis van mensen naar de andere plaatsvinden, is er vaak een uitwisseling van afgunst en wrok. Wanneer rijke mensen de middenklasse zien als een bedreiging voor hun rijkdom en macht, ontstaat er een zieke soort wrok. Aan de andere kant, wanneer arme of middenklasse mensen de hogere klasse ALLEEN zien in termen van hun hebzucht of rijkdom, vinden we daar jaloezie.
* Je moet iets hebben om iets te geven, en je moet iets geven om iets echt waardevols te hebben... dit is een les die veel verder gaat dan geld, macht of privileges.
* Jeugdige idealen kunnen een al te strikte belemmering vormen voor de eigen inhoudelijke toekomst, terwijl de ouderdom zich onvolwassen kan vastklampen aan kinderachtige dingen uit het verleden.
* Incrementalisme is een vorm van revolutie die vaak verstoken is van de geest die elke stapsgewijze verandering wezenlijk maakt, terwijl radicale stijldoorbrekende vooruitgang pittig kan zijn, maar geen verenigende of langdurige effecten heeft.
* br />
* Het noemen of benadrukken van de onderlinge verbondenheid van deze archetypen kan de noodzaak van polarisatie voor vooruitgang of groei verstikken. Als ze niet worden genoemd, kan de naïeve polarisatie toenemen, wat de reeds bestaande polarisatievoorwaarden alleen maar verdiept.
* Donald Trump en Bernie Sanders zijn hetzelfde. Ted Cruz en Hillary Clinton zijn hetzelfde. Democraten en Republikeinen zijn hetzelfde. Nee!! Nee niets van dit alles is waar. Dit is defaitisme.
* De democratische partij heeft een revolutie nodig. Nee. We moeten alle feestjes afschaffen. Doe mee als derde kandidaat.
* Het partijsysteem is gemanipuleerd, dus laten we het overnemen zodat het in ons voordeel is. Wiens gunst. De gunst van het volk! Wie zijn de mensen? Iedereen behalve het establishment, of iedereen die het niet met ons eens is. Over welke partij hebben we het hier, Democraat of Republikein? Beide! Echt niet. Wat er aan de Republikeinse kant gebeurt, is VOLLEDIG anders dan wat er aan de Democratische kant gebeurt. Nee, dat is het niet!
Ik ben doelbewust dramatisch bezig en overdrijf of vereenvoudig deze archetypische dynamiek, zodat we ze duidelijker in het spel kunnen zien. De vraag vanaf hier wordt:"Dus wat doen we hieraan?" En ik veronderstel dat het antwoord erop neerkomt of je al dan niet gelooft dat "wij" iets doen in de eerste plaats. Is het mogelijk dat we gewoon worden geleefd door archetypische krachten? Is het mogelijk dat deze dynamiek gewoon menselijke karikaturen is van de stromingen van de Tao? Of is het onze missie om een synthese te vinden... voor een "derde" om op Jungiaanse wijze te voorschijn te komen uit het vuur van deze polariteiten? Ik heb het antwoord zeker niet, maar mijn geloof zegt me deze vragen na te leven in plaats van me ervoor terug te trekken. Mijn geloof zegt me dat ik moet oppassen dat ik me niet laat meeslepen door deze dynamiek... om reflectief, inzichtelijk, betrokken, nederig en genereus te blijven.
Soms als ik door dit alles op mijn eigen persoonlijke niveau overweldigd word (alleen om te onthullen waar ik persoonlijk sta met dit alles - doen alsof ik er niet bij betrokken ben, zou wees oneerlijk) Ik zoom uit en denk aan het feit dat onze zon ooit zal sterven. Dus wat maakt dit allemaal uit? Andere keren dat ik me niet betrokken voel, verdoofd voor de realiteit van lijden en de behoefte aan verandering in mezelf of de wereld, alsof ik een zwart gat ben geworden, dan maak ik een lijst van dingen die ik kan doen, gebaseerd op het ware noorden van het kompas van mijn hart, en ik liet datzelfde visioen van de zon, nu volledig levend 's middags, me tot een soort actie of constructieve reactie slingeren.
Ik zie dit heel gewone, heel menselijke heen en weer tussen idealisme en realisme, fatalisme en radicale vrije wil soms als een beeld van de spirituele middenklasse. En in mijn eigen woede, mijn eigen frustratie, zie ik ultra luide vormen van spiritueel of politiek idealisme die de ene kant boven de andere bevoordelen als een soort van 1% van zijn eigen... een eliteklasse van new age luide monden die op het podium staan met een megafoon terwijl de geestelijke middenklasse failliet gaat. Als ik eerlijk ben, ben ik jaloers op de kracht van extreme overtuigingen, het pure vertrouwen van positie of stem. Ik ben persoonlijk nooit ZO zeker van iets... en het is verleidelijk om te denken dat wat mijn leven de diepste betekenis zal geven, de zekerheden zijn die ik nog niet goed genoeg heb. Natuurlijk zou het net zo verleidelijk zijn om te denken dat mijn diepste betekenis in mijn onzekerheid zit... maar het probleem is dat ik niet eens zo zeker ben van mijn onzekerheden. Dus ik vind het het gemakkelijkst om gewoon verder te leven met de manier waarop ik ben... verdacht van uitersten... die voor mij beginnen in de toon van stemmen die ik om me heen hoor en zie.
Ik zeg dit alles niet om te suggereren dat anderen hetzelfde zouden moeten doen als ik, maar eerder om openlijk toe te geven waar ik ben als een persoon die ook wordt geleefd door deze archetypische krachten... of als iemand die samen met hen enige deelname heeft.
Gebed:Welke heilige derde zal voortkomen uit de spanning van deze polariteiten? Laten we leven om de dag te beleven, nu aanwezig, toen aanwezig, altijd weer aanwezig.