Na de aanval van gisteren in het Charlie Hedbo-magazine werd ik vanmorgen wakker met het gevoel dat ik meer globale/mediabeelden zou moeten kunnen vinden voor Saturnus' recente intrede in Boogschutter. En ja hoor, toen ik slechts een paar minuten op de nieuwswebsite van CNN surfte, vond ik deze kop:Zuckerberg begint een boekenclub.
Als iemand die dol is op lezen en verschillende diploma's heeft behaald aan instellingen voor "hoger onderwijs, Ik moet zeggen dat de kop me enthousiast maakte. Ongeacht of iemand van ons Rhodos-geleerden is of niet, er is een eeuwige student in ieder van ons, en wanneer we onze innerlijke student voeden met nieuwe ideeën, nieuwe kennis en diverse ervaringen, groeien we verder dan de loodzware metingen van onze diepgewortelde overtuigingen en ideologieën.
Het mooie van iemand als de oprichter van Facebook die aanmoedigt om meer fictie te lezen, is dat fictie ideeën neemt en ze in beelden omzet. In stemmen, en karakter, en dialoog, en scène, en beschrijving. In detail en tempo. In stemming en sfeer. Als we geen ideeën kunnen vinden waar ze wonen en hun vluchten en telefoontjes maken, dan zijn we net vogelaars met onze verrekijker ondersteboven.
We tweeten ideeën in enkele zinnen en uitgeput door alles waarvoor meer dan dertig seconden van onze aandacht.
Ideeën hebben tijd en ruimte nodig om zich volledig te ontwikkelen en te laten zien. Ons gebrek aan geduld voor ideeën is een soort intellectuele overmoed. Toen ik in Peru ayahuasca dronk, had ik eens een hele ceremonie die draaide om het feit dat de sjamanen wachtten met het oogsten van bepaalde planten voor het medicijn tot ze vijf jaar oud waren... VIJF jaar bleef ik bij mezelf denken... en ik hoorde het medicijn zegt:'Wat je hier vanavond leert, haast je niet om er meteen knopen en stickers over te maken. Laat het zich ontwikkelen. Laat deze beelden en visies je in de loop van de tijd werken.” Ook mensen zijn als planten... onze huidige uploadsnelheid van één idee per nanoseconde is geen bewijs van de evolutie van onze geest, het is meer het bewijs van een cafeïneverslaving. Het is een ziekte die ons vermogen om de vruchten van echte, organische kennis te laten bloeien mogelijk zou belemmeren.
Afgelopen lente heb ik deze les op een zeer moeilijke manier geleerd. Ik was klaar met een concept van een nieuw boek en kondigde publiekelijk aan dat het klaar was om te gaan, maar de ideeën waren zwaar onder de maat en dus kwamen de afbeeldingen en het verhaal, de eigenlijke "plant" van het boek eruit en zag er een beetje ondervoed uit . Het moeilijkste voor mij was om een stap terug te doen en tegen mezelf te zeggen:"Dit heeft allemaal meer tijd nodig, het zonlicht van meer leven en de wateren van meer tijd en verandering... het is nog niet klaar om geoogst te worden."
Het is moeilijk omdat ideeën, onze beste ideeën, opwindend zijn. Ze willen van de pagina vliegen, van gedachten veranderen, andere geesten opwinden. En toch moeten we allemaal zo voorzichtig zijn, omdat een ongeduldig idee vaak sterft voordat het de kans krijgt om te doen waartoe het in staat is. De gebeurtenissen van gisteren bij Charlie Hedbo zouden ons moeten doen nadenken over de ziel van mediapublicaties. Degenen onder ons die elke dag schrijven, de bloggers, astrojournalisten, dagelijkse reflectoren ... we staan onder de druk van verschillende deadlines en de verwachtingen van het publiek of de lezers, zelfs onze eigen ijdelheid ... het kan zo verleidelijk zijn om ideeën in doelen te formuleren:cijfers van lezers, likes, shares, tweets. We moeten beter nadenken over het woord 'viraal'. Willen we echt dat ideeën en beelden onmiddellijk massa's mensen besmetten en overal dezelfde massareacties en patronen genereren? Is dat het beste beeld voor de collectieve psyche? Het ding met virussen is natuurlijk dat het lichaam er immuniteit tegen opbouwt nadat het ze lang genoeg heeft verwerkt... en willen we niet dat sommige van deze beelden en ideeën blijvend zijn? Om te volharden en de basis te worden voor nieuwe werelden?
Gebed:Wat mensen je ook vertellen, woorden en ideeën kunnen de wereld veranderen. –Robin Williams
Afbeelding met dank aan Steve Garfield, bij creative commons imagelicenties.