Vanmorgen toen ik onze pasgeboren baby vasthield terwijl ze sliep, dacht ik na over de grote mate van veranderlijkheid die momenteel wordt gesymboliseerd door de planeten aan de hemel. Ik dacht aan elk van de veranderlijke tekens, en ik dacht aan het concept van cadans en alle dalende of cadanshuizen. Ik dacht aan het feit dat twee van de vier cadende huizen (3 en 9) geassocieerd waren met de geest, reizen, religie, filosofie, schriftgeleerden of schrijvers, theologen, priesters of priesteressen, de god en godin, en dat de andere twee cadens huizen (6 en 12) werden geassocieerd met ziekte, dienstbaarheid, ziekte, ziekenhuizen, arbeid (zowel fysieke als zwangere arbeid) en donkere nachten van de ziel.
Toen dacht ik aan mijn ervaringen van de afgelopen weken, en zelfs de afgelopen negen maanden van de zwangerschap van mijn vrouw. Dit seizoen van mijn leven is op zoveel manieren een zwangerschap geweest. Ik heb het lichaam van mijn vrouw mooi zien groeien en veranderen, maar vaak pijnlijk. Ze was in het begin van de zwangerschap drie weken achter elkaar erg ziek en ik voelde me vaak machteloos om iets te doen. Ze kon geen medicijnen nemen en was in zekere zin "tussen werelden" en kwetsbaar en bang ... alle thema's resoneerden met het 6e en 12e huis. Maar op andere momenten waren de inzichten en wijsheid die door deze ervaringen werden verkregen, uitstekend. Iets zien bevallen, en onszelf zien bevallen, het was als een uitgebreide I Tjing-lezing of een onderdompeling in de taoïstische filosofie. In die zin waren de filosofische, spirituele en existentiële inzichten ons voortdurend aan het zegenen, vasthouden en ondersteunen (huis 3 en 9). We verloren het vertrouwen en vonden het zo vaak terug.
Toen, midden in het proces, verhuisden we naar ons eerste huis. Dit was ook een lang, langzaam, kwetsbaar, eng, maar wijsmakend proces. We leerden meer over de manier waarop de wereld werkt, over financiën en de banksector, over roofzuchtige leningen en over mensen die echt willen helpen. En we brachten bijna vier maanden van de zwangerschap door met het verplaatsen van ons leven naar een nieuw fundament, en het neerzetten van wortels op een nieuwe plek.
De drukke plaatsen werden geassocieerd met reizen, en er werd ook gezegd dat ze "niet goed voor de zaken" waren vanwege hun veranderlijke en "onderweg" of "traditionele/vergankelijke" aard. Het is duidelijk dat het moeilijk is om altijd op een veranderlijke plek te wonen, maar de reden dat deze huizen ook worden geassocieerd met wijsheid, filosofie en spiritualiteit is omdat we tijdens overgangen leren over de aard van het leven... het leven verandert altijd, en dus is het in tijden van verandering leren en groeien we en reflecteren we op wat onveranderlijk is (een metafoor voor het goddelijke).
Terwijl we een aantal dagen in het ziekenhuis waren, zowel tijdens de bevalling als nadat de baby was geboren, ervoer ik absoluut de onzekerheid, angst, het gevoel van gevangenschap en de angst die traditioneel wordt geassocieerd met de 6e en 12e huizen. Ik kon nergens heen. Ik kon amper slapen. Niets was zeker. Mijn vrouw had pijn en ik kon er niet veel aan doen. De gezondheid van de baby werd constant in de gaten gehouden, net als die van mijn vrouw, en de tijd leek te verdwijnen. , overgave.
Op een gegeven moment was ik zo bezorgd en bang dat ik besloot om willekeurig een pagina met de Schrift open te slaan. Voordat ik de bijbel willekeurig opende, bad ik:"Stuur me alsjeblieft iets om me te beschermen en me te helpen weer in het midden te komen." Het bijbelvers waar ik op belandde was Lukas 8:25, "Waar is uw geloof?" vroeg hij aan zijn discipelen. In angst en verbazing vroegen ze elkaar:“Wie is dit? Hij beveelt zelfs de wind en het water, en zij gehoorzamen hem.” En dus was er het 9e huis... een heilig stuk geschriften, een klein moment van eenvoudige waarzeggerij samen met een centrerende herinnering, en ik hoorde een kleine interne stem, iets waar ik graag aan denk als mijn gids die zegt:"De 3e en de 9e zijn ook hier in de 12e.”
Toen het eindelijk duidelijk was dat mijn vrouw binnenkort zou gaan persen, bedacht ik me plotseling (zonder ergens naar te hoeven kijken), dat het teken Maagd binnenkort zou stijgen en dat Virginia zou worden geboren als Jupiter de ascendant kruiste in het teken van haar naamgenoot. Ik realiseerde me dat Jupiter in Maagd volgens de tekenvolgorde haar vader zou betekenen, aangezien Boogschutter op de vierde plaats zou staan en dus de planeet van haar "vader" op de ascendant zou staan bij haar geboorte. Uit het niets vroeg mijn vrouw me:"Zul je haar opvangen als ze naar buiten komt?" Ik was weer bang. ‘Ik weet het niet,’ zei ik. Ik moest bijna huilen omdat ik zo bang was voor het idee ervan. "Wat zegt je hart je?" vroeg de verpleegster. Ik moest bijna huilen en ik dacht weer aan het bijbelvers:"Waar is uw geloof?"
Uiteindelijk zei ik:"Ja, ik wil haar echt pakken."
‘Je laat haar niet vallen,’ zei de verpleegster. "Maak je geen zorgen. Trek nu deze handschoenen aan.”
En net toen Jupiter de ascendant kruiste, werd ze in feite geboren, en in feite ving ik haar toen ze ter wereld kwam. Dus de planeet die haar vader betekende, "Jupiter", was in de ascendant toen ze werd geboren. En toen hoorde ik diezelfde kleine leidende stem in mij zeggen:"Houd dit geloof. Toon dit geloof. Leef dit geloof. Wandel dit geloof. Bescherm dit geloof. Ken dit geloof.” Het ging lang door, en elke nieuwe zin was een zin die ik hoorde terwijl ik in de ogen van mijn dochter keek en toen ze terugkeek in haar moeder en mijn ogen.
Dus vanmorgen, terwijl ik haar vasthield terwijl haar moeder wat slaap nodig had (nu is ze bij haar grootmoeder), mediteerde ik diep over het onderwerp cadans en de veranderlijke tekens in astrologie. We zeggen vaak dingen als "niets is permanent", of we zeggen "mediteren over vergankelijkheid", maar zoals ik het nu zie, zouden we ook kunnen zeggen dat overgangsplaatsen, plaatsen van onzekerheid, van snelle veranderingen, van vreemde plaatsen en zwangerschap en angst en arbeid ... dit zijn ook de exacte plaatsen waar het geloof zijn precieze vorm vindt in de onzichtbare contouren van het hart. En wat is geloof anders dan het onnoembare, constante, onveranderlijke en onwankelbare gevoel van vrede, vertrouwen en kalmte dat voor ons beschikbaar is in de chaos die met het leven gepaard gaat?
Vandaag voelt mijn hart groter dan ooit tevoren, en niets lijkt het schudden waard zonder tederheid, begrip, vertrouwen en liefde. Als astroloog heb ik met duizenden mensen gesproken over hun geboortehoroscoop, maar ik had er geen idee van hoe elke geboorte eerst een uiting van liefde en geloof is. Ongeacht wat onze grafieken "over ons" zeggen of wat er "met ons" zal gebeuren, het moment van geboorte zelf biedt een beeld van de heiliging en heiligheid van ons leven dat in sommige opzichten niets meer nodig heeft. Om deze reden kijk ik ook een hele tijd niet in de geboortekaart van mijn dochter. Waarom als ik weet dat haar aanwezigheid hier de eerste en meest eenvoudige beschrijving van haar leven is die zij, of ik, of iemand anders nodig heeft? Vanaf deze plek bid ik dat de manier waarop ik astrologie voor anderen beoefen, ook steviger verankerd zal worden in deze 'eerste waarheid'.
Om af te sluiten, herinneren we ons misschien dat astrologie traditioneel begint als iets dat 'voor het eerst verschijnt'. Wanneer iets onzichtbaars "vorm aanneemt". Of dat nu een ster of planeet is die voor het eerst aan de oostelijke horizon verschijnt, de ascendant, of dat het een baby is die uit de baarmoeder komt... het moment is eeuwig heilig omdat twee werelden samenkomen als één. En ongeacht het "resultaat" of de "vorm" van dat samenkomen, heb ik vandaag het gevoel dat als we mediteren op dit simpele feit van hoe iets vorm krijgt, ons geloof in alle fasen van het leven, het goede en het slechte kan worden verlengd.
Gebed:breng ons terug naar de essentie van ons geloof
https://www.kickstarter.com/projects/1163009170/nightlight-daily-horoscopes-2016