Ένας ιδιαίτερος διαλογισμός για τον Ήλιο και τη Σελήνη και τη σημασία του θέματος της ανάστασης.
Το πρώτο βράδυ που ήπια ayahuasca, πριν από περίπου δώδεκα χρόνια, πέθανε η χριστιανική πίστη με την οποία μεγάλωσα και στη θέση της αναστήθηκε κάτι που ακόμα δεν μπορώ όνομα ή ορισμός. Στη μέση αυτής της βαθιάς τρομακτικής νύχτας οραματικών συναντήσεων, το όραμα που μου ήρθε ήταν ένα του Ιησού που περπατούσε πάνω στο νερό ανάμεσα σε παλιές ελληνικές στήλες. Η πρώτη και μοναδική σκέψη που είχα πραγματικά ήταν ότι ο Ιησούς ήταν άνθρωπος. Απίστευτο, αλλά ανθρώπινο.
Υπάρχει μεγάλη έμφαση στην εκκλησία στην ανάσταση του Χριστού, καθώς αντιπροσωπεύει το θρίαμβο του αθάνατου επί του θνητού, όπου ο θνητός είναι δεμένος σε μια πανάρχαια ιστορία για τα εγγενή μας αδυναμία και αμαρτωλότητα. Αλλά αυτό που είδα όταν είδα τον Ιησού δεν ήταν ο μυώδης ήρωας της αιωνιότητας ή ο θρίαμβος της πνευματικότητας επί της σάρκας. Αυτό που είδα ήταν εντυπωσιακά ανθρώπινο. Η αδυναμία, η αδυναμία και η θνητότητα τον ακολούθησαν σε ένα τρένο ζωικής αξιοπρέπειας, επειδή οι σωματικές μου αισθήσεις με γρήγορη σύσπαση ειδοποιήθηκαν και ξύπνησαν για την παρουσία του, και ήταν οικείο, ζωτικό και επικίνδυνο ταυτόχρονα. Θυμάμαι ότι ένιωθα κυριολεκτικά ότι η παρουσία του με επανέφερε στο σώμα μου για πρώτη φορά εδώ και χρόνια.
Το πρωί κάτι είχε πεθάνει και κάτι είχε αναστηθεί, και δεν είχε καμία σχέση με την αμαρτία ή ακόμη και με τον Χριστιανισμό, αλλά ότι είχε να κάνει με τη ζωή. Ο καλός και εύθραυστος φόβος της ζωής, η φαρέτρα της αναπνοής, το αίμα και η βλέννα και η αβέβαιη στιβαρότητα όλων αυτών. Τα δέντρα και η λάσπη και το σμήνος της ζωής της ζούγκλας γύρω μου.
Λίγο καιρό αφότου επέστρεψα στο σπίτι, ο ζωδιακός κύκλος μου έκανε κάποιο νόημα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ένα ουράνιο στεφάνι ζώων και ανθρώπων που περικυκλώνουν τη γη. Ένα στεφάνι ζωικής ζωής που περπατά καθημερινά στο στερέωμα. Ιησού Χριστέ, μου άρεσε! Μίλησε για την ίδια ζωή που είχα γνωρίσει διασχίζοντας τις φλέβες της ζούγκλας. Ένα θηριοτροφείο που περπατά στα νερά του νυχτερινού ουρανού.
Αυτό που δεν ήξερα ακόμα εκείνη την εποχή ήταν ότι ο Ήλιος και η Σελήνη γεννούν τον ζωδιακό κύκλο. Καθώς κάθε συνοδικός κύκλος μεταξύ του Ήλιου και της Σελήνης ολοκληρώνεται, ο Ήλιος έχει διανύσει το 1/12 της αστρικής ζώνης:έναν ουράνιο οίκο, που φιλοξενείται από ένα από τα φώτα που ταξιδεύουν, τους απεσταλμένους του Ήλιου και της Σελήνης.
Εν τω μεταξύ, κάθε μήνα καθώς η Σελήνη ολοκληρώνει τον κύκλο της, ταξιδεύει και στα δώδεκα μέρη του κύκλου, συν ένα ζώδιο. Καθώς σχετίζεται με τη σχετικά τέλεια ή ιδανική δημιουργία του Ήλιου των δώδεκα υποδιαιρέσεων, η Σελήνη αντανακλά το φως του Ήλιου, αποκλίνει από τον τέλειο συγχρονισμό και εμφανίζει σταθερή μεταβλητότητα και αλλαγή, γεννώντας όχι μόνο μαθηματικά τμήματα κάποιου «τέλειου» κύκλου , αλλά τα πραγματικά ζωντανά όντα του ζωδιακού κύκλου, ένα προς ένα:ένα κριάρι και ένας ταύρος, μια παρθένα και ένα καβούρι, τα δίδυμα και τα ψάρια.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι η ανάσταση δεν είναι απλώς να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας με κάτι τέλειο με το οποίο έχουμε ξεφύγει από την επαφή, αλλά και με την τελειότητα που επαναπροσδιορίζεται συνεχώς σε εμάς, που γεννιέται συνεχώς μέσα μας και μέσα από εμάς, σε κάθε πολύτιμη και τρομερή στιγμή. Δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτή τη δύναμη που ονομάζουμε ζωή.
Κλείνοντας, στην ίδια πρώτη τελετή θυμάμαι ότι κοιτούσα τη Σελήνη και σκεφτόμουν ότι φαινόταν πιο τέλειο από ό,τι το είχα δει ποτέ πριν. Μετά από αρκετή ώρα, συνειδητοποίησα ότι ήμουν σε έκσταση, κοιτώντας μόνο την αντανάκλασή του σε μια μικρή λίμνη νερού, που ασυναίσθητα είχα χυθεί στο πάτωμα δίπλα στο χαλάκι μου. Ήταν το ίδιο νερό που είχα «δεί» τον Ιησού να περπατάει. Ένα απλό φλιτζάνι νερό χύθηκε πάνω σε ξύλινες σανίδες.
Προσευχή:Σας ευχαριστούμε για τους πλανήτες και τα φυτά, για τα ζώα της γης και τα αστέρια, για τη δόξα της ζωής όπως ακριβώς είναι, και με όποιο μέσο μας φέρετε σπίτι, τώρα και για πάντα!